Maandelijks archief: juni 2013

Men zegge het voort

Geplaatst op door

Aankondiging FreddyIs dat feitelijk geen diefstal en dus een misdaad?

Belastinggelden die we moeten ophoesten zijn feitelijk bedoeld om allerlei onkosten te betalen in het belang van de gemeenschap. Maar we krijgen een wrang gevoel wanneer we in de Gazet Van Antwerpen van 13 juni een artikel lezen met als titel  “NMBS-top naar de kassa”.

Uit deze bijdrage kunnen we vernemen hoe ons belastinggeld soms wordt verbrast en hoe vakbondsleiders en bazen van politieke partijen er soms geen graten inzien om zichzelf en hun vrienden op een schandalige en totaal onverantwoorde wijze te bedienen.

Zo vernemen we dat Jannie Haek, de rode krachtpatser van de spoorwegen, misschien niet zal herbenoemd worden in de nieuwe structuur die vanaf 1 januari 2014 bij de NMBS in voege treedt. Indien dit zou gebeuren werd nu reeds beslist hem dan een opstappremie van niet minder dan 800.000 Euro of 32 MILJOEN OUDE FRANKEN toe te stoppen.

Maar Jannie Haek is niet de enige die zal kunnen profiteren van dergelijke schandalige en onterechte vergoedingen.

Ook vakbondsman Michel Bovy en een drietal politiek geparachuteerden, die allemaal de titel van directeur-generaal blijken te dragen, vallen in de prijzen. Indien ze niet worden herbenoemd werd nu reeds vastgelegd dat ze zullen doorbetaald worden tot aan het einde van hun mandaat dat nog niet minder dan vijf jaar loopt…. Het gaat hier niet over wat zakgeld maar over een gemiddelde bruto MAANDLOON van 34.000 Euro!!!

De meeste van deze profiteurs danken hun benoeming uitsluitend aan hun vakbond of partij die hun deze vetpotten heeft bezorgd als snoepje wegens hun vakbond- of partijverdiensten en niet wegens hun kennis van spoorwegzaken.

Wetende dat enerzijds de spoorwegen steeds grote verliezen boeken en jaarlijks miljarden belastinggelden opslorpen en dat anderzijds de treinen steeds minder stipt rijden kan men alleen maar walgen van het feit dat dergelijke schromelijke misbruiken met belastinggelden in ons land mogelijk zijn. Volgens onze mening kunnen we hier niet meer spreken van verantwoorde vergoedingen maar veeleer van diefstal.

Feitelijk zouden we in ons land over een soort onafhankelijke jury moeten kunnen beschikken die dergelijke misbruiken met overheidsgelden zou moeten kunnen aanklagen en de schuldigen laten straffen. Maar in een corrupt apenland zoals het onze zal dergelijke jury nooit enige levenskans krijgen.

Men zegge het voort,

Freddy Van Gaever

“Ik ben een gelukkige prostituée”

Geplaatst op door

Een ministerie van volksgezondheid dat reclame maakt met een affiche van een gelukkige prostituée, geef toe dat is nog niet gezien.  Niet dat we iets tegen gelukkige dames hebben, integendeel, het is alleen ongewoon dat een bepaalde beroepskeuze op die manier geafficheerd wordt.  Het verhaal achter deze reclame-actie:
In de aidscampagne van het ministerie van Volksgezondheid stond een gelukkig kijkende prostituee op de affiche. “Ik ben gelukkig als prostituee”, stond erbij.
De minister had geen toestemming gegeven voor de campagne. De campagne was nog maar gelanceerd, op 2 juni, de Internationale Dag van de Prostituee, of ze werd al ingetrokken. Dirceu Greco, de directeur van het departement Seksueel Overdraagbare Ziektes, werd ontslagen. Twee onderdirecteurs stapten zelf op.

Prostituees zelf waren wel te spreken over de campagne. “Die had het over de waardigheid van ons beroep. Die zin schrappen is een schending van onze rechten“, zegt Leila Barreto van de Groep van Prostituees van de staat Pará, in het noorden van het land.
“Hoe sterker we staan, hoe minder kwetsbaar we zijn voor infectie”, zegt ze. “Nu bestaan deze vrouwen niet voor de samenleving. Ze bestaan wel, en met hun werk leveren ze een bijdrage aan de samenleving.”
Met de campagne wilde de overheid op het belang van condoomgebruik en preventief onderzoek wijzen. Er is nu een nieuwe versie gelanceerd, zonder de “gelukkige prostituee”.

