Steeds méér en duurdere boetes en controles maken Europa kapot !
In de meeste Europese landen zijn de beroepspolitiekers tot de vaststelling gekomen dat het nogmaals verhogen van de aanslagvoeten van de inkomstenbelastingen niet meer haalbaar is geworden. Daarom willen ze optimaal gebruik maken van enkele nieuwe bronnen die hen aan het nodige geld kunnen helpen om hun verkwistingen verder te kunnen zetten. Het geven van allerlei boetes enerzijds en het steeds doorvoeren van méér controles i.v.m. allerlei reglementeringen anderzijds blijken de oplossing te bieden.
Ik stel me de vraag of de meesten van mijn lezers dit ook zo ervaren. Gedurende vele jaren kreeg ik zo om de vijf of zes jaar een boete in de brievenbus. Ik schat dat ik er tussen mijn 18 en 70 jaar ongeveer een tiental heb gekregen waarvan de meeste in verband met parkeerovertredingen.
Maar de laatste tijd blijk ik er véél meer te ontvangen alhoewel ik niet denk dat ik mijn rijgedrag heb veranderd.
Zo werd ik vorige maand geflitst op de Bisschoppenhoflaan in Deurne omdat ik 60 km per uur reed. Op het grootste gedeelte van deze baan mag men 70 rijden maar in het midden van de lange baan zijn er een paar honderd meter waar het maar 50 per uur mag zonder dat er daarvoor enige logische verklaring bestaat omdat de verkeerssituatie op de hele laan dezelfde is. Maar op deze wijze kan men dagelijks een reeks automobilisten “pakken” en inkasseren.
Vorige week was het opnieuw prijs in Oostende. In de omgeving van de Leopold II laan kon men nergens maar dan ook nergens een plaatsje bemachtigen. Ik bleef maar toertjes draaien tot ik op zeker ogenblik een wagen zag vertrekken. Zeer snel nam ik de vrije plaats in en ging mijn ticketje halen uit de parkeermeter. Ik stond daar dus ergens in het midden van een lange rij geparkeerde voertuigen. Toen ik mijn wagen ging terughalen trof ik een boetebon aan. Het bleek dat er bij het begin van de laan een plaat was aangebracht dat er slechts aan één kant van de laan mocht geparkeerd worden. Tientallen bestuurders bleken dit ook niet gezien te hebben en kassa kassa kassa voor de plaatselijke overheid.
Ik kan allen maar vaststellen dat het aantal zowel als het bedrag van de boetes steeds maar sneller en sneller toeneemt en dat ik beslist niet de enige ben die tot die vaststelling komt. Dit sisteem werkt alleen maar de verzuring van onze samenleving in de hand.
Gisteren reed ik nog eens met een spectaculaire Amerikaanse trekker die uit Amerika in onze haven was toegekomen en die ik ging afleveren bij de koper in het zuiden van Frankrijk.
Juist buiten Rijsel kwam een anoniem voertuig, met een klein blauw pinklichtje op het dak, naast mij rijden. Met armgebaren maakte de bijrijder het mij duidelijk dat ik hen diende te volgen. Wat verder reden ze een “aire de repos” op en we kwamen tot stilstand. Het bleek een bijzondere controle te zijn van de douanediensten. Na alles en nog wat te hebben nagekeken kon ik na een vijftiental minuten mijn weg verder zetten. Maar niet voor erg lang. Een tweetal uur later werd ik van de baan geplukt door twee “motards” van de Franse politie.
Hoelang zit U reeds achter het stuur was de eerste vraag? Ik vertelde dat ik juist na de middag in Wommelgem was vertrokken en dus helemaal niet te lang aan het rijden was. Graag wilden ze dan mijn tachograafschijf zien. Ik maakte hen duidelijk dat deze nieuwe trekker uit Amerika kwam en men daar geen tachograaf kent. Deze trekker gaat morgen in de garage en wordt dan gedurende enkele weken omgebouwd tot de Europese normen verduidelijkte ik. Volgens onze Europese politieke krachtpatsers weten de Amerikanen niet hoe een trekker moet gebouwd worden en dienen er méér dan één dozijn aanpassingen aan de Europese normen te gebeuren.
