De Koning der Dieren is niet politiek-correct

De Koning der Dieren is niet politiek-correct

Absurd hoe de verrijkers in Oostenrijk reageerden op een affiche van de Weense dierentuin, de Tiergarten Schönbrunn.
Met de reclameslogan “Meet Africa’s royal families living in Vienna” (Ontmoet Afrika’s koninklijke families in Wenen) en de afbeelding van een leeuwenkop heeft het zich de verontwaardiging van het migrantentijdschrift “M” op de nek gehaald.
Schönbrunner Zoo sujetbilder_5160931Een onschuldige slogan, waarbij men refereerde naar de “Koning der Dieren”, de leeuw, werd opzettelijk fout geïnterpreteerd om kunstmatige aandacht en publieke verontwaardiging uit te lokken.  Na een hetze tegen een plaatselijk bier, Mohrenbräu (moor=neger) en de zigeunerschnitzel (… bij ons zijn de negerinnentetten niet meer aanvaardbaar, t.t.z. om op te eten, de andere uiteraard wel, zelfs hoe meer hoe liever) is nu de meest bezochte dierentuin in Midden-Europa het slachtoffer van een politiek-correct robbertje.

In het wereldwijd bekende forum voor migranten allerhande – u leest het toch ook? – “M” klaagt ene Simon Inou de discriminatie van Afrikaanse monarchieën aan.  Wij citeren een stukje:
“Afrikanen (m/v) geraken er niet vanaf.  Ze worden altijd met dieren geassocieerd.  Natuurlijk met wilde dieren, die men moet temmen.  Ver weg van de westerse civilisatie.  Ook de fijnste Afrikaanse koningshuizen worden in de Weense straten belachelijk gemaakt.  Zoals blijkt uit een nieuwe campagne van de Tiergarten Schönbrunn: “Meet Africa´s royal families living in Vienna. Daarmee worden niet de mensen maar wel de dieren bedoeld.  Het zijn Afrikaanse leeuwen, olifanten en giraffen, die door Schönbrunn als koningshuizen voorgesteld worden…
Het is totaal respectloos en een teken van kennisgebrek t.o.v. de vele Afrikaanse koningshuizen, die hier op een beschamende wijze tot dieren gereduceerd worden.”

De dierentuin snapt heel de opgeklopte woede niet.  Ten eerste gaat het om een woordspeling, de leeuw als koning der dieren, en ten tweede heeft de dierentuin in het verleden (2010) ook al eens reclame gemaakt waarbij de keizer Franz Joseph als symbool gebruikt werd.
We zullen ze een handje toesteken om het duidelijk te maken:

Floriaan Terbeke

Na de Fyra-stoptrein, de spooktrein uit Oostende

“Spookthalys” uit Oostende rijdt (bijna) leeg

Bij Knack zullen ze de scherpe pen en de bijtende humor van Koen Meulenaere wel missen. Nadat hij door het blad werd buiten gewerkt, vond Meulenaere onderdak bij De Tijd. In zijn gekende stijl hakt hij nog eens stevig in op Johan Vande Lanotte (SP.a), de rode ‘Keizer van Oostende’. Aanleiding is een goed bewaard geheim: “Wij wisten dat niet, maar er rijdt elke dag een Thalys hogesnelheidstrein uit Oostende naar Parijs en terug. En die vervoert, hou u goed vast, gemiddeld drie passagiers per dag. Drie! In een trein waarin plaats is voor vierhonderd.”

Dure grap
“Bovendien is er in beide Vlaanders geen hst-spoor, dus die Thalys rijdt met de snelheid van een boemel tot in Brussel, en er mag niemand met een binnenlandse bestemming opstappen. Dat grapje kost de spoorwegen meer dan twee miljoen euro per jaar,” schrijft Meulenaere. “Toen een tijdje geleden in de top van de NMBS werd voorgesteld die waanzinnige trein te schrappen en de miljoenen euro’s die dat zou vrijmaken te investeren in een betere verbinding met Nederland, ging iedereen met een gram verstand onder zijn schedeldak akkoord. Tot één dag later die beslissing door één vicepremier werd tegengehouden.”

