![MM900236531[1]](https://i0.wp.com/www.golfbrekers.be/wp-content/uploads/2013/02/MM9002365311.gif)
Zogezegd
‘Het grote gevaar voor Europa is emigratie’
Ursula von der Leyen, Duitse minister van Sociale Zaken en werkgelegenheid, tijdens de Europese Top in Brussel
‘Het grote gevaar voor Europa is immigratie’
Golfbrekers-redactie n.a.v. de voortdurende verrijking van Europa.
De Mandela-industrie
Strijd om de erfenis binnen familie van Mandela losgebarsten
© epa.
Kleinzoon Mandla Mandela
Ooit toch zal de man Mandela sterven. Wat blijft is het merk Mandela – en de miljoenen euro’s die daarmee zijn te verdienen. Nu de meeste mensen aannemen dat Madiba op sterven ligt, is binnen zijn wijdvertakte familie de strijd om zijn erfenis, moreel maar zeker ook financieel, opnieuw losgebarsten.
De man die daarbij het negatiefst in de belangstelling staat, is Mandla Mandela, een kleinzoon van Madiba. Mandla wist enkele jaren geleden het leiderschap te bemachtigen van de Thembu-clan waartoe de familie behoort. Hij beheert ook het landgoed van de Mandela’s in Mvezo, de geboorteplaats van de Zuid-Afrikaanse ex-president.
Tijdens familieoverleg dinsdag in Qunu, de plaats vlak bij Mvezo waar Mandela zijn jeugd doorbracht en later een huis bouwde, kwam het volgens Zuid-Afrikaanse media tot een uitbarsting tussen Mandla en andere familieleden. De aanleiding was de vraag waar de Vader van de Natie zal worden begraven.
Nelson Mandela’s bescheiden woning in Qunu
Mandela’s eigen wens is Qunu. Daar heeft de familie een particuliere begraafplaats. Maar Mandla zou eerder in het geheim drie eerder overleden kinderen die Nelson Mandela kreeg met zijn eerste vrouw, Evelyn, hebben laten herbegraven in Mvezo. En omdat Madiba bij zijn kinderen begraven wenst te worden, zou ook hij dus in Mvezo zijn rustplaats moeten vinden.
Marketing
Als dat gebeurt, betekent dat volgens de vele critici van Mandla vooral, dat de kleinzoon heel veel geld hoopt te verdienen met de marketing van het nu nog tamelijk onbeduidende Mvezo als bedevaartsplaats. Volstrekt ongepast, zo zeggen familieleden. Maar dat zeggen ze ook omdat zijzelf dan de kans op financieel gewin mislopen.
Ook op andere niveaus spelen soms keiharde ruzies tussen de diverse Mandela-familieleden. Madiba trouwde, na zijn scheiding van Winnie, met Graça Machel, de weduwe van de vroegere Mozambikaanse president Samora Machel. Het echtpaar is in gemeenschap van goederen getrouwd. En dus vrezen familieleden dat zij het recht op het uitbaten van het merk Mandela zullen kwijtraken.
Het ‘handelsmerk’ ligt al jaren bij de Mandela Foundation, een schatrijke organisatie die zegt vooral het gedachtengoed van Madiba te willen uitdragen aan nieuwe generaties, maar ondertussen vooral druk is om anderen die zich hiervoor ook interesseren, buiten de deur te houden. Veel familieleden hebben aan de Foundation een hartgrondige hekel.
Bijna drie jaar geleden begonnen een dochter en kleindochter van Mandela, Makaziwe en Tukwini, een eigen wijnmerk, House of Mandela genaamd. Vorig jaar hebben twee kleinkinderen The Long Walk to Freedom Brand opgericht, naar de titel van Mandela’s autobiografie.
© epa. Mandela’s dochter Makaziwe (links) en haar dochter Tukwini poseren bij hun wijnmerk House of Mandela in april dit jaar.
Reality show op tv
Kleindochters begonnen een reality show op de Zuid-Afrikaanse televisie: ‘Being Mandela’. En weer andere familieleden proberen oude en getrouwe vrienden van Mandela, die andere stichtingen beheren, via de rechter van hun plek te krijgen.
