Maandelijks archief: juli 2013

Gaan de Amish overstag voor schaliegas-dollars?

Geplaatst op door

Amish kunnen rijk worden van schaliegas. Maar willen ze dat wel?


De Amish wonen op jaloersmakende gasvoorraden. Als ze het slim spelen kunnen ze steenrijk worden. Maar laat het boren naar schaliegas zich wel rijmen met hun sobere, orthodox-protestantse leefstijl?

Dat de Amerikaanse staten Pennsylvania en Ohio rijk zijn aan gas en olie is geen geheim. Energiemaatschappijen zijn al jaren een bovengemiddeld geïnteresseerd in het thuisgebied van de Amish, de mennonitische gemeenschappen die zich afzijdig houden van de samenleving en leven zonder moderne technieken. Auto’s en andere twintigse-eeuwse uitvindingen zijn voor de meeste Amish taboe – ze leven van kleinschalige landbouw en nijverheid.

© epa.

Sinds een paar jaar doen de energiemaatschappijen echter wel erg interessante aanbiedingen. Schaliegaswinning (het met waterstralen breken van ondergrondse rotsen om eenvoudig gas te kunnen oppompen) levert aanzienlijk meer op dan traditionele gas- en olieboringen.

In een uitgebreid verhaal beschrijft persbureau AP deze week hoe schaliegas de Amish-gemeenschappen verdeelt. Boer Rueben Troyer uit het plaatsje New Bedford heeft geen moeite met de nieuwe methode en tekende onlangs een boorcontract voor zijn boerderij van 56 hectare. ‘Ik heb de indruk dat ze weten waar ze mee bezig zijn’, vertelt hij. De energiemaatschappij valt hem niet lastig, maar hij pikt wel een graantje mee.

Verkeer, trucks en vette inkomsten
Sommige geloofsgenoten zijn minder enthousiast. De boorinstallaties en trucks kunnen de rust flink verstoren. Bovendien draaien de boorwerkzaamheden op electriciteit, een van de moderne vindingen waarvan veel Amish niets moeten hebben.

En wat als schaliegas zorgt voor grote inkomensverschillen? ‘Amish zijn niet beter dan anderen’, meent Jerry Schlabach uit het plaatsje Berlin in Ohio. ‘Het zou mooi zijn als we onze waarden kunnen bewaken en bijbelse principes blijven volgen. Mensen zijn van nature lui. Gratis geld betekent gratis vrije tijd, en ledigheid is des duivels oorkussen.’

‘We mogen de natuur gewoon gebruiken’
Toch is Schlabach niet onverdeeld negatief. ‘De wereld is geschapen voor de mens. Zo lang we netjes gebruik maken van de natuur is er niets aan de hand.’ Sommige Amish zien het boren naar olie en gas als dankbaar gebruik maken van Gods geschenken, meent ook historicus Donald Kraybill. ‘Zij vinden het prima om natuurlijke hulpbronnen ten gelde te maken.’

Wie in zee gaat met energiemaatschappijen moeten wel oppassen. Amish zijn geen assertieve onderhandelaars, dus ze lopen het risico dat de bedrijven sterk onder de marktprijs gaan zitten. Als ze eenmaal hun handtekening hebben gezet is er nauwelijks een weg terug. Het ontbinden van een contract vereist een gang naar de rechter, en dat druist meestal in tegen hun geloof.

http://www.trouw.nl/tr/nl/4716/Christendom/article/detail/3474760/2013/07/12/Amish-kunnen-rijk-worden-van-schaliegas-Maar-willen-ze-dat-wel.dhtml

11 juliviering Gulden Sinjoren

Geplaatst op door

logo Gulden SinjorenHet was een fantastische herdenking van de Gulden Sporenslag in Antwerpen.   Niet die van de Stad van A, wel van de stad van ons.  Er werden nagels met koppen geslagen en koppen geteld.  Het H. Consciencepleintje was te klein voor ca. 700 aanwezigen.

Alle stoelen bezet.  In de voormiddag was het gelukkig nog bewolkt – ‘gelukkig‘ omdat het voor de vroede organisatoren werken geblazen was bij de opbouw – maar vanaf 13.00 uur trok de patrones van Antwerpen aan de baard van de grote baas van hierboven en liet hem weten dat een herhaling van de zondvloed van verleden jaar niet voor herhaling vatbaar was.  Ze dreigde warempel met een klacht bij het Spionnencentrum wegens discriminatie van een uitstervend ras radicale Vlamingen.  En zie, vanaf toen gaf de zon een gouden glans aan wat Rita De Bont “de beste 11-juliviering van het Vlaamse land” noemt.