Zoek de dader
En dan begint Meulenaere aan een leuk potje Cluedo, de zoektocht naar de dader. Een vicepremier? “Dat verkleint het aantal verdachten. Er zijn zes vicepremiers, dubbel zoveel als de passagiers op die Thalys: Didier Reynders, Joëlle Milquet, Laurette Onkelinx, Pieter De Crem, Alexander De Croo en Johan Vande Lanotte. Wie van deze zes durft de schrapping van een lege trein naar een boerenhol aan zee af te blokken? Uw ‘kaaiman’ (het pseudoniem van Meulenaere) heeft al wat speurwerk verricht: het is niet Didier Reynders. En ook niet Joëlle Milquet, Laurette Onkelinx, Pieter De Crem of Alexander De Croo. Maar wie wel?”

In een normaal land zou zo’n schandaal – “het zoveelste schandaal met die bandiet van de kust” – tot het ontslag van de minister leiden. Maar niet in België. twee miljoen euro voor een lege trein. Zouden ze er met dat geld niet beter voor zorgen dat de treinen voortaan op tijd zouden vertrekken en aankomen?

Bron: Belga, De Morgen en het Vlaams Belang

Vluchten kan niet meer…

Vluchten kan niet meer…

Waarheen met ons?  Waarheen kunnen wij vluchten om te ontsnappen aan de waanzin van een onbegrensde immigratie?  Een lukraak voorbeeld van een “sukkelaar”, die medische zorg nodig heeft (haal uw zakdoek maar al boven), zorg die hij niet kan krijgen in zijn thuisland.  Met dank aan onze regeringen, aan de EU-dictators, aan de media en de NGO’s voor het verkwanselen van onze identiteit, onze cultuur, onze veiligheid en onze centen.

Asielzoeker randt 10-jarig meisje aan in Vluchtkerk

vluchtkerk

De Somalische asielzoeker Ali H. heeft in februari een 10-jarig meisje aangerand in de ‘Vluchtkerk’ in Amsterdam. Het slachtoffer zou een dochter van een vrijwilligster zijn die de uitgeprocedeerde asielzoekers in de voormalige Jozefkerk hielp .
Volgens deskundigen zou H. ernstig gestoord zijn. Zijn advocaat Fischer omschrijft H. als iemand ‘zonder benul’. Hij zou lijden aan psychoses. De Somaliër was al meerdere keren met Justitie in aanraking gekomen voor zedendelicten.
In 2010 stelde het Bureau Medische Advisering (BMA) van de Immigratie- en Naturalisatiedienst dat H. zonder behandeling kon vervallen tot gedrag dat ‘voor hemzelf of voor anderen tot levensbedreigende situaties kan leiden’.
Aangezien er in Somalië geen voorzieningen zijn om hem op te vangen, werd de Somaliër door de rechter onuitzetbaar verklaard. Fischer wil dat H. in Nederland medische zorg krijgt.
NRC, 10 juli 2013
RTV-NH, 10 juli 2013

Hoe onnozel kan je als moeder zijn om je kind mee te  nemen naar dit zootje ongeregeld?

Florent Van Ertborn

 

Vanaf 30 is men oud in Sneek

“Café in Sneek moet oudjes niet’

Dit jaar een toevallig een vakantie in Friesland of een bezoek aan de traditionele Sneekweek op de planning? Laat uw ouders of ander oud volk maar thuis. Grand Café De Zaak in het Friese stadje hoeft uw opoes of andersoortige dertigplussers niet binnen.

De lokale nieuwssite GrootSneek.nl ontving een bezorgde brief van ene Rene Broersma, die met zijn gezelschap van gemiddeld 55 jaar oud aan de deur geweigerd werd. Rene en zijn vrienden waren niet onder invloed en naar eigen zeggen “gewoon modaal”. Daar moest De Zaak echter niets van hebben. Nieuw beleid van de eigenaar, dat zijn etablissement volgens de portier omgeschakeld had van Grand Café naar Feestcafé. En 5 personen van boven de 30 pasten naar verluidt niet binnen het concept.

