De Senaat keurde vrijdag 19 juli, in zijn laatste zitting voor het reces, de “interfederalisering” van het Centrum voor Gelijkheid van Kansen en Racismebestrijding goed. Dit ontwerp moet nog naar de Kamer. Tegelijkertijd stemde de Senaat in met een nieuw centrum voor migratiestudies, vreemdelingenrechten en de strijd tegen de mensenhandel. Die wet werd eerder al door de Kamer goedgekeurd. De “splitsing” van het huidige Centrum voor Gelijkheid van Kansen en Racismebestrijding (CGKR) in een interfederaal en in een federaal centrum is nodig omdat ons land anders niet meer in orde is met de richtlijnen van de Europese Unie. Alleen had het ook anders gekund en bovendien gebeurde de hervorming van het huidige CGKR fantasieloos en zonder discussie over de rol van deze instellingen en over de wetten die zij toepassen. Een overzicht van het debat.

http://www.gva.be/nieuws/experts/johndewit

3. BEDENKINGEN

3.1. De (wetgevingstechnische) manier van werken is erg gebrekkig.

Jarenlang gebeurde er niets. Dan kwam er een samenwerkingsakkoord, dat een half jaar na goedkeuring door alle acht overheden door de Raad van State fors werd bekritiseerd. Het is op zich al onbegrijpelijk dat de acht verantwoordelijken voor het gelijke kansenbeleid blijkbaar niet wisten op grond van welke wetten, decreten en ordonnanties burgerlijke partijstelling mogelijk was in de huidige regeling.

Maar goed. Na deze kritiek van de Raad van State werd het akkoord van de acht overheden op heel wat punten (o.a. met betrekking tot de burgerlijke partijstelling) gewijzigd zonder verdere uitleg.

Het ontwerp tot goedkeuring van het interfederaal centrum ging daarna naar de Senaat, het ontwerp tot goedkeuring van het nieuwe federale centrum naar de Kamer. Dat is een eigenaardige werkwijze, die discussie over de werking van het huidige CGKR bemoeilijkt en die tot contradicties kan leiden. Een echte discussie was er dan ook in geen van beide assemblees. In de bevoegde commissies van binnenlandse zaken werd het debat in een uurtje afgehaspeld, in de plenaire zitting was er helemaal geen debat! Men kan dus rustig zeggen dat er op federaal niveau amper parlementaire interesse is voor de strijd tegen discriminatie.

De Kamercommissie Binnenlandse Zaken veranderde een aantal bevoegdheden van het inter-federaal centrum in het ontwerp over het federaal centrum (o.a. met betrekking tot burgerlijke partijstelling, de wet-Dupont over de rechtspositie van gedetineerden, het tuchtstatuut van de politie), maar moet de discussie over dat interfederaal centrum zelf nog beginnen.

Als in de toekomst iemand iets wil wijzigen aan dit IFC, dan moeten acht “regeringen” en acht “parlementen” die verandering goedkeuren. Behalve als het de exclusieve bevoegdheid van één van deze acht betreft. Zo’n verandering zou nodig kunnen zijn na arresten van één of ander Hof of na de evaluatie van de antidiscriminatiewet. Een wijziging van het akkoord binnen de drie jaar zal hierdoor zo goed als onmogelijk zijn. Men kan zich bovendien afvragen of de Franstalige minderheid in het land geen buitensporige vinger in de pap krijgt. Want in Vlaanderen vallen gewest en gemeenschap samen en is dat dus één orgaan. In Franstalig België zijn dat allemaal verschillende organen, die allemaal hun akkoord moeten betuigen.

3.2. Vooral het samenwerkingsakkoord dat het IFC opricht, roept structurele vragen op:

Lees verder →