Godsdienst van de vrede: toonbeeld van verdraagzaamheid

camera_cartoon_CA01P021Vier doden bij religieus geweld Egypte

Vier sjiietische mannen die hun versie van de islam wilden uitdragen, zijn zondag in Egypte doodgeslagen door soennitische tegenstanders. Tientallen sjiieten raakten bij het incident ernstig gewond, aldus het Egyptische ministerie van Gezondheid.
De aanval voltrok zich in het dorp Abum Mussalam in de provincie Gizeh, nabij de hoofdstad Caïro. Ongeveer drieduizend dorpelingen, onder wie een aantal ultraconservatieve salafisten, belaagden de woning van een sjiitische leider, Hassan Shehata. Zij dreigden zijn huis in brand te steken als 34 sjiieten die zich daar bevonden niet voor het einde van de dag zouden zijn vertrokken. Toen dat niet gebeurde, vielen de belagers de sjiieten aan en staken ze het huis gedeeltelijk in brand.

De sjiieten voerden buiten het huis religieuze rituelen uit toen ze werden aangevallen, verklaarden veiligheidsfunctionarissen.

© afp. Supporters zondag bij het bloedbad in de plaats Abu Mussalam.

Sektarisch geweld is in de afgelopen twee jaar in Egypte toegenomen. Meestal zijn het christenen die door moslimextremisten worden aangevallen, en geen sjiieten, die in het overwegend soennitische Egypte een zeer kleine minderheid vormen.

De aanval volgt enkele dagen nadat salafisten zich op een bijeenkomst waar president Mohammed Morsi bij was krenkend hadden uitgelaten over sjiieten. Een salafistische prediker, Mohammed Hassan, riep Morsi op ‘de deuren van Egypte niet te openen’ voor sjiieten, ‘die nog nooit ergens zijn binnengekomen zonder die plek te bederven’. Morsi reageerde niet.

Salafisten en andere conservatieve soennieten beschouwen sjiieten als ketters.  Zij worden ervan beschuldigd onder de invloed te staan van de sjiietische meerderheid in Iran.  Groepjes Iraanse toeristen konden Egypte niet bezoeken omwille van salafistische protesten tegen hun komst.

Floriaan Terbeke

Bron: http://www.dailynewsegypt.com/2013/06/23/egyptian-shia-killed-by-mob-near-cairo/ – bewerkt door redactie.

Het ene weekend is het andere niet

In de Prachtlanden hanteren ze een eigen stijl en tijdrekening, uiteraard bepaald door de onfeilbare Allah en zijn handelsreiziger.
Wie reisplannen in die richting heeft, houdt er best rekening mee dat het weekeinde daar vanaf heden een aparte invulling krijgt.  Ons bereikte dit bericht:

New-Islamic-Calendar-2013

 Het weekend valt in Saoedi-Arabië voortaan op vrijdag en zaterdag

In Saoedi-Arabië verschuift de werkweek met een dag. Voortaan wordt er gewerkt van zondag tot en met donderdag in plaats van zaterdag tot en met woensdag. Dat heeft Koning Abdullah vandaag bekendgemaakt via het lokale persbureau SPA. De verandering gaat per direct in.

Vorige week werd in Oman hetzelfde besluit genomen, waarmee Saoedi-Arabië nog het enige land was met weekend op donderdag en vrijdag. Religieuze leiders in Saudi-Arabië waren tegen de verandering omdat daarmee een verkeerd voorbeeld van joden en christenen gevolgd zou worden.

Reden dat ook Saoedi-Arabië de werkweek toch verschuift zijn klachten vanuit het bedrijfsleven, internationale contacten werden bemoeilijkt door de afwijkende werkweek. In de meeste Arabische landen valt het weekend op vrijdag en zaterdag, in Tunesië en Libanon valt het op zaterdag en zondag.

Vers van de pers: Trutselmi

camera_cartoon_CA01P021Trutselmi is een gemaskerde subheldin in het Belgisch Comicstripland, waar bv. snelheidscontroles prioritair worden geacht en geweld wordt genegeerd.

