Maandelijks archief: juli 2013

Polen handhaaft verbod op ritueel slachten

Geplaatst op door

camera_cartoon_CA01P021In Polen, een EU-lidstaat, blijft het ritueel slachten van dieren verboden. 

Het Poolse parlement heeft dit tijdens een stemming, ondersteund door regerings- en oppositiepartijen, beslist.  Eigenlijk werd het onverdoofd slachten al in januari onmogelijk gemaakt d.m.v. een wet op de dierenbescherming maar langs de andere kant werden er verreikende uitzonderingen voor de productie van kosjer en halal vlees voorzien.  Poolse dierenbeschermingsorganisaties hadden erop gereageerd door deze uitzonderingen bij het grondwettelijk hof laten vernietigen.

Alhoewel  premier Donald Tusk (liberaal Burgerplatform) duidelijk had gemaakt voorstander te zijn van het toelaten van onverdoofd slachten, werd hij hierin niet gevolgd door vele parlementairen van zijn partij.  In Polen zouden naar schatting 6.000 Joden en 25.0000 moslims wonen.
Het verbod is niet slechts een religieus probleem bij de Joodse en moslim gemeenschap in Polen, maar heeft ook gevolgen voor de vleesverkoop van Poolse boeren.  Er werd immers voor het verbod  een exportomzet van 259 miljoen euro gehaald (AFP) van ritueel geslacht vlees, dat naar Israël en Turkije geëxporteerd werd. Het verbod zou zo’n 6.000 banen in de sector kosten, terwijl nu al 13% van de beroepsbevolking werkloos is.  Om die redenen steunde de volledige fractie van de Boerenpartij het voorstel tot onverdoofd slachten.

De Rabbijnenconferentie is niet gelukkig met de stand van zaken; zij vinden dat de Joden in hun godsdienstbeleving gehinderd worden.  De moslimleider Sheikh Usman Pranjet heeft vanuit zijn woonplaats in Londen ook gereageerd.  Hij vermoedt dat het niet om het slachten gaat maar wel om een poging de moslims uit Polen te verjagen.

Bron: diverse media

Zogezegd

Geplaatst op door

MM900236531[1]Zogezegd

‘Ik kan u verzekeren, de Chinezen zien ons niet als een klein land. Onthoud dat goed, ik zou willen dat iedereen die dat hoort, weet, dat is een land, dat zo groot is als 1 miljard 300.000 miljoen mensen, dat is dus heel Europa, plus de Verenigde Staten, het geheel maal twee. Bon, dat is dus niet niks hé!’

Flup de Taaie op handelsmissie in China.

 

Gas met een reukje aan

Geplaatst op door

Gas met een reukje aan

In de Kamer werd eind mei de regelgeving met betrekking tot de gemeentelijke administratieve sancties (GAS) aangepast. Maar dat gebeurde niet zonder slag of stoot. Een aantal dagen voor de stemming poogden een tweehonderdtal middenveldorganisaties, waaronder Unicef, ABVV en Jong CD&V, de parlementsleden nog op andere gedachten te brengen. Tevergeefs, want het ontwerp werd aangenomen met 109 stemmen voor en 15 stemmen tegen. Het Vlaams Belang onthield zich.

De zogenaamde GAS-sancties, die het mogelijk maken dat lokale overheden via bestuurlijke weg kunnen optreden tegen allerlei vormen van overlast en bepaalde misdrijven, worden op nogal wat vlakken veranderd. Zo mag voortaan een plaatsverbod in publiek toegankelijke plaatsen worden opgelegd als administratieve sanctie, worden de administratieve boetes verhoogd tot 175 euro voor minderjarigen en tot 350 euro voor meerderjarigen en zakt de leeftijdsgrens van zestien naar veertien jaar. Daarnaast behoren nu ook het opleggen van een gemeenschapsdienst en het opstarten van lokale bemiddeling tot de mogelijkheden van het lokaal bestuur. Opvallend is ook dat stadsbesturen voortaan bepaalde parkeerovertredingen administratief kunnen afhandelen.

GAS-boetes foto © 2011 - StampMedia - Joris BockenHet Vlaams Belang is van oordeel dat de wijzigingen op heel wat punten hun verdiensten hebben, al is het maar omdat steden en gemeenten hierdoor meer slagkracht krijgen om jonge herrieschoppers in te tomen. Toch hebben de 213 middenveldorganisaties een punt wanneer ze stellen dat door de uitbreiding van de GAS de scheiding der machten verder afglijdt en men ongegeneerd blijft knagen aan de bevoegdheden die exclusief tot het domein van justitie zouden moeten behoren. Want zeg nu zelf, is het eigenlijk wel de taak van een gemeentelijke ambtenaar om –  buiten de rechtbank om –  sancties op te leggen voor ernstige misdrijven zoals winkeldiefstallen, opzettelijke slagen en verwondingen, grafschennis of het vandaliseren en vernielen van treinstellen?  Neen, toch?