In Brazilië zijn naar schatting 530.000 mensen besmet met het hiv-virus, waarvan 150.000 zonder dat ze zich ervan bewust zijn.
Socioloog Agustín Rojo, expert in communicatiecampagnes rond aids, vreest dat Brazilië terrein verliest. Het land heeft een voortrekkersrol gespeeld door preventie bij kwetsbare groepen zoals prostituees en drugverslaafden te wijzen, zegt hij.
“Wanneer een vrouw die geld krijgt voor seks publiekelijk verklaart dat ze zich gelukkig voelt, dan geeft ze uiting aan meer dan een individueel gevoel. Ze neemt dan een politieke stelling in.”

Of hoe het (goede) doel toch niet de middelen heiligt.
Floriaan Terbeke
Bron: IPS

Halal slaaphulp

Geplaatst op door

MM900236531[1]Steeds bereid om onze cultuurverrijkers een handje toe te steken tijdens hun ongewild verblijf in onze contreien, gingen we op zoek naar een alternatief voor een slaapmiddel.  Hun nachten worden immers geteisterd door nachtmerries, veroorzaakt door de dagelijkse confrontatie met racisten, die zich niet willen aanpassen aan Allahs voorgeschreven levensstijl.  Slaaptabletten mogen slechts genomen worden op voorwaarde dat ze halal zijn, plantaardig dus, en niet toxicerend.

Hier is de oplossing.  Geen dank, graag gedaan.

slapende_arabier

Wetenschappelijk onderzoek studio Rony. Desgewenst kan u de afbeelding vergroten door erop te klikken.

 

 

Zomerkamp in Gaza

Geplaatst op door

camera_cartoon_CA01P021Spelletjes voor kinderen in zomerkamp in Gaza: ‘Ontvoer en gijzel een Israëlische soldaat’

Terwijl onze kinderen in de Lage Landen op het strand zandkastelen bouwen, beachvolleybal spelen, het strand afschuimen op zoek naar schelpen en aangespoelde ‘schatten’, gaat het er in de Gazastrook net iets anders aan toe. In de zandduinen van Rafah, in het zuiden van de Gazastrook waar de Islamitische Jihad zijn trainingsbasis heeft, ging het er de voorbije dagen bijzonder leuk aan toe.

gazakid07a
Sinds de UNRWA, de VN-organisatie voor hulp aan Palestijnen, onlangs besloten heeft om geen zomerkampen meer te organiseren in de Gazastrook omwille van eh… “ideologische geschillen” tussen de UNRWA enerzijds en de terreurgroepen Hamas en Islamitische Jihad anderzijds, organiseren de terreurorganisaties dan maar zelf zomerkampen voor hun kinderen.

Een en ander kadert uiteraard in de strijd om de vernietiging van Israël en volgens de bijgevoegde fotoreeks van het AFP, hebben de aanstormende jeugdige Jihadisten en toekomstige Jodendoders er duidelijk zin in. De bijgevoegde plaatjes zijn genomen in een zomerkamp voor Gazaanse knapen tussen 6 en 16 jaar oud [!] dat werd georganiseerd door de terreurgroep Islamitische Jihad. Die groep is op Hamas na de grootste terreur-actie in Gaza en sinds 2007 de meest actieve terreurgroep van het twaalf dozijn andere groepen die in Gaza actief zijn.

Lees de rest van dit bericht →

Zogezegd

Geplaatst op door

MM900236531[1]Vraag: “Wat wilt u dan federaal houden?”

Antwoord: “Misschien zelfs nog meer dan Open VLD.  Jullie zullen me misschien niet geloven, maar ik voel geen bijzondere splitsingsdrang.”

Ben Weyts, ondervoorzitter N-VA in het Nieuwsblad, 18.05.2013

Wonderen zijn de wereld niet uit: we zijn het eens met Vander Taelen (Groen!)

Geplaatst op door

http://culturevisuelle.org/deusexmachina/files/2012/03/salon-halal.jpgIn de hoogstgewaardeerde kwaliteitskrant, die ooit “Alles voor Vlaanderen” in het vaandel droeg, stond eergisteren onderstaand artikel.  Voor het geval u het gemist hebt, plaatsen we het bij Golfbrekers.  Wonder boven wonder, we zijn het met de brave man eens.

Wij plaatsen er een verklarend filmpje van Gaia bij dat gedraaid werd bij het offerfeest van 2012.

“Vander Taelen verwijt Homans meegaandheid bij voorbereiding offerfeest

‘Het is toch ondenkbaar dat een wettelijk kader teruggeschroefd wordt en dat dierenwelzijn ondergeschikt wordt aan religieuze voorschriften. Daarover zou zelfs geen discussie mogen bestaan’, stelde Groen-parlementslid Luckas Vander Taelen gisteren in dS Avond.