Een traditionele viering, een radicale viering, voor de zesde keer in hartje Antwerpen: “Daar is maar één land” stond er op de affiche.  En het is allemaal niet eenvoudig om dit op poten te krijgen.  Een onafhankelijke viering, met eigen middelen, waarvoor een heel jaar gewerkt wordt.  Etentjes, zangavonden, tombola’s, rommelmarkten, bedelen en beroep doen op bevriende handelaars en organisaties.  Van de toelage van Vlaanderen Feest kan er amper een vat bier gekocht worden.

“Omdat we koppige idealisten zijn, wars van hebzucht en eigenbelang”, zo stelde voorzitter Lieve Van den Berghe, in haar welkomwoord.  Muziek, samenzang, ernst en humor, herdenking van Miel Cools en een brok geschiedenis, de Vader des Vaderlands, de tolvrije Schelde, Peter Benoit, een gezonde mengeling Vlaams nationalisme overgoten door een niet onbelangrijke hoeveelheid gerstenat en water voor de liefhebbers.

En de pers was aanwezig.  De Deense staatstelevisie kwam het gebeuren filmen en had achteraf een gesprek met Wim De Wit, die uit de doeken mocht doen waarom wij ijveren voor een onafhankelijk Vlaanderen.  Van de eigen kwaliteitsmedia geen spoor te zien – de Gulden Sinjoren zijn het niet anders gewoon.  700 nationalisten op een historisch plein in Antwerpen, die de eis van een Republiek Vlaanderen onderschrijven, dat heeft geen nieuwswaarde.

We twijfelen er niet aan dat ze het in Denemarken zullen begrepen hebben, want het orgelpunt was de toespraak van Wim De Wit, voorzitter van de IJzerwake  Geen flauwe zever over integratie en burgerzin.  Geen operettenlibretto over de Coburgers.  Ondanks zijn oproep tot de V-partijen om de handen in elkaar te slaan, was er van de grootste partij van Antwerpen geen spoor te bekennen bij de viering van de Gulden Sinjoren.  Waarschijnlijk waren ze aan het uitrusten in afwachting van het Vlaanderen Muziekland-gebeuren op de Grote Markt, waar de ballonnenzee van de nullenzender goed in beeld gebracht werd.  Het strekt de VVB tot eer dat ze met het uitdelen van zwaaivlaggetjes toch een Vlaamse noot in het brood-en-spelen-gebeuren konden brengen.

“Vlaanderen móet, nu meer dan ooit, zijn toekomst zelf bepalen. Zonder België, omdat het niet anders kan! Tegen België, omdat het moet! Want als wij dit land vandaag meer minachten dan gisteren, wil dat enkel zeggen dat we het gisteren onvoldoende verfoeiden.”

Zo begon en eindigde Wim De Wit.  U kan heel zijn toespraak lezen op: http://www.guldensinjoren.org/ – 11 julitoespraken.

Foto’s staan volgende week op de webstek.

Florent Van Ertborn

 

 

Internetvrijheid in een Prachtland

Geplaatst op door

Internetvrijheid in een Prachtland

Iran gaat alle inwoners een persoonlijk e-mailadres geven om te communiceren met de overheid. Critici zien er een poging in om de elektronische communicatie nog meer te controleren.

De Iraanse minister voor Informatie en Communicatie, Mohammad Hasan Nami, kondigde de nieuwe dienst op de Iraanse televisie aan als een veilig communicatiekanaal tussen burger en overheid. Om van de nieuwe dienst gebruik te maken, moeten burgers hun volledige naam, nationaal identificatienummer en thuisadres opgeven.

Critici zien in de e-maildienst een poging van de Iraanse overheid een poging om meer greep te krijgen op de elektronische communicatie binnen het land.

Vraag is ook in hoeverre Iraniërs de nieuwe dienst daadwerkelijk zouden gebruiken. Ze hebben de voorkeur voor buitenlandse operatoren zoals Google of Yahoo, omdat ze die discreter vinden. Het NSA-schandaal in de VS maakt dat wantrouwen voor overheidsspionage er niet minder op.

Van de 75 miljoen Iraniërs heeft naar schatting zo’n 40 procent toegang tot het internet. De Iraanse overheid droomt al lang van een nationaal netwerk in de plaats van het internet, om zich te beschermen tegen cyberaanvallen van buitenaf en de informatiestroom te controleren. Iran wantrouwt de diensten van Westerse bedrijven als Google of Microsoft. Het land blokkeert minstens vijf miljoen websites.