GAS-boete voor kersenpit op de grond door Zoomin_Vlaanderen

Koele minnaar
Dit is meteen ook de voornaamste reden waarom het Vlaams Belang maar een koele minnaar is van het GAS-systeem. Gemeentelijke administratieve sancties mogen immers niet systematisch in de plaats komen van door een rechter opgelegde maatregelen of straffen. Vervolging en bestraffing van misdrijven, met uitzondering dan van de kleinere inbreuken die voor overlast zorgen (zoals hondenpoep, wildplassen en zwerfvuil), dienen dus beter te gebeuren door een onafhankelijke rechtbank. En niet in een zaaltje dat uitgeeft op het binnenplein van een of ander stadhuis. Ook nadelig aan het systeem is dat misdrijven die met een GAS-boete worden gesanctioneerd niet worden vermeld op het strafblad van de dader.

Maar zolang de gerechtelijke instanties in gebreke blijven, onder andere door een gebrek aan middelen en personeel, worden daders van heel wat misdrijven ongemoeid gelaten en kunnen ze ongestoord en tot vervelens toe hun gangetje blijven gaan. Daarom zijn we van mening dat lokale besturen GAS-sancties maar beter achter de hand kunnen hebben. Dit in afwachting van een efficiënte en krachtdadige justitie. En uit noodzaak, omdat straffeloosheid anders om de hoek loert en een lik-op-stuk-aanpak verder af lijkt dan ooit.

Maarten Seynaeve

EU-wurgverdrag

Geplaatst op door

EUSSREU-wurgverdrag

Alleen Vlaams Belang verzet zich

In alle stilte zet de gevestigde politiek alweer enorme stappen in de richting van een ‘Verenigde Staten van Europa’. Er ligt immers een zoveelste wurgverdrag van de Europese Unie op tafel dat meer macht overdraagt aan de supranationale instellingen van de EU…

Middels het zogenaamde ‘Verdrag inzake stabiliteit, coördinatie en bestuur in de Economische en Monetaire Unie’, of: ‘Fiscal Compact’, komt een groot deel van de macht over onze begroting bij de antidemocratisch tot stand gekomen en niet-democratisch werkende EU te liggen. Het Fiscal Compact regelt dus in essentie de afdracht van macht en bevoegdheden – het weggeven van soevereiniteit dus – aan de EU.

Toverwoord
Het Fiscal Compact is de zoveelste in een rij van maatregelen die worden ingezet om de ‘stabiliteit van de euro’ te ‘verbeteren’. De term ‘stabiliteit’ is sinds de invoering van de euro hét toverwoord van de EU. De EU en de euro hebben van een relatief stabiel Europa immers een instabiel continent gemaakt. Daarom zijn er om de euro te redden – en dus ook de EU – allerlei ondemocratische kunstgrepen nodig, zoals dit wurgverdrag. Die hebben tot doel om van Europa een Europese superstaat te maken, waarin Vlaanderen slechts een provincie zal zijn.

Salamitactiek
Met het Fiscal Compact geven we de regie over onze overheidsfinanciën in handen van de EU. Dit verdrag moet dan ook worden beschouwd als een zoveelste stap richting een ‘Politieke Unie’ of ‘Totale Unie’. Daarbij wordt de zogenaamde salamitactiek toegepast, wat ook blijkt uit de vele unies waarover men het heeft: ‘Economische en Monetaire Unie’, ‘Bankenunie’, ‘Belastingunie’, ‘Sociale Unie’ en ‘Politieke Unie’. Die moeten samen uiteindelijk de ‘Totale Unie’ vormen. Eurocraten hebben een EU voor ogen hebben die élk aspect van ons leven beheerst.

ESM
Als bijna enige partij verzet het Vlaams Belang zich tegen het zogenaamd ‘Europees Stabiliteitsmechanisme’ (ESM), dat van Europa een Noord-Zuid-transferunie naar Belgisch model maakt. Daarin draaien de sterkere lidstaten automatisch op voor de zwakkere. Dat zogenaamde ‘permanent’ noodfonds is antidemocratisch. Het ESM is een door de EU georganiseerde miljardendiefstal en berooft Vlaanderen van zijn soevereiniteit en zeggenschap over zijn eigen beleid.