Tot het vervangen van de nieuwe veiligheidsgordels toe aangezien dat Amerikaanse merk geen Europees attestnummer heeft.
De politieagenten begrepen mijn uitleg en konden vaststellen dat ik met een W-plaat of zogenaamde garageplaat reed die voor het overbrengen van voertuigen vooraleer ze worden ingeschreven normaal wordt gebruikt. Maar nu was er wederom blijkbaar een nieuw probleem!
Volgens men mij vertelde mag alleen de eigenaar van de garageplaat of één van zijn werknemers met dergelijke plaat rijden! Bent U werknemer van de firma Jorlan uit Vaugris-Reventin zoals op de papieren staat. Neen dus.
Volgens de politie zou ik dus niet verder mogen rijden.
Toen werd me gevraagd hoe ik betaald werd als niet-werknemer? Helemaal raar vonden ze het dat ik vertelde dit gratis te doen en voor mijn inspanningen niet werd vergoed! “Waarom doet U dit gratis” was de volgende vraag. Ik vertelde hen dan dat ik reeds méér dan 30 jaar mijn best doe om enkele zinloze Europese wetten te laten veranderen; dat ik daarover een boek had uitgegeven en tijdens de periode dat ik volksvertegenwoordiger of senator was geweest daarover veel parlementaire vragen had gesteld en dat ik dit rijden deed voor mijn plezier.
“vous etes senateur”? Neen, gewezen senator. Ik was senator tot mijn 73 jaar. Wat is uw ouderdom? 75. Bent U reeds 75? Mag ik uw rijbewijs eens zien?
Toen bleek dat ik met alles mocht rijden waarmede op de baan gereden kan worden. Van personenwagen tot vrachtwagen en van motorfiets tot autocar met of zonder aanhangwagen.
“Kijk” zei de politieman, “ik weet wel dat U dit voertuig niet hebt gestolen maar hebt U een geschreven document van de eigenaar dat U met dit voertuig mag rijden?” Dat had ik natuurlijk niet. Maar ik maakte hem duidelijk dat ik wel over al de documenten van Transport Jorlan beschikte en moeilijk aan deze trekker zou geraakt zijn zonder dat ze ermede akkoord waren.
Toen ging hij met zijn kollega overleggen en vreesde ik dat men mij zou vragen niet verder te rijden vooraleer ik een schriftelijke toelating van de firma Jorlan zou kunnen voorleggen.
Na enkele minuten kwam hij terug en vroeg of ik een bezwaar had dat hij eens van binnen in de cabine kwam kijken? Natuurlijk niet. Ga uw gang!
“Oh putain! Que c est beau! Quel comfort pour le chauffeur!“. De man had blijkbaar nooit in zijn leven een dergelijk mooie vrachtwagen gezien.
“Bonne route Monsieur” zei hij nog en stapte op zijn motorfiets.
Toen ik vertrok wuifden ze me beiden uit. Wel was ik opnieuw een ruim half uur opgehouden geweest.
Ik stel me dan ook de vraag of men stilaan niet te veel aan het controleren gaat.
Bij mijn aankomst in Zuid-Frankrijk kon men alleen bevestigen dat men nooit zoveel controles heeft moeten ondergaan en allerlei boetes betalen als de laatste tijd. Het is dus een evolutie die blijkbaar overal in Europa plaatsgrijpt.
Ik kan dus alleen maar vaststellen dat dit fenomeen als gevolg zal hebben dat steeds meer ondernemers in de toekomst zullen afhaken. Productief zijn is één. Maar wanneer dat gepaard gaat met bijna dagelijkse controles en het opleggen van steeds méér boetes, waarbij de productieven zich als een soort misdadiger gaan beschouwen, is de pret snel op.
Men zegge het voort,
Freddy Van Gaever