Fraai is anders, inderdaad. Nelson Mandela zelf, als hij er de kracht nog toe had, zou zich er zeer afkeurend over hebben uitgesproken. Maar Madiba heeft die kracht al een poos niet meer, zo weten ook de diverse familieden. En dus komen zij onderling steeds bitterder tegenover elkaar te staan in hun gevecht om de ‘waardevolle’ erfenis. Zoals dat gaat bij families. Niets menselijks blijkt hun vreemd.
Bewerking artikel door redactie Golfbrekers
http://www.volkskrant.nl/vk/nl/2664/Nieuws/article/detail/3466029/2013/06/27/Strijd-om-de-erfenis-binnen-familie-van-Mandela-losgebarsten.dhtml
“Het is de schuld van de cameraman”
Indiase tv-reporter zit op slachtoffer
De Indiase tv-reporter Narayan Pargaien heeft een wel heel bijzondere manier gevonden om zijn voeten te droog te houden tijdens zijn werk. Tijdens een verslag over de overstromingen in de deelstaat Uttarakhand zat hij op één van de slachtoffers van de ramp, meldt Courier Mail.
In Indië is het normaal dat mensen uit een lagere kaste respect moeten tonen voor mensen in een hogere kaste, maar andere Indiase journalisten veroordelen de actie van Pargaien. Ze spreken van schande.
Pargaien zelf vindt dat hij doodnormaal heeft gehandeld. “Zijn huis was weggespoeld en daarom hebben we hem voedsel en wat geld gegeven, waarvoor hij erg dankbaar was en daarom zijn respect wilde tonen”, zegt de journalist. Daarnaast schuift hij de schuld van alle tumult af op de cameraman. “Hij filmde van een te grote afstand, waardoor het slachtoffer te zien was.”
Bron: Spitsnieuws.nl
Onderwijsrevolutie (3)
3. Brede eerste graad
Een vorm van brede eerste graad is in feite al ingevoerd toen het eenheidstype deze noviteit uit het VSO moest redden. Aan de basis lag en ligt de overtuiging van een aantal onderwijsmensen en beleidsmakers dat een late studiekeuze bevorderlijk is voor de leerresultaten en dat differentiëring binnen de klas beter is dan differentiëring in studierichtingen.
Verschillende onderzoekers (bijv. Wouter Duyck, UGent) herhalen keer op keer dat voor die stelling geen wetenschappelijk bewijs bestaat. Voor het omgekeerde daarentegen wél. Het toont aan dat voornamelijk ideologische en geen onderwijskundige overwegingen spelen bij het doordrukken van deze vorm van comprehensief onderwijs.
Het masterplan verandert op het eerste zicht niet zoveel aan de bestaande toestand. Maar er zijn twee dingen die opvallen. Ten eerste lijkt het erop dat er juist iets minder gemeenschappelijkheid zal zijn door een vermeerdering van het aantal vakken en het feit een uurtje meer optioneel kan worden gekozen. Maar vermeerdering van vakken, betekent het afgeven van uren door andere vakken. De mikmak die de eerste graad thans al is, zal nog onoverzichtelijker worden. Ten tweede zal zeker de heterogeniteit (van leerlingen) binnen de klassen toenemen, doordat de B-stroom nog enkel voor kinderen zonder getuigschrift basisonderwijs wordt voorbehouden.
Het wordt duidelijk dat van leerkrachten voortaan het uiterste zal worden gevergd. Zij krijgen er een groep erg zwakke leerlingen bij, maar moeten tegelijkertijd voor meer uitdagingen en verdieping voor de sterkere leerlingen zorgen. Dat is nu al schier onmogelijk. De effecten van schoolmoeheid, al van bij de aanvang van het middelbaar onderwijs, dreigen zeer groot te worden.
Wij kiezen doelbewust voor een vroege tracking, die eventueel al van in het laatste jaar basisonderwijs kan worden ingezet. In zo’n concept vervalt uiteraard de brede eerste graad en wordt teruggekeerd naar TYPE-II-onderwijs zoals dat bestond voor 1989.
Wordt vervolgd.
Etikettering van Israëlische producten zou ramp zijn voor tienduizenden Palestijnen
De etikettering van Israëlische producten uit Judea en Samaria (de zogenaamde Westbank), die wordt overwogen door de Europese Unie, zou Israël schade veroorzaken.
Echter, het zou de Palestijnen nog veel meer schade veroorzaken, volgens een rapport van het Israëlische ministerie van Buitenlandse Zaken. Het rapport meldt dat ongeveer 22.500 Palestijnen werknemer zijn in Israëlische steden op de Westbank.