In het kader van hoor en wederhoor krijgt de uitbater van het café van GrootSneek.nl ook de mogelijkheid op de situatie te reageren. Of dat de (en zijn) zaak goed doet is echter maar de vraag…

“Het is jammer om alle negatieve reacties te lezen inzake onze omschakeling. Wij willen hier dan ook graag volledig openlijk op reageren aangezien wij van mening zijn dat we dit horen te doen. Het draait uiteindelijk allemaal om inkomsten. Net als ieder ander bedrijf, moeten ook wij onze rekeningen betalen en kunnen blijven betalen. Wij maken er dan ook absoluut géén geheim van dat wij als Grand Café bijna niet meer uit de kosten kwamen. Er moest hoe dan ook iets gebeuren. Of deze omschakeling de juiste keuze is geweest, dat zal de toekomst nog moeten uitwijzen. Het spijt ons dat we sommige mensen door onze keuze nu teleurstellen.”
http://www.spitsnieuws.nl/archives/raar/2013/07/caf%C3%A9-in-sneek-moet-oudjes-niet

Hierbij een filmpje dat alle vooroordelen van de cafébaas bevestigt.  Zulke fratsen halen gepensioneerden uit om zich te amuseren:

De roze golf komt eraan

De roze golf komt eraan

Haal jullie regenboogvlag maar al boven.  Hang een roze lint in een boom in uw voortuin of waar u het geschikt acht.  Rol de roze loper uit en koop snel nog een roze hemd in de uitverkoop, want de homo’s komen eraan. 
Advocaat-generaal Eleanor Sharpston van het Europees Hof van Justitie heeft in haar oneindige wijsheid beslist dat asielzoekers die, omwille van hun homoseksuele geaardheid in eigen land vervolgd worden, in de EU om die reden kunnen rekenen op de belastinggelden van de oerbewoners.
Het gaat dan wel niet om een formeel arrest van het Hof, maar de conclusie van de advocaat-generaal wordt door de rechters vaak gevolgd en is daarom niet zonder belang.

Dat homoseksualiteit in het land van herkomst strafbaar is, is op zich niet voldoende voor een vluchtelingenstatuut, maar de Europese nationale autoriteiten moeten wel onderzoeken of een bepaalde asielzoeker in zijn land gevaar loopt, stelt Sharpston. Er moet bekeken worden of de plaatselijke juridische procedures en “sociale praktijken” tot “ernstige mensenrechtenschendingen” kunnen leiden.

Wij doen een voorspelling: het percentage homo’s zal in de Prachtlanden spectaculair stijgen en het bericht zal snel de ronde doen dat ze bij ons meer dan welkom zijn.

Floriaan Terbeke

Bron: zowat heel de “kwaliteitspers”

Men zegge het voort

Aankondiging FreddyWaarom zitten die oplichters niet in “den bak”?

In de loop van mijn leven heb ik talrijke malen kunnen vaststellen dat er universitairen rondlopen die zich als schoelies gedragen en die feitelijk in de gevangenis thuishoren maar die blijkbaar al fluitend door het leven blijven gaan.

Met plezier geven we een drietal voorbeelden waarbij respectievelijk een chirurg; een advocaat en een bankier de hoofdrol spelen.

Voorbeeld 1.
Jaren geleden maakte een van mijn vrienden een zware en zeer ongelukkige val met zijn fiets.
Hij smakte met zijn gezicht tegen een betonnen paaltje naast de weg. De gevolgen waren verschrikkelijk: oogkas gebroken; kaaksbeen verbrijzeld; neus op drie plaatsen gebroken. Totaal onherkenbaar werd hij naar de kliniek gevoerd. Na een tweetal maanden kon hij huiswaarts keren maar zag er nog steeds vreselijk uit. Op raad van zijn huisarts werd beslist beroep te doen op een plastisch chirurg. Jammer genoeg kwam de ziekteverzekering niet tussen voor dergelijke ingreep. De heelkundige belde enkele uren voor de ingreep de vrouw van mijn vriend op. De opdracht was duidelijk. “wil U hedennamiddag voor de operatie 4000 euro medebrengen in cash. Ik geef U daarvoor geen ontvangbewijs en indien u daarmede niet akkoord kan gaan begin ik er niet aan. Tot vannamiddag”. Tot daar deze gangster-chirurg!