In tegenstelling tot superhelden die vechten tegen de misdaad en het onrecht, zwemt zij als een zalm tegen de stroom in. Het onrustbarend aantal moorden, verkrachtingen en andere gewelddaden laten haar Siberisch koud, de veiligheid van de modale burger zal haar worst wezen.
Teruggekeerde moordenaars van Syrische ‘Einsatzgruppen’ tracht zij echter te beschermen om de sympathie van een bepaalde bevolkingsgroep te winnen. Omwille van dezelfde reden vindt zij het bannen van oude verzamelwapens belangrijker dan het bestrijden van de illegale handel in oorlogswapens waar bv. in Schaarbeek een politieman mee werd verwond of in Luik enkele mensen mee werden vermoord.

Een tekenverhaal waar realiteit en fictie elkaar ontmoeten  Niet geschikt voor jongeren onder de 16 jaar.

turtelboomCATWOMAN

Klik als een grotere afbeelding u niet afschrikt.
– Studio Rony –

 

Zogezegd

MM900236531[1]Dubbeldemocratie

“Je zou kunnen besluiten dat dit land uit twee verschillende realiteiten bestaat, en dat je de problemen dus best ook apart aanpakt.”

Frank Vandenbroucke
Oud-sp.a-politicus, hoogleraar
22/06/2013 – De Standaard Weekblad

Had de Yom Kippoeroorlog vermeden kunnen worden?

Valt Willy Brandt van zijn sokkel?

Als het waar zou zijn wat twee historici schrijven in Die Welt, brengen ze sensationeel nieuws: Willy Brandt zou de kans gemist hebben om de Yom-Kippoer-oorlog van 1973 te vermijden.

De Duitse kanselier Willy Brandt (1913-1992) geniet heiligenverering in Duitsland en ver daarbuiten. De sociaaldemocraat kwam een jaar na mei ’68 aan de macht en liet een nieuwe wind door de binnenlandse politiek waaien met leuzen als ‘Mehr Demokratie wagen’. Bovendien zocht Willy Brandt (SPD) met zijn Ostpolitik toenadering tot de Oostblokstaten. Zeker het Grundlagenvertrag (Basisverdrag) dat de Bondsrepubliek met de DDR afsloot, brak het ijs tussen de twee Duitse staten. Brandt liet ook een onuitwisbare indruk na op het netvlies van de internationale gemeenschap door op 7 december 1970 bij zijn bezoek aan Warschau een knieval aan het monument voor de Opstand van het Getto van 1943 te maken. De knieval was niet zo spontaan als gedacht – hij was op voorhand grondig doorgepraat op zijn kabinet, zoals een documentaire van een Duitse tv-zender enkele jaren geleden aan het licht bracht –, maar dat doet natuurlijk niets af aan de diepmenselijke betekenis ervan. Zijn bijdrage tot de ontspanningspolitiek leverde Brandt in 1971 de Nobelprijs voor de Vrede op. Lees meer

Men zegge het voort

Aankondiging FreddyVan die man gaat men nog horen!

Zijn naam is Ashin Wirathu en hij woont in Taunggyi in MYANMAR. Hij is een Boeddhistische monnik en stelt vast dat
er dagelijks duizenden en duizenden naar zijn toespraken komen luisteren.

Zijn toespraken gaan hoofdzakelijk over de VIJAND van zijn land waarmede hij de moslimminderheid bedoelt. Men mag overlopen van vriendelijkheid en liefde zegt hij maar men kan nooit de slaap vatten naast een dolle of razende hond. “ik ben fier dat men mij een radicale Boeddhist noemt” zegt hij.
“Ik noem hen ruziestokers omdat het inderdaad ruziestokers zijn”. Overal waar zij stilaan aan de macht komen start de herrie.

De voorbeelden kan men dagelijks waarnemen in steeds meer landen. Volgens Ashin Wirathu mag men geen zwakte tonen tegenover die groep die nu nog maar 8% van de bevolking telt maar nog niet zo lang geleden was dat nog maar 4%.

De Moslimbevolking groeit razend snel omdat ze veel meer kinderen ter wereld brengen dan de lokale Boeddhistische inwoners. “Indien we ons niet gaan verzetten zal ons land in de nabije toekomst een Moslimland worden” zegt hogervermelde monnik.