Zij behoren tot de best betaalde medewerkers in het gebied van de Palestijnse Autoriteit.
Volgens het rapport verdienen de Palestijnen die werken in Joodse bedrijven op de Westbank gemiddeld 88% meer dan anderen die werken in Arabische steden.
Bovendien genieten ze van secundaire arbeidsvoorwaarden die meestal niet beschikbaar zijn in de Palestijnse Autoriteit, zoals zorgverzekering en pensioenopbouw.
Nog veel meer Palestijnen werken in industriële zones buiten de steden, in de productie van een breed scala van goederen. Volgens het Centraal Bureau voor de Statistiek is de werkloosheid onder Palestijnen op de Westbank nu al rond de 20%, maar zal die omhoog schieten als de boycot – die bepleit wordt door anti-Israëlgroepen – mocht leiden tot een massale afwijzing van die producten door consumenten in Europa.
De Joodse gemeenschappen in Judea en Samaria zijn ook de beste – en vaak enige – optie voor jonge Palestijnen om werk te vinden, aldus het rapport. Israëlische fabrieken in de Westbank mogen Palestijnen in dienst nemen vanaf een leeftijd van 17 jaar, terwijl Palestijnen die in Israël binnen de groene lijn willen werken tenminste 26 jaar oud moeten zijn, uit veiligheidsoverwegingen.
Als het doel van de Europese Unie is om de Palestijnen te helpen, aldus het rapport, dan is de etikettering van goederen uit Joodse ondernemingen in Judea en Samaria het meest contraproductieve wat ze kunnen doen, doordat ze de anti-Israëlgroepen de gelegenheid geven die producten te boycotten.
Vorige week zei de Israëlische ambassadeur bij de Europese Unie, David Walzer:
“De Israëlische economie is zeer robuust en groeit sterk. De export uit de nederzettingen vertegenwoordigt minder dan 1% van onze totale export, misschien 0,8%.
Wie investeert er behalve Israël in fabrieken in de Westbank? Niemand.
De enigen die er echt iets bouwen zijn de Israëli’s, zij geven werk aan Palestijnen. Wilt u dat verbieden? De Israëlische industrie is zeer flexibel. Het zou verschrikkelijk zijn vanuit menselijk oogpunt, maar als ze niet in een nederzetting kunnen produceren, dan gaan ze wel bijvoorbeeld naar de Negev-woestijn. Zij zullen dan daar een fabriek bouwen, waar Palestijnen niet kunnen werken. Zij zullen de heus wel mankracht elders vinden.”
Bron: http://likud.nl/2013/06/etikettering-van-israelische-producten-zou-ramp-zijn-voor-tienduizenden-palestijnen/
Marnix
Zoals bekend, bedrijven de drie kleurvakbonden (ACV, ABVV en ACLVB) een gemeenschappelijke uitsluitingsstrategie tegenover vakbondsleden, om geen andere reden dan dat het Vlaams Belangers zijn. Niettegenstaande de gerechtelijke uitspraken, meer bepaald arresten, tegen deze syndicale discriminatie, blijven de vakbonden volharden in de boosheid.
Het is bijzonder cynisch vast te stellen dat de rechten en vrijheden die onder meer het ABVV beweert te bepleiten in de feiten worden geschonden door de obsessieve discriminatie van Vlaams Belangers. Het Vlaams Belang eist dan ook de gelijkberechtiging van Vlaams Belangers op grond van hun burgerschap.
Zeker voor vakbonden die overheidstaken – zoals de uitbetaling van werkloosheidsgelden – toebedeeld kregen, is het onaanvaardbaar dat zij willekeurig en discriminerend optreden ten aanzien van een bepaalde groep burgers. Het Vlaams Belang herbevestigt trouwens dat het alternatief van deze exclusief Belgische praktijk erin bestaat deze essentiële beleidstaken integraal worden uitgevoerd door de overheid.
Afwezigheden
10 tot 15% van de kamerleden waren de laatste weken niet aanwezig in de Kamer bij de stemmingen in de plenaire vergadering. In de commissies spreekt men van 20 tot 40% afwezigheden (die worden niet vergoed). Sommige kamerleden zijn voor 100% onzichtbaar. Wedden dat ze bij de verkiezingen zich voor de 100% zullen inzetten met hun ellebogen voor een verkiesbare plaats op de lijst?