De vrouw in kwestie, die er helemaal niet warmpjes in zat, heeft me dit verhaal enkele weken geleden verteld en dit ongeveer 20 jaar na het ongeval. Het heeft haar toen vreselijk pijn gedaan en na zovele jaren denkt ze nog regelmatig aan deze oplichter.

Voorbeeld 2
Een 60 jarige miljardair uit Gent heeft de beslissing genomen om zijn verdere leven door te brengen met zijn 30 jaar jongere secretaresse. Zijn vrouw beslist om hem te verlaten en geeft de zaak in handen van een advocaat. Ze vertelt hem al wat ze weet over de financiele toestand.
Alléén-eigenaar van een zeer grote fabriek; huizen in binnen en buitenland; tientalle miljoenen aandelen en beleggingen; waardevolle kunstwerken enz.

Na het dossier bestudeerd te hebben meent de advocaat dat zijn klant recht zal hebben op ongeveer 1 miljard!! Maar na verloop van tijd wordt deze som steeds maar verder teruggeschroefd. De eiseres verneemt bij ieder onderhoud bij haar advocaat zogenaamd “nieuwe feiten” waarvan ze nooit iets bleek te hebben geweten.
De ene maal zou de miljardair grote sommen hebben verloren bij het gokken. De andere maal zou hij een gigantische aanslag hebben gekregen via de BBI (Bijzondere Belastings Inspectie).
Dan weer zou de secretaresse het geld door deuren en vensters gooien. Uiteindelijk zou de vrouw nog moeten redden wat gered kan worden en zich tevreden moeten stellen met een voorstel van circa 50 miljoen Belgische frankskens.. De dame die steeds eenvoudig had geleefd, en nooit op geld uit was, volgde de aanwijzingen van haar raadsman.

Gelukkig heeft ze nooit geweten dat haar “raadsman” het op een accoordje had gegooid met de advocaat van de tegenpartij en ongeveer 25 miljoen op een rekening in Zwitserland kon gaan ontvangen. Al zijn verhalen waren gefingeerd en de miljardair regelde aldus de echtscheiding voor een peulschil.

Voorbeeld 3
Gonzalo Lopez is 77 jaar. Hij woont met zijn echtgenote en hun hersendode zoon in een bescheiden huisje. Hij is een eenvoudige harde werker geweest. Samen met zijn echtgenote zijn ze er in geslaagd om nu 68.000 euro of 87.500 dollar te hebben gespaard. Dit geld willen ze na hun overlijden alleen ter beschikking stellen van diegenen die voor hun gehandicapte zoon verder zorg zullen dragen. We zijn nu in 2008 en in Spanje stort de vastgoedmarkt in elkaar  en beginnen sommige banken tot de vaststelling te komen dat ze het niet meer gaan redden. Gedurende jaren hebben sommige bankiers grof geld verdiend aan de steeds maar sneller stijgende vastgoedprijzen en gingen de bankverantwoordelijken met steeds grotere premies naar huis.

Om nog te redden wat gered zou kunnen worden bleek een oplossing te bestaan in het opkrikken van het eigen vermogen van de bank. Maar de aandeelhouders die de bui zagen hangen wilden geen vers kapitaal meer ophoesten. Dus namen de bankiers de beslissing om hun medewerkers contact te laten opnemen met de talrijke en relatief kleine en meestal weinig geletterde spaarders zoals Gonzalo Lopez. Op een dag kreeg de oudere Gonzalo een oproep van zijn kantoorhouder met de vraag even langs te komen want er was goed nieuws. Deze oproep gebeurde in 2009 dus één jaar nadat sommige bankiers begonnen te voelen dat er iets onfris aan de knikker kleefde.