De werking van dit ‘Europees diefstalmechanisme’ hangt af van onder andere dit Fiscal Compact. Dit land zou dan ook beter een voorbeeld nemen aan Engeland en Tsjechië, die weigerden dit verdrag te ondertekenen. Bij een tekort hoger dan 3 procent krijgt de Europese Commissie immers het volledige gezag over een lidstaat. Het is dan slikken of stikken, met boetes als stok achter de deur. Dit zoveelste EU-wurgverdrag houdt geen rekening met de eigenheid van de lidstaten. ‘One size fits none’, zeiden verstandige economen over de euro en zeggen ze ook over dit soort EU-verdragen.

Wanneer België dit verdrag goedkeurt, worden we weer wat meer marionet van de EU. Maar bovenal wordt door dit verdrag de Vlaming financieel leeggezogen en wordt een onafhankelijke Vlaamse staat een lege doos. Dat de N-VA dit verdrag goedkeurt, is dan ook onbegrijpelijk. Het Vlaams Belang trok in de verschillende parlementen fel van leer tegen dit verdrag en zal zich blijven verzetten tegen de machtsgreep van de EU.

Sam van Rooy

Japan: waar meer luiers voor bejaarden dan voor baby’s verkocht worden

Geplaatst op door

Hoe Japan steeds meer op een verzameling spooksteden gaat lijken
Dat Japan met een demografisch probleem van jewelste zit is al lang geen geheim meer. Het land heeft dan ook de oudste bevolking ter wereld, waar meer luiers voor bejaarden dan voor baby’s worden verkocht en waar scholen met de regelmaat van de klok worden omgebouwd tot bejaardencentra.

Wolfgang Richter van Testosteronepit.com verdiepte zich in de problematiek en komt met een reeks cijfers over de gevolgen van dit fenomeen voor de Japanse vastgoedmarkt.

Om de vijf jaar inventariseert het Japanse ministerie van Binnenlandse Zaken en Communicatie de leegstand op de vastgoedmarkt en maakt daarbij onderscheid tussen twee categorieën: ‘huizen die verhuurd of verkocht kunnen worden of als tweede woonst kunnen dienst doen’, ezerzijds en ‘verlaten huizen’ anderzijds.

Nu de cijfers. Tussen 1993 en 2008 is het aantal leegstaande huizen met 72% gestegen tot 7,57 miljoen. Dat is 13,1% van alle huizen in Japan en de hoogste proportie ooit. Leegstaande maar nog bruikbare woningen, stegen met 63% tot 4,88 miljoen. De verlaten woningen verdubbelden bijna (+91%) tot 2,68 miljoen.

Het zijn niet enkel de kleine steden en dorpen die door de ontvolking worden getroffen, omdat jongeren de steden opzoeken. Tussen 1998 en 2008 steeg het aantal verlaten huizen in Tokio met 60% tot 190.000 en in Osaka met 70% tot 180.000. De cijfers dateren van voor de financiële crisis en sinds dan is het aantal verlaten huizen enkel toegenomen.

‘Het verlatenhuisfenomeen illustreert enkel hoe de reële economie Japan genadeloos in zijn greep houdt,’ besluit Richter: ‘lage rentevoeten, liquiditeit en de waarde van de yen hebben hier niets mee te maken: er zijn gewoon onvoldoende mensen om ook maar een paar van de 7,57 miljoen leegstaande huizen te bevolken. Volgend jaar zullen er nog minder mensen zijn. En nog meer leegstand.’

De Japanse geboortecijfers zijn nu zo laag en de levensverwachting zo hoog dat het land “evolueert naar een type van maatschappij die we enkel kennen uit science-fictionfilms.” zei Nick Eberstadt, een demograaf die al jaren artikels publiceert over het probleem van de dalende vruchtbaarheidsgraad, ongeveer een jaar geleden. De demografische situatie is volgens hem in geen enkel land zo onheilspellend als in Japan.

Eberstadt voorspelt dat Japan – waar de gemiddelde vrouw slechts 1,3 kinderen baart terwijl de levensverwachting er steeds verder blijft toenemen – “tegen 2040 één honderdjarige zal tellen voor elke pasgeborene.” De Japanse bevolking zou tegen dan ook al met 20% gedaald zijn, met alle sociale en economische gevolgen van dien.

Bron: www.express.be

Achterste rij, in het midden

Geplaatst op door

oscar filmDr. No is de eerste James Bondfilm die geproduceerd is door EON Productions. De film is gebaseerd op het boek Doctor No. De film werd uitgebracht in 1962 en werd geproduceerd door Albert R. Broccoli and Harry Saltzman. Sean Connery speelde James Bond en Ursula Andress was het Bondmeisje. De titel Dr. No verwijst naar de gelijknamige schurk die wordt gespeeld door Joseph Wiseman.                                                  

Jullie zien de bekende bikiniscène met Ursula die uit de zee opduikt.