Bron: IPS news

Meer geboortes door strengere anti-abortuswetgeving?

Geplaatst op door

camera_cartoon_CA01P021Anti-abortuswetgeving rukt op in Oost-Europa

Ierland mag dan al een nieuwe wet op abortus goedgekeurd hebben, in Oost-Europa vindt een tegenovergestelde beweging plaats. Gezondheidswerkers waarschuwen dat steeds meer landen er hun wetgeving verstrengen.

Vorige maand keurde Litouwen een van de meest strikte abortuswetgevingen ter wereld goed, en amper een week geleden nog werd in Macedonië de relatief liberale wetgeving, die meer dan veertig jaar standhield, strenger gemaakt. Ook in Rusland en Oekraïne wordt nagedacht over striktere wetgeving, terwijl Georgië overweegt om abortus te verbieden.

Macedonië
In Macedonië zullen vrouwen een officiële aanvraag moeten doen voor abortus, vervolgens begeleiding moeten krijgen, en moeten bewijzen dat hun partner op de hoogte is van hun beslissing. Ze mogen ook niet binnen het jaar opnieuw een abortus aanvragen.

“Wat hier in Macedonië gebeurt, is niet uniek, het gebeurt in heel wat landen en verspreidt zich als een virus over Oost-Europa naar het westen”, zegt Bojan Jovanovski, directeur van de Vereniging voor Gezondheidsonderwijs en Onderzoek (HERA). “Op korte termijn zal deze wet het moeilijker maken voor vrouwen om een abortus te krijgen, door de bureaucratie en de hindernissen waar ze mee te maken zullen krijgen. Het zal leiden tot meer illegale abortussen en al de problemen die daarmee gepaard gaan. Maar op langere termijn is het een stap naar nog strengere maatregelen en uiteindelijk een verbod.”

Regionale trend
Oost–Europa toont al jaren een trend naar strengere wetgeving, vaak onder invloed van de lokale kerk. In Polen is de wetgeving bij de strengste ter wereld. Abortus kan er in theorie na verkrachting, bij incest of als het leven van de moeder in gevaar is. Maar in de praktijk is het bijna onmogelijk, omdat artsen de ingreep weigeren uit te voeren.

De strenge wetgeving drijft vrouwen naar het buitenland, maar wie dat niet kan betalen komt in illegale klinieken terecht. Jaarlijks worden naar schatting 200.000 illegale ingrepen uitgevoerd in Polen.
Die illegale abortussen zijn erg riskant. Ze worden vaak uitgevoerd in een niet-steriele omgeving, vaak een kamer in de flat, door een arts die het zaakje zo snel mogelijk wil afhandelen uit angst voor een inval.
De Wereldgezondheidsorganisatie (WHO) schat dat bijna 30 procent van de moedersterfte in sommige landen in Oost-Europa toe te schrijven is aan onveilige abortussen.

Geboortecijfer
Niet enkel religieuze invloeden spelen een rol. Regeringen hopen met een strengere abortuswetgeving ook het geboortecijfer op te krikken.

Wetenschappelijk onderzoek in Polen en andere landen spreekt dat tegen. “Sinds 1993, toen Polen de strenge wetgeving aannam, is het geboortecijfer verder gedaald”, zegt Wanda Nowicka, een belangrijke activiste voor vrouwenrechten. “Politici gebruiken het als een populistisch argument.”

De nieuwe Litouwse wetgeving is ook voor de Poolse vrouwen van belang, omdat Litouwen een uitwijkhaven was voor vrouwen die in Polen geen abortus konden krijgen.

Bron: IPS-news

Hoe Vlaanderen na Waterloo in verkeerde handen viel (1)

Geplaatst op door

MarnixlogoHOE VLAANDEREN NA WATERLOO IN VERKEERDE HANDEN VIEL

  Mooie symboliek van hoe het allemaal begon

En hoe het eindigde met de dieven van de Kroon der Republiek der Zeven Verenigde Provincies, in 1588

Ach, des Konings Oudste Koter, de homo (sapiens?) Philips de Taaie zal straks zijn rol opnemen in het laatste bedrijf van De Stomme van Portici. Zodat er dan eindelijk een einde komt aan de Brabantse Omwenteling, die niet anders dan  schâ en vooral schande over ons volk heeft gebracht.