In het bankkantoor vernam Gonzalo dat hij als trouwe klant kon inschrijven op een kapitaalsverhoging van de bank zelf met een gegarandeerde opbrengst van 7% hetgeen ongeveer het dubbele was van wat Gonzalo op zijn spaarrekening tot nog toe ontving. Er was geen enkel risico. Beter zelfs hij zou nu mede-eigenaar worden van de bank i.p.v. schuldeiser.
Hij hoefde de documenten die dienden te worden ondertekend en die nogal ingewikkeld waren niet te lezen omdat het allemaal maar formaliteiten waren. De naieve Gonzalo bedankte de kantoorhouder en verliet gelukkig de bank. Hij kon lezen dat wat hij nu gekocht had “preferentes” werd genoemd en meende dat deze benaming verwees naar zijn voorkeurbehandeling als trouwe klant. De benaming was echter een zoveelste misleiding van de bank en had niets te zien met zijn jarenlange trouw aan de bank.

Op een dag vernam Gonzalo dat zijn bank werd opgeslorpt door een soort staatsbank BANKIA genaamd. Toen hij ongerust werd en eens verder ging informeren werd hij duizelig toen hij hoorde dat de banken van de BANKIA groep niet minder dan 8 miljard Euro hadden verbrast en dat zijn aandelen nog 12% waard waren en hij dus 88% van zijn jarenlange opgespaarde vermogen kwijt was!!! Hij was niet alleen en stond met ongeveer 300.000 andere spaarders
in de drop.
Nadat Gonzalo de vroegere kantoorhouder was gaan opzoeken kon hij niet begrijpen dat hij deze persoon niet in elkaar had geslagen. Dit trieste verhaal stond eergisteren op de frontpagina van de New York Herald Tribune.

Al deze voorbeelden tonen aan dat onze rechtsystemen niet meer aangepast zijn aan de moderne tijden. Het is onze mening dat hogervermelde chirurg; advocaat en bankier alle drie in de gevangenis thuishoren. Maar wie zijn wij om zoiets te beweren.

Men zegge het voort,

Freddy Van Gaever

11 juli 2013

Wij vieren niet, wij herdenken.  Wij feesten niet, wij strijden.  Elke dag opnieuw, ook via Golfbrekers.  Omdat het moet.  Omdat we niet anders kunnen.

En wij krijgen vandaag een vrije dag van onze baas.  U vindt onze bijna voltallige redactie terug op het H. Conscienceplein in Antwerpen van 14.00 tot 18.00 uur.

 

 

 

HSL-drama in Spanje: Zoveelste EU miljardenproject totaal mislukt

Amper reizigers voor spoorlijn van € 2 miljard

 – Met Europees geld betaalde snelwegen leiden van ‘niks naar nergens’

2013-07-10-15-44-09.spanje - villena nieuw hsl statioon verlaten 01a

Niet alleen in Nederland (HSL/Fyra, Betuwelijn) en Duitsland (ondergronds station Stuttgart) belgië met Fyra en stations als paleizen in Charleroi ,  kiest de overheid er keer op keer voor om miljarden euro’s belastinggeld over de balk te gooien voor onrendabele, achteraf véél duurdere en doorgaans zwaar verliesgevende railprojecten. Ook in Spanje kan men er wat van, mede mogelijk gemaakt dankzij de niet aflatende miljardensteun uit Brussel, zoals al vaak uitgelegd feitelijk gefinancierd door met name de Duitsers en Nederlanders. Spanje staat inmiddels vol met megalomane bouwprojecten die niet of nauwelijks worden gebruikt. De HSL (Spaans: AVE) tussen Madrid en Alicante is het meest recente drama waar enorme hoeveelheden gemeenschapsgeld in een bodemloze put werden gestort.