“Wij moeten er voor zorgen dat onze identiteit en onze godsdienst niet verloren gaat. Islam is een gevaar; het is een vergif dat uiteindelijk onze beschaving zou kunnen vernietigen” nog steeds volgens Wirathu. “De Moslims die zich in ons land vestigen en vermenigvuldigen zouden zich moeten aanpassen aan onze gewoonten, tradities en normen en niet het omgekeerde zoals zij meer en meer beginnen te eisen”, zegt deze monnik.

Wanneer we lezen wat Ahin Wirathu allemaal vertelt dan denken we dat het geen slecht idee zou zijn om aan Filip Dewinter te vragen om eens te overwegen deze man uit te nodigen om enkele toespraken in Vlaanderen te komen houden. Deze monnik zou het Vlaams Belang beslist kunnen helpen om bij onze bevolking nog wat meer ogen te helpen openen vooraleer de voorstanders van de Sharia ze definitief zullen sluiten.

Men zegge het voort,

Freddy Van Gaever

V.V.O. stelt een nota “Brussel” op

Deze nota is het resultaat van een jarenlange brainstorming in de schoot van het VVO (Verbond van het Vlaams Overheidspersoneel) over het “probleem Brussel”.

Het is de bedoeling met deze nota een reeks elementen aan te reiken om, in een breder kader, een “Brussel Plan” op te stellen en in consensus uit te voeren. Het VVO is van mening dat ons standpunt ook aan het buitenland moet uitgelegd worden en zal daarom deze nota in verschillende talen verspreiden (dit verklaart de ietwat didactische aard van bijvoorbeeld de delen I en II).

I. Een zinloze discussie
Of we dat nu tof vinden of niet, Brussel geraken we nooit kwijt. Sinds haar ontstaan, duizend jaar geleden, delen Brussel en Vlaanderen dezelfde geografische en socio-economische ruimte en dat zal zo blijven. Tussen Brussel en Vlaanderen zal er altijd een poreuze grens blijven bestaan. Of wil er iemand een muur bouwen zoals in Berlijn? Vele eeuwen, tot op vandaag heeft de aanwezigheid van Brussel, in wat we nu Vlaams Brabant noemen, welvaart gebracht.

Maar die aanwezigheid vertoont meer en meer schaduwzijden. Brussel exporteert vandaag, niet alleen welvaart maar ook verfransing en vervreemding, ongebreidelde immigratie en criminaliteit en belast het Vlaams Brabantse milieu bijzonder zwaar. Denken we maar aan de Brusselse ring, het RER en de oprukkende verstedelijking. Deze wisselwerking zal blijven bestaan, ook met een onafhankelijk Vlaanderen of een voortsukkelende soort van Belgische confederatie. Tenslotte liggen beide gewesten hoe dan ook in de EU en daar gelden bepaalde spelregels. De problemen verdwijnen dus niet met een lijntje te trekken op een kaart, ook al zou dat een staatsgrens voorstellen, en het plaatsen van enkele grenspaaltjes. Oneliners als “we laten Brussel los” of “we raken Brussel kwijt” en de polemiek daarrond, is totaal zinloos. Deze discussie wakkert alleen maar negatieve sentimenten aan en verstoort het echte debat dat zou moeten gaan over: “Hoe kunnen we de relatie met Brussel stroomlijnen?” Lees hier meer.

Nog een bericht over een gematigde islamist

Nog geen week geleden werd hij tot gouverneur van de Egyptische provincie Luxor benoemd.

Gisteren maakte hij bekend dat hij terugtreedt: de radicale islamist-terrorist Adel al-Chajat reageerde hiermee op de protesten van de toeristische branche.  Deze had verklaard dat een lid van de vroegere terreurorganisatie Gamaa Islamija onmogelijk het gouverneurschap van een provincie kon waarnemen die hoofdzakelijk van het toerisme leeft. President Musi had hem nog maar pas benoemd tot gouverneur, samen met negen andere, waarvan zeven deel uitmaken van de Moslimbroederschap.

De man wordt medeverantwoordelijk geacht voor de slachtpartij van toeristen bij de Hatsjepsoettempel in 1997, waarbij 62 Egypte-liefhebbers het leven lieten.  Zes schutters openden het vuur. Vooral vrouwen werden bovendien verder afgeslacht met machetes.