“Niemand uitsluiten” zei de ene helft van het Koninklijk Echtbrekerspaar, en hij liep voorop om de Vlamingen, de Lauwen zowel als de Vurigen, overal buiten te sluiten. Frans spreken of zwijgen is altijd het devies geweest van de Coburgers, daarbij wel vergetend dat ze aten en luxe voerden uit de hand van diezelfde Vlamingen.
Al-met-al zitten we nu met 2 Vorsten, 3 Vorstinnen en een resem mee-eters in wat het kleinste Koningdom ter wereld is.

Tot het Volk zich ermee bemoeit en het hele zootje als klein gevaarlijk afval aan de deur zet. Op den Armee Belge moeten we daarvoor niet rekenen, want pyramiden-bouwers zijn het nooit geweest. Elders las ik dat Frau Merkel, de vroegere DDR-politica bekend van het kont-draaien en de Val van het Sovjet-Imperium indachtig, nu al begint te twijfelen of Duitsland wel zo goed af is als gezegd, met die Euro.
Ziet U : de macht van het Volk ontwaakt, zowel in Egypte, als in Bolivië. Met die paar voorbeelden voor ogen, moet het mogelijk zijn, om, als Albert Second de deur toetrekt, dat het Volk ook meteen het licht uit doet.

De vergissing van 1830 moet eindelijk worden rechtgezet, en de datum van 21 juli moet daarvoor zelfs niet worden afgewacht.

Het enige dat ontbreekt, zijn de wachtwoorden. Maar daar heeft Barbara Pas in het Parlement kordaat en zonder blozen de aanzet voor gegeven. De Hoge Dames en Heren zaten als verstomd te luisteren : hoe durfde ze! Majesteitsschennis!

Hier kan u de toespraak herbekijken: http://deredactie.be/cm/vrtnieuws/binnenland/1.1668436?eid=p1_1669474-25a9a9bd

Ai, de beide troonbezetters moeten zich vertwijfeld de haren uit het hoofd hebben getrokken: in het Parlement klonken deze keer de woorden over het einde van België voor vriend en vijand, luid en duidelijk : als de Partij de Coburgers op hun weg zou vinden, dan zullen de Coburgers datzelfde genoegen hebben. Het klonk niet zozeer als een bedreiging, maar het was er wel ene.

Wat nu volgt, is in navolging van het Tahirplein in Caïro, de vreedzame bezetting van de Brusselse Grote Markt. Een enige gelegenheid, nu de internationale Pers  is samengestroomd om de gebeurtenissen te verslaan.  De beelden zullen de wereld rondgaan, en bewijzen dat een volk van 6.5 miljoen Vlamingen gedomineerd en uitgebuit wordt door een Franssprekende Elite uit de minderheid van Franstaligen. Misschien dat op die manier de Vlaamse Regering opgepord wordt tot de Eenzijdige Onafhankelijkheids Verklaring.

Met aan zekerheid grenzende waarschijnlijkheid klinkt dan het ‘Sauf’qui peut’ aan Franstalige kant en kan er een begin gemaakt worden aan de exodus van alle volksvreemde elementen. Waardoor meteen een einde zou gekomen zijn aan elk potverteren, zodat het Eigen Volk Eerst op elk ogenblik van het leven, een menswaardig bestaan zou krijgen.

Vaderlandt ghetrouwe
1813 – 2013
Nederland viert in oktober en november de tweehonderdste verjaardag als onafhankelijk koninkrijk. Het is geen toeval dat Beatrix juist nu het stokje aan haar zoon heeft doorgegeven, opdat de Nederlanders verder de mythe zouden koesteren dat een Oranje-telg noodzakelijk is voor de continuïteit van de staat.
Nederland als onafhankelijke staat bestaat formeel sinds de oprichting van de Republiek der Zeven Verenigde Provincies, in 1588. De Republiek was een halve confederatie en een halve federatie. Eén of meer Oranjes waren stadhouder – bevelhebber van het leger – en hoogste erfelijk ambtenaar, maar geen staatshoofd.