Oscar

 

Wat er na Cyprus zat aan te komen: u bent gewaarschuwd

Geplaatst op door

EUSSR“Euro-redders” azen op de schat van de spaarbanken

Waar het bij de Europese bankenunie werkelijk om draait? Om veel meer dan alleen toezicht. De naam is misleidend. Het ware gezicht van de bankenunie zal echter pas na de Bondsdagverkiezingen duidelijk worden.

“Europese bankentoezicht” klinkt zo verstandig: alsof de bolwerken van de geldverspillers nu eindelijk met Brusselse argusogen in de gaten gehouden gaan worden. Maar de naam “bankentoezicht” is misleidend – en móet dat ook zijn. Daarbij gaat het nog maar om het eerste van de drie delen van de “bankenunie”. Het tweede deel zegt alles: in tegenstelling tot wat in de Bondsdag is afgesproken, kunnen met het ESM, met Duits (en Nederlands, Vlaams!, red.) geld, niet alleen landen maar ook noodlijdende banken in zuidelijke landen gered worden.

Het derde deel, de Europese depositogarantie, is uitgesteld tot na de Bondsdagverkiezingen. En hier is het de “euro-redders” werkelijk om te doen: de gigantische deposito’s van de Duitse (en Nederlandse, Vlaamse!, red.) spaarbanken! Dat deze schat bestaat, heeft er vooral mee te maken dat de spaarbanken, net als de genootschapsbanken, niet alles op alles hebben gezet.

In Duitsland bestaat er een nationale vereniging voor depositogarantie die, wanneer een bank failliet gaat, uit solidariteit garant staat voor het ingelegde spaargeld. Deze vereniging moet binnenkort ook garant staan voor buitenlandse failliete banken. Om het hiermee gepaard gaande risico voor Duitse (en Nederlandse, Vlaamse!, red.) spaarders en hun spaargeld verborgen te houden, heeft men het maar al te graag slechts over “toezicht” – een woord dat de Duitsers, als beruchte “control freaks”, prettig in de oren klinkt.

Het draait niet alleen om toezicht. De herverdeling van de risico’s is voor onze “euro-redders” het werkelijke doel van de “bankenunie” – het andere eufemisme voor het graaien naar de Duitse (en Nederlandse, Vlaamse!, red.) privéreserves. Het is als een kind met weinig zakgeld dat een ander kind met meer geld voorstelt om “alles in één pot” te stoppen en er alleen in geval van nood aan te komen: hoe lang zal het dan duren totdat dit zogenaamde “geval van nood” zich zal voordoen?

In juni 2012 waarschuwden 160 economen en hoogleraren, onder leiding van Hans-Werner Sinn, voor de gevaren van een bankenunie – “een bedreiging voor onze economie”. De “genomen beslissingen, waartoe de bondskanselier zich op de EU-toppen genoodzaakt voelde, waren fout”. Zij zijn niets anders dan de eerste stap “richting de bankenunie met als gevolg een collectieve aansprakelijkheid voor de schulden van de banken van het eurosysteem” en daarmee de facto de “socialisering van de schulden”. Al snel daarna richtten Georg Fahrenschon, voorzitter van de spaarbanken, en Uwe Fröhlich, president van de genootschapsbanken, hun kritiek in een in Groot-Brittannië gepubliceerde brief op de bondskanselier: het plan is “absoluut onacceptabel” en “raakt de fundamenten van de Duitse spaar- en genootschapsbanken”.

De Bondsregering heeft vervolgens een ommezwaai gemaakt: zij wilde van “Duits spaargeld in een gemeenschappelijke Europese bankenunie” plotseling niets meer weten en trok een “rode lijn” in het zand die zogenaamd niet te overschrijden zou zijn. Dat heeft echter noch Commissievoorzitter Barroso noch de chef van het ESM, Regling, ervan weerhouden duidelijk te maken dat een solidaire Europese depositogarantie onvermijdelijk zou zijn. Men moet, zoals dat altijd gaat met in het zand getrokken lijnen, ervan uitgaan dat ook deze “rode lijn”, ten gunste van redding van de euro, overschreden zal worden.

Pas na de Bondsdagverkiezingen zal duidelijk worden: bankentoezicht betekent automatisch een gemeenschappelijke Europese depositogarantie. Dan is elke Duitse (en Nederlandse, Vlaamse!, red.) spaarder aansprakelijk voor elke andere spaarder in de eurozone. Een droom voor iedereen met een beroerd spaarbankboekje – een nachtmerrie voor iedereen, waaronder de meeste Duitsers (en Nederlanders, Vlamingen red.), die over een aardig bij elkaar gespaard zakcentje beschikt.

Trias Politica: dit artikel is een vertaling van deze column van prof. dr. Hans-Olaf Henkel in het Duitse Handelsblatt – http://www.dagelijksestandaard.nl