 

Men zegge het voort

Aankondiging FreddySteeds méér en duurdere boetes en controles maken Europa kapot !

In de meeste Europese landen zijn de beroepspolitiekers tot de vaststelling gekomen dat het nogmaals verhogen van de aanslagvoeten van de inkomstenbelastingen niet meer haalbaar is geworden. Daarom willen ze optimaal gebruik maken van enkele nieuwe bronnen die hen aan het nodige geld kunnen helpen om hun verkwistingen verder te kunnen zetten. Het geven van allerlei boetes enerzijds en het steeds doorvoeren van méér controles i.v.m. allerlei reglementeringen anderzijds blijken de oplossing te bieden.

Ik stel me de vraag of de meesten van mijn lezers dit ook zo ervaren. Gedurende vele jaren kreeg ik zo om de vijf of zes jaar een boete in de brievenbus. Ik schat dat ik er tussen mijn 18 en 70 jaar ongeveer een tiental heb gekregen waarvan de meeste in verband met parkeerovertredingen.

Maar de laatste tijd blijk ik er véél meer te ontvangen alhoewel ik niet denk dat ik mijn rijgedrag heb veranderd.
Zo werd ik vorige maand geflitst op de Bisschoppenhoflaan in Deurne omdat ik 60 km per uur reed. Op het grootste gedeelte van deze baan mag men 70 rijden maar in het midden van de lange baan zijn er een paar honderd meter waar het maar 50 per uur mag zonder dat er daarvoor enige logische verklaring bestaat omdat de verkeerssituatie op de hele laan dezelfde is. Maar op deze wijze kan men dagelijks een reeks automobilisten “pakken” en inkasseren.

Vorige week was het opnieuw prijs in Oostende. In de omgeving van de Leopold II laan kon men nergens maar dan ook nergens een plaatsje bemachtigen. Ik bleef maar toertjes draaien tot ik op zeker ogenblik een wagen zag vertrekken. Zeer snel nam ik de vrije plaats in en ging mijn ticketje halen uit de parkeermeter. Ik stond daar dus ergens in het midden van een lange rij geparkeerde voertuigen. Toen ik mijn wagen ging terughalen trof ik een boetebon aan. Het bleek dat er bij het begin van de laan een plaat was aangebracht dat er slechts aan één kant van de laan mocht geparkeerd worden. Tientallen bestuurders bleken dit ook niet gezien te hebben en kassa kassa kassa voor de plaatselijke overheid.

Ik kan allen maar vaststellen dat het aantal zowel als het bedrag van de boetes steeds maar sneller en sneller toeneemt en dat ik beslist niet de enige ben die tot die vaststelling komt. Dit sisteem werkt alleen maar de verzuring van onze samenleving in de hand.

Gisteren reed ik nog eens met een spectaculaire Amerikaanse trekker die uit Amerika in onze haven was toegekomen en die ik ging afleveren bij de koper in het zuiden van Frankrijk.
Juist buiten Rijsel kwam een anoniem voertuig, met een klein blauw pinklichtje op het dak, naast mij rijden. Met armgebaren maakte de bijrijder het mij duidelijk dat ik hen diende te volgen. Wat verder reden ze een “aire de repos” op en we kwamen tot stilstand. Het bleek een bijzondere controle te zijn van de douanediensten. Na alles en nog wat te hebben nagekeken kon ik na een vijftiental minuten mijn weg verder zetten. Maar niet voor erg lang. Een tweetal uur later werd ik van de baan geplukt door twee “motards” van de Franse politie.

Hoelang zit U reeds achter het stuur was de eerste vraag? Ik vertelde dat ik juist na de middag in Wommelgem was vertrokken en dus helemaal niet te lang aan het rijden was. Graag wilden ze dan mijn tachograafschijf zien. Ik maakte hen duidelijk dat deze nieuwe trekker uit Amerika kwam en men daar geen tachograaf kent. Deze trekker gaat morgen in de garage en wordt dan gedurende enkele weken omgebouwd tot de Europese normen verduidelijkte ik. Volgens onze Europese politieke krachtpatsers weten de Amerikanen niet hoe een trekker moet gebouwd worden en dienen er méér dan één dozijn aanpassingen aan de Europese normen te gebeuren.
Tot het vervangen van de nieuwe veiligheidsgordels toe aangezien dat Amerikaanse merk geen Europees attestnummer heeft.