Toen in januari 1795 de Fransen op het toneel verschenen, vluchtte de laatste stadhouder met zoon Willem Frederik (de latere Willem I) en kleinzoon (de latere Willem II) naar Londen. Nederland werd de “Bataafsche Republiek”, een vazalstaat van Frankrijk, maar met grote interne autonomie. Het land kreeg een uniforme rechtspraak en godsdienstvrijheid, zodat katholieken en inwoners van de generaliteitslanden (min of meer Noord-Brabant en Limburg) geen tweederangsburgers meer waren.
Aan de quasi-zelfstandigheid van de vroegere confedererende staten (de Zeven Provincies) werd een einde gemaakt. De stichting van de Bataafse Republiek (toch de start van het huidige unitaire Nederland) werd achttien jaar geleden in mineur herdacht, want dat betekende ook een herdenking van de vlucht van de Oranjes.

De Bataafse Republiek publiceerde in 1798 de eerste  Nederlandse grondwet. Historici die dat belangrijk document ter gelegenheid van de 200ste verjaardag onder de aandacht wilden brengen, vingen bot toen ze subsidies vroegen. Dat paste niet in het straatje van de Oranjes en van de Nederlandse historische mythes.
Nederland koestert zijn historische mythes
Heel anders zal het er eind dit jaar aan toegaan. De politici, de Oranjes en de media zullen gretig de legendes vertellen die Nederlanders zo graag horen.
Zoals het verhaaltje dat Nederland zelf in 1813 zijn vrijheid veroverde op de Fransen, die het land in 1810 bij het Franse keizerrijk hadden ingelijfd. De Franse bezetting van de vroegere satellietstaat woog zwaar op de economische toestand, maar vooral de conscriptie, de verplichte legerdienst, werd gehaat. “Oranje” werd een strijdkreet van de gewone mensen, want zij moesten hun zonen afstaan om te sneuvelen. Oranje was een gemakkelijke vlag om de afkeer van de Franse politiek te uiten. Typisch was dat het bijna altijd arbeiders en boeren waren die zich tegen de Franse bezetting verzetten. De Nederlandse elite kon de legerdienst van haar zonen afkopen en begon eerst te sputteren toen Bonaparte, tevergeef,  probeerde rijke jongelui bij zogenaamde “Gardes d’honneur” in te lijven. Natuurlijk waren er regenten uit het Oranje-tijdperk die droomden van een herstel van de vroegere situatie, maar talrijk of belangrijk waren ze niet.
De meesten hadden hoge ambten bekleed in de Bataafse Republiek, later in het koninkrijk Holland (een cadeau van Bonaparte aan zijn broer Louis) en werkten vanaf 1810 ijverig mee met de Franse bezetter.
Hen werd niet verweten dat ze collaboreerden, want het “nationaal gevoel” was vrij klein. Een paar regenten zagen nieuwe horizonten toen begin 1813 de Franse catastrofe in Rusland duidelijk werd. Ze geloofden niet meer in een herstel van de oude republiek. De republikeinse idee was door de Franse revolutionairen en de staatsgreep van de Corsicaanse parvenu danig in diskrediet geraakt. Ze dachten aan een sterke vorst, maar dan eentje die door een grondwet en een parlement toch een beetje in toom werd gehouden.
Het lag voor de hand aan wie ze dachten. Ze wilden niet op een eventuele zege van de geallieerden wachten. Wie weet wie ze dan opgedrongen kregen?
De enige mogelijke authentieke Nederlandse kandidaat was Willem Frederik, de zoon van de laatste stadhouder, en bepaald geen onbesproken heerschap.

Gênant
Die Oranje had ooit geschreven dat een “volksregering” tot niets anders zou leiden dan “slavernij”. Met zijn vader in 1795 naar Engeland gevlucht, probeerde hij vervolgens in Berlijn fortuin te maken, want de koning van Pruisen was familie van zijn moeder en zijn vrouw.
Van daaruit begon hij het hof te maken van Bonaparte, die hem tenslotte een kluif toewierp. Willem Frederik mocht over het vroegere bisdom Fulda regeren, met 110.000 onderdanen. Hij wedde vervolgens op het verkeerde paard, toen hij Pruisen steunde in de oorlog met Frankrijk. Bonaparte nam hem Fulda af.
De kruiperige brieven van Willem Frederik aan de Franse keizer zijn gewoon gênant. Hij stuurde vervolgens zijn zoon naar Londen om een nieuwe bondgenoot op te vrijen. Tot zijn verontwaardiging zagen de Britten wel iets in die charmante jongen als eventuele Nederlandse vorst.
Gelukkig had Wellington door dat de zoon een lichtgewicht was en zo kwam Willem Frederik, na de Franse catastrofe in Rusland, weer in beeld.
Wordt vervolgd.