Hij reageert daarmee op de beslissing van de Antwerpse NV-A schepen Liesbeth Homans om bij het offerfeest geen slachtvoer in te richten om dieren verdoofd te slachten. Luckas Vander Taelen is deze week gastauteur voor de rubriek De Mening in dS Avond.
Hierbij de tekst van zijn eerste bijdrage:
De Antwerpse schepen voor Diversiteit Liesbeth Homans ­(N-VA) liet vorige vrijdag weten dat er bij het komende islamitische Offerfeest geen slachtvloer meer zal worden ingericht om de dieren pijnloos te slachten.
Dat was vorig jaar wel gebeurd, op vraag van de Raad voor Dierenwelzijn. Maar omdat daar geen gebruik van werd gemaakt, zal het in oktober niet mogelijk zijn om schapen te verdoven voor ze de keel worden overgesneden. ‘Het kost de stad veel geld en tijdens het overleg met de moslimgemeenschap is er niet om gevraagd’, rechtvaardigde Homans haar beslissing.
Er komt wel, zoals altijd, een slachtplaats voor onverdoofd ritueel slachten. Met andere woorden: de stad richt een plaats in waar de wet overtreden mag worden. Als ze dat niet zou doen, zegt Homans, dan zou er geslacht worden ‘in badkamers en carwashes’.
Er is dus ‘overlegd’ met de moslimgemeenschap. Eigenlijk zou dat helemaal niet nodig geweest zijn, omdat er niets te overleggen valt: er is in dit land nog altijd een wet op het dierenwelzijn, die onverdoofd slachten verbiedt.
Maar wegens religieuze voorschriften kunnen ‘redelijke aanpassingen’ ingeroepen worden, waarbij afwijkingen van de wet getolereerd worden. In Québec vond men die manier van doen uit om diversiteit in een multiculturele samenleving te bewaren. Maar het systeem werd snel controversieel, omdat minderheden de bestaande wetgeving à la carte wilden aanpassen. Een sikh wou met een dolk naar school, omdat dat voor hem een religieus symbool was. Orthodoxe joden eisten een scherm voor een fitnesszaal om sportende vrouwen te verbergen. Moslims wilden alleen nog halaleten in crèches. En in Montréal werd de kerststal weggehaald om niet op zere tenen te trappen. Groot-Brittannië volgde het Canadese voorbeeld: in Londen doken in geen tijd sharia-rechtbanken op, die een parallelle rechtspraak invoerden.
Al die incidenten leidden ertoe dat de spanningen met de autochtone bevolking groter werden omdat die het gevoel had dat de wetten van het land niet meer voor iedereen golden.
Het gaat niet over het Offerfeest alleen. Er zijn 628.751 moslims in ons land en die zullen tegen 2020 één derde van de Brusselse en Antwerpse bevolking uitmaken. De vraag naar halalvoeding zal onvermijdelijk stijgen en dat veronderstelt dus nog meer onverdoofd slachten.
Het is toch ondenkbaar dat een wettelijk kader teruggeschroefd wordt en dat dierenwelzijn ondergeschikt wordt aan religieuze voorschriften. Daarover zou zelfs geen discussie mogen bestaan. Want toen de Koran werd geschreven, was er nog geen sprake van moderne verdovingsmiddelen. Daarover zou elk ‘overleg’ met de moslimgemeenschap moeten gaan: dat wetten in dit land voor iedereen gelden en dat het perfect mogelijk is om een eeuwenoud ritueel te organiseren op een humane manier. Het kostbare weefsel van onze wetten is te belangrijk om het te laten ondermijnen door ‘redelijke aanpassingen’.”

http://www.standaard.be/cnt/DMF20130610_064

 

Olli Rehn: “Ruïnering Griekse economie blijft goed idee”

Geplaatst op door

camera_cartoon_CA01P021Europese Commissie: ‘Ruïnering Griekse economie blijft goed idee’

De Europese Unie ziet geen directe aanleiding om te stoppen met het ruïneren van de Griekse economie. Dat zegt eurocommissaris Olli Rehn in reactie op het rapport van het IMF, waarin het toegeeft dat bij de redding van Griekenland fouten zijn gemaakt.

Cc Harald Dettenborn

“De Griekse bevolking is eerst voorgelogen door hun eigen regering en daarna bedrogen door Goldman Sachs. Vervolgens hebben wij met het IMF hun formele economie platgelegd door het opleggen van bezuinigingen en het verstrekken van een veel te hoge lening. Dat is prima gegaan. De internationale gemeenschap zou een onbetrouwbare en inconsequente partner zijn als zij dit beleid zou wijzigen”, zegt Rehn.

Rehn noemt de twijfels van het IMF onbegrijpelijk. “Vanaf 2010 zijn we koersvast geweest en daar wijken we niet van af: we blijven bij ons plan de Grieken te redden ten koste van hun economie.”