De politieagenten begrepen mijn uitleg en konden vaststellen dat ik met een W-plaat of zogenaamde garageplaat reed die voor het overbrengen van voertuigen vooraleer ze worden ingeschreven normaal wordt gebruikt. Maar nu was er wederom blijkbaar een nieuw probleem!
Volgens men mij vertelde mag alleen de eigenaar van de garageplaat of één van zijn werknemers met dergelijke plaat rijden! Bent U werknemer van de firma Jorlan uit Vaugris-Reventin zoals op de papieren staat. Neen dus.
Volgens de politie zou ik dus niet verder mogen rijden.

Toen werd me gevraagd hoe ik betaald werd als niet-werknemer? Helemaal raar vonden ze het dat ik vertelde dit gratis te doen en voor mijn inspanningen niet werd vergoed! “Waarom doet U dit gratis” was de volgende vraag. Ik vertelde hen dan dat ik reeds méér dan 30 jaar mijn best doe om enkele zinloze Europese wetten te laten veranderen; dat ik daarover een boek had uitgegeven en tijdens de periode dat ik volksvertegenwoordiger of senator was geweest daarover veel parlementaire vragen had gesteld en dat ik dit rijden deed voor mijn plezier.
vous etes senateur”? Neen, gewezen senator. Ik was senator tot mijn 73 jaar. Wat is uw ouderdom? 75. Bent U reeds 75? Mag ik uw rijbewijs eens zien?

Toen bleek dat ik met alles mocht rijden waarmede op de baan gereden kan worden. Van personenwagen tot vrachtwagen en van motorfiets tot autocar met of zonder aanhangwagen.

“Kijk” zei de politieman,  “ik weet wel dat U dit voertuig niet hebt gestolen maar hebt U een geschreven document van de eigenaar dat U met dit voertuig mag rijden?” Dat had ik natuurlijk niet. Maar ik maakte hem duidelijk dat ik wel over al de documenten van Transport Jorlan beschikte en moeilijk aan deze trekker zou geraakt zijn zonder dat ze ermede akkoord waren.

Toen ging hij met zijn kollega overleggen en vreesde ik dat men mij zou vragen niet verder te rijden vooraleer ik een schriftelijke toelating van de firma Jorlan zou kunnen voorleggen.
Na enkele minuten kwam hij terug en vroeg of ik een bezwaar had dat hij eens van binnen in de cabine kwam kijken? Natuurlijk niet. Ga uw gang!

Oh putain! Que c est beau! Quel comfort pour le chauffeur!“. De man had blijkbaar nooit in zijn leven een dergelijk mooie vrachtwagen gezien.
“Bonne route Monsieur” zei hij nog en stapte op zijn motorfiets.
Toen ik vertrok wuifden ze me beiden uit. Wel was ik opnieuw een ruim half uur opgehouden geweest.
Ik stel me dan ook de vraag of men stilaan niet te veel aan het controleren gaat.

Bij mijn aankomst in Zuid-Frankrijk kon men alleen bevestigen dat men nooit zoveel controles heeft moeten ondergaan en allerlei boetes betalen als de laatste tijd. Het is dus een evolutie die blijkbaar overal in Europa plaatsgrijpt.

Ik kan dus alleen maar vaststellen dat dit fenomeen als gevolg zal hebben dat steeds meer ondernemers in de toekomst zullen afhaken. Productief zijn is één. Maar wanneer dat gepaard gaat met bijna dagelijkse controles en het opleggen van steeds méér boetes, waarbij de productieven zich als een soort misdadiger gaan beschouwen, is de pret snel op.

Men zegge het voort,

Freddy Van Gaever