   Jan Neckers

De EUSSR is tegen integratie: taaltest verboden

Geplaatst op door

EUSSRDe EUSSR  is tegen integratie: taaltest verboden

De EU-Commissie heeft Duitsland op het matje geroepen wegens de taaltest die geëist wordt bij gezinshereniging van een verrijker die zich in het land neergelaten heeft.  Er wordt een procedure opgestart, want volgens de EU-bollebozen handelt Duitsland tégen een EU-richtlijn betreffende de gezinshereniging.
Duitsland mag het komen uitleggen.  De Commissie vindt dat de wetten van het EU-rijk geschonden worden, want een slechte taaltest kan ertoe leiden dat de ongeduldig wachtende wederhelft en kroost niet mee mag profiteren van de Duitse sociale voorzieningen.
Duitsland vindt dat het niets fout doet, want in een andere richtlijn staat duidelijk dat bij een voorgenomen immigratie integratiemaatregelen moeten genomen worden.  Tot op heden moeten alle personen uit ontwikkelingslanden, Rusland, Kosovo en Turkije kunnen aantonen dat ze de basistaal Duits beheersen.  EU-burgers moeten niets bewijzen; zij krijgen vrije toegang.
Het zijn het vooral de verrijkers uit Bangladesh (54%) en uit Turkije (53%) die het vereiste minimumresultaat niet halen.
Het is de Linkse fractie in de Bundestag (fed. parlement) die de kat de bel aanbond.  Woordvoerster van de Linke, Sevim Dagdalen, eiste de afschaffing van de taaltest, want: “Achter deze testresultaten steekt een onmeetbaar leed, doordat de falende gezinsleden gescheiden moeten leven van de mensen waarvan ze houden.”
Hoe noemt men dat?  Een mes in de rug krijgen?  Volksverraders?  Vul maar aan.

Ter illustratie een filmpje over de multiculturele verrijking in Neukölln, het verloren district van Berlijn, waar Duits een vreemde taal is, waar zelfs de derde generatie migratiekinderen nog geen fatsoenlijk Duits kent, waar kinderen denken dat het normaal is dat ze nooit zullen gaan werken, dat het heel gewoon is dat ze door de staat onderhouden worden, waar van integratie geen sprake is.

Floriaan Terbeke

Zogezegd

Geplaatst op door

MM900236531[1]Zogezegd

‘Ik heb wel betere dingen te doen dan de monarchie af te voeren’
Johan Vande Lanotte toont zich (in Humo) voorstander van een republiek, maar het omverwerpen van de monarchie is voor hem duidelijk geen prioriteit.

Een spooktrein in stand houden ligt daarentegen wel in zijn bovenste schuif.

Fiestdag veur de Vlaamsche boerkes

Geplaatst op door
Het gat van Di Rupo

Het gat van Di Rupo

’t Is verdomme degoutant, alle gazetten plus de vrt leken maar één “viering”  gezien te hebben nl. die op de brusselse grote markt met twee man en een paardenkop, dus geen interesse van de Vlamingen moest het lijken, een t-dansant met enkele dansscholen die hun kunstjes kwamen tonen moest laten zien hoe de Vlamingen hun hoogdag vierden. Uit de interviews pikten ze er drie uit, eentje die het nog wist uit haar schooljaren wat 11 juli betekende, iets met Vlamingen zei ze, twee Vlaamse geiten  die gingen shoppen en het leuk vonden maar voor de rest nikske, en een paar jappen waarvan eentje toch wist dat het de Vlaamse feestdag was.

Voor de rest was het allen tegen één (het Vlaams-Nationalisme), vroeger vertegenwoordigd door Vlaams belang, nu is het de NVA die de kop van jut is.

Eventjes de debatten, nou ja, wat er daar moet voor doorgaan gevolgd op actua-tv en de andere pulpzenders, zelfde scenario, de acht verenigde partijen, ze moeten laten horen dat ze met veeeel vertegenwoordigers van het volk zijn, die volgens hun Vlaanderen zo veel goeds gedaan hebben, tegenover dat één Vlaams boerke en de anderen die aan de kant staan niets te doen.

Zo een vernedering door Vlaamse verraders, de zogezegde vertegenwoordigers  van ons volk heeft toch velen de ogen geopend dat het een goed georkestreerd vooropgezet scenario was: één voor één kwamen ze op het spreekgestoelte hun verwezenlijkingen ophemelen en de grote slechterik Bart De Wever de grond inboren.

De samenzwering lag er vingerdik op. De franstaligen hebben altijd geweigerd om BHV te splitsen en bevoegdheden af te staan, waarom nu plotseling wel moet de hamvraag zijn voor de minder rekenkundigen onder ons.

Nu ze alle touwtjes in handen hebben en de Vlaamse traditionele lakeien hun voeten likken, moet het toch duidelijk zijn dat de franstaligen er alle voordelen uitgehaald hebben, en Vlaanderen de rekening laten betalen, daar moet men geen groot rekenwonder voor zijn.

Niemand van de verraders kwam met concrete cijfers, de bevoegdheden die afgestoten zijn door de federale regering omdat ze niet meer betaalbaar zijn, wat het Vlaams Belang steeds voorspeld heeft, mag Vlaanderen nu beheren met per materie soms 10% minder inkomsten want die houdt de federale, zeg maar franstalig belgië, voor zich.

Dat bewijst ook wat Het Vlaams belang altijd gezegd heeft, belgië zal maar mogen splitsen op de dag dat wallonië 1 cent moet betalen aan solidariteit aan Vlaanderen. De heersende waalse socialisten sleuren ons mee in hun economisch kerkhof, gehoor gevend aan de Franse wensen. https://www.golfbrekers.be/vlaanderen-wingewest-van-parijs/

Ergens bij de economische berichten kon men wel lezen dat de Vlaamse regering op zoek moet naar ongeveer 800 miljoen, tiens, is de begroting plotseling niet meer op orde? Oekandana? Je kunt er uit afleiden dat het najaar een zoektocht wordt naar 10% van de 20 miljard die Vlaanderen GEKREGEN heeft.

Als het Vlaams nationalisten bashen zo door gaat zit er maar één ding op en dat is doen wat de acht belgische partijen doen, SAMENWERKEN, anders komen we er nooit.

De angstogen van Bart De Wever gezien aan het stadhuis van Antwerpen? Dat is wat een cordon sanitaire bewerkstelligt Bartje, het ergste moet nog komen.

https://www.golfbrekers.be/om-niet-te-vergeten-wat-de-klassieke-partijen-ons-geflikt-hebben/

 

De Vlaamse Regering: een baken van stabiliteit en efficiënt bestuur?

Geplaatst op door

De Vlaamse Regering : een baken van stabiliteit en efficiënt bestuur ?

Na de verkiezingen van juni 2009 besloot Kris Peeters – CD&V was als grootste partij in Vlaanderen opnieuw aan zet  –  Open VLD in te wisselen voor de N-VA. Nochtans had coalitiepartner SP.A. tijdens de verkiezingscampagne hard campagne gevoerd tegen de N-VA.  Met haar beleidsdeelname, waarbij twee ministers en de parlementsvoorzitter werden binnen gehaald, wilde de N-VA kost wat kost bewijzen dat de Vlaamse regering in tegenstelling tot de federale regering een baken van stabiliteit en efficiënt bestuur was.
De Vlaamse regering Peeters II blijkt  in realiteit echter allesbehalve de coherente bestuursploeg waarvoor ze zich wil uitgeven en rolde de voorbije jaren van het ene naar het andere incident. Naast een aantal onvermijdelijke ideologische spanningsvelden zorgt het gegeven dat de N-VA op federaal vlak de regering di Rupo bestrijdt – en haar voorzitter in de media steeds de contramine zoekt  – voor heel wat fricties tussen de coalitiepartners. Minister Freya Van den Bossche (SP.A.) had het in maart 2013 over een ‘verstandshuwelijk’ en Vlaams Parlementslid Eric Van Rompuy (CD&V) was in diezelfde maand nog wat duidelijker over de verhoudingen binnen de regering-Peeters: ‘We houden de N-VA aan boord. We gunnen het ze niet ze er nu uit te gooien.’

Een gefileerde Vlaamse Regering
Yves Letermes’ vaak geciteerde uitspraak: ‘Het Belgische overlegmodel is op zijn limieten gebotst.’ kan vandaag moeiteloos worden toegepast op de Vlaamse regering Peeters II waarin – ondanks alle N-VA-retoriek  ‘de neuzen” helemaal niet  “in dezelfde richting” wijzen. Het onderwijs-non-akkoord doorprikte – meer nog dan het Oosterweeldossier – de mythe dat het in Vlaanderen mèt de N-VA in de regering vanzelf zou gaan.
Onmiddellijk na de onderwijscrisis liet N-VA-voorzitter De Wever weten dat de N-VA de volgende maanden geen stoorzender meer zou spelen in de Vlaamse Regering en de CD&V als “bondgenoot” wilde tegen de mogelijkheid van  “di Rupo II”. De Wever pleitte zelfs voor een centrum-rechtse Vlaamse regering (dus zonder SP.A.) teneinde een sterke onderhandelingspositie voor het federale niveau te bekomen.  Hoeft het gezegd dat dit voor de SP.A. – die op hetzelfde moment liet weten klaar te zijn voor de polarisatie – een gedroomde uitspraak was. Meteen werd duidelijk dat er van deze gefileerde Vlaamse regering in haar laatste regeringsjaar niets meer valt te verwachten !
Dit werd trouwens uitdrukkelijk bevestigd door CD&V-Vlaams Volksvertegenwoordiger Eric Van Rompuy die in zijn blog van 16 juni 2013 zonder blikken of blozen voor de zoveelste maal regeringspartner N-VA de mantel uitveegde :  “Elke hartelijkheid tussen de partners is totaal verdwenen. Bart De Wever wil van de kiezer een mandaat waardoor hij niet langer moet rekening houden noch met de andere Vlaamse partijen noch met de Franstalige partijen die naar de woorden van de nieuwe Vlaamse Minister-President Geert Bourgeois ‘maar moeten volgen’ als N-VA incontournable wordt op beide niveaus”. Na het onderwijsdebat en het optreden van BDW hierin is het vertrouwen tussen de Vlaamse regeringspartijen zwaar ondermijnd en doet men verder omdat in deze moeilijke tijden Vlaanderen moet bestuurd worden en oplossingen moeten worden gegeven aan de groeiende werkloosheid en de zware economische uitdagingen. Nooit was er zoveel partijpolitieke profilering in Vlaanderen. N-VA zoekt op elk thema naar het maatschappelijk conflict en ze wakkeren de tegenstellingen tussen de bevolking aan: is dat het nieuwe Vlaanderen van morgen? Een Vlaanderen van onverdraagzamen?”.

Concurrentiepact ? Waar zijn de concrete resultaten ?

Ondertussen blijven de meningsverschillen zich opstapelen. Minister-President Peeters riep enkele weken geleden de federale overheid op om – in het licht van de aanhoudende negatieve economische berichtgeving en het mislopen door Vlaanderen van belangrijke investeringsdossiers – een algemene loonlastenverlaging door te voeren. Vervolgens was er terug gekissebis tussen regeringspartner N-VA en CD&V, SP.A. en VLD over wie nu precies aan zet moest zijn bij het remediëren van de dalende concurrentiekracht van onze bedrijven (o.a. loonlastproblematiek).

Twee weken geleden bereikten de federale regering en de Minister-Presidenten een akkoord – maar eigenlijk niet meer dan een intentieverklaring – voor het sluiten van een pact  rond competitiveit en werk dat de hoge loon- en energiekost van de bedrijven moet terugschroeven. Van concrete maatregelen was er zoals gewoonlijk echter geen sprake. Alle regeringen zullen vanaf juli experten afvaardigen naar een werkgroep. Wanneer die precies met resultaten moet komen, is nog niet duidelijk…

Voor de bijdrage van de gewesten en gemeenschappen in de budgettaire inspanning van 3,5 miljard euro die voor 2014 dient te worden gevonden (in het licht van de door Europa opgelegde begrotingsdoelstellingen) zou men vooral willen zoeken in de richting van een definitieve regeling rond de zgn.  “usurperende bevoegdheden” en een verhoging van de responsabiliseringsbijdrage voor de Vlaamse, Waalse en Brusselse ambtenaren. Minister-President Peeters verklaarde dat Vlaanderen in ieder geval in ruil voor een lastenverlaging bereid was om de nodige inspanningen te doen via het aanwenden van een aantal provisies.

Er valt dus te vrezen dat de Vlaamse overheid toch opnieuw zal instappen in het verhaal van  een budgettair pact, lees samenwerkingsakkoord, alhoewel NVA-Minister Muyters op 31 mei 2013 nog eens verzekerde dat Vlaanderen geen bijkomende inspanningen zou doen om tegemoet te komen aan de eisen van Europa.  Wanneer de Vlaamse bijdrage bij de aanwending van de provisies blijft zal de regering Peeters II wellicht vermijden dat ze vóór de verkiezingen van volgend jaar opnieuw over straat rolt maar nu al is duidelijk dat in dit verhaal maar twee verliezer zullen zijn : de Vlaamse werknemers en werkgevers !