Door Cornelis Tjakke • woensdag 12 juni 2013
http://www.speld.nl/2013/06/12/europese-commissie-%E2%80%98ruinering-griekse-economie-blijft-goed-idee%E2%80%99/

logo

Ouderenzorg: is dit dan geen inbreuk op de menselijkheid?

Geplaatst op door

Het onderstaand artikel over de toestand in verzorgingstehuizen bij de noorderburen is een teken aan de wand van de verloedering van onze maatschappij.  Word je oud en hulpbehoevend, kan je er beter meteen een eind aan maken, want je zit overal op de schupstoel.

In Vlaanderen is de toestand niet veel beter.  Maandenlange (…dikwijls is de aanvrager intussen overleden) wachttijden om een plaatsje te vinden in een woon- en zorgcentrum, tegelijkertijd inschrijven op een tiental adressen, intussen behelpen met de steun van familie en vrienden, met verpleeg- en poetshulp, met mantelzorgers en buren.  Voor zover je het geluk hebt dat je niet alleen achter gebleven bent, want dan beland je ergens waar je liever niet wil zijn.

De criteria om toegang te krijgen tot een WZC zijn streng.  De zgn. Katz-schaal, een beoordeling over de zelfredzaamheid, is naast je domicilie een maatstaf voor je plaatsje op de wachtlijst.  Ziekte en daarmee samenhangende levensverwachting tellen niet mee. Over het kostenplaatje zullen we maar zwijgen.  Alle cijfers die jullie hierover in de kwaliteitspers gelezen hebben, zijn onrealistisch, slechts in zover half correct als het om OCMW-rusthuizen gaat.  Er komen immers ook nog een aantal extra’s kijken, waarmee geen rekening gehouden wordt. Met een doorsnee pensioen, gewoon onbetaalbaar.  Vergeet een abonnement op een krant of tijdschrift, een maandelijks bezoek aan de kapper, pedicure wordt herleid tot een zeswekelijkse onderhoudsbeurt, Spartaanse toiletartikelen, snoepjes zijn sowieso niet gezond, telefoon op de kamer is een overbodige luxe, een kadootje voor een verjaardag kopen behoort definitief tot het verleden.

Wie geen spaarcentje opzij gelegd heeft, is een sukkelaar.  Het OCMW regelt wat er nog rest van je leven.

Schrijnende toestanden, een echtpaar op hoge leeftijd, 60 jaar gehuwd, belandt in verschillende rusthuizen.  Gescheiden van elkaar.  Of in hetzelfde rusthuis, maar dan elk in een aparte kamer, als ze geluk hebben op dezelfde gang.

Bij de privé instellingen heerst de wet van vraag en aanbod.  Een intelligente lezer heeft niet veel meer nodig om te begrijpen dat er een tekort aan kamers heerst, zodat de prijzen quasi vrij invulbaar zijn door de zorgverstrekkers.  Tenslotte doen die niet aan liefdadigheid – zij zien hierin slechts een gat in de markt, waarbij winst te maken valt.  Als je geluk hebt, werkt er personeel die écht om de invulling van hun baan én om de bewoners geven.

“Verdriet en angst in verzorgingstehuizen
Het regeringsbeleid dwingt ouderen om hun vertrouwde plek in het verzorgingstehuis te verlaten en weer op zichzelf te gaan wonen. Zittende ouderen moeten zich ook afvragen of er straks nog geld voor hen is.
Honderden ouderen moeten door het huidige kabinetsbeleid nu al gedwongen hun verzorgingstehuis verlaten. De berichten zorgen voor verdriet, angst en ongemak onder ouderen, melden bestuurders en medewerkers aan Trouw. Bij Opella, een zorgaanbieder in Wageningen, worden honderd ouderen van gemiddeld 87 jaar oud getroffen. Gisteren was het de beurt aan een honderdjarige bewoonster. Evenals negen anderen gaat zij weer op zichzelf wonen. Volledig artikel hier.

FVE

Le nouveau PVV est arrivé

Geplaatst op door

Le nouveau PVV est arrivé.

De PVV, de Pest voor Vlaanderen.  Terug van nooit weggegeweest.

Het confederalisme wordt afgezworen.  De slinkende verkiezingscijfers doen de blauwe egotrippers teruggrijpen naar een belgicistisch discours.  Waar is de tijd van de Burgermanifesten?  Van Volksunieboegbeelden die bij de liberalen toekomstmuziek voor Vlaanderen meenden te horen?  Wij gaan hier de geschiedenis niet herschrijven, maar we willen wel Bart Somers even eraan herinneren waar hij vandaan komt.  Het zijn zijn eigen woorden; wie meer wil lezen, kan de volledige tekst terugvinden op zijn webstek.

Wij citeren een stukje:

“Ik kom uit een flamingantennest. Mijn grootvader was kort na de Eerste Wereldoorlog Vlaams onderwijzer in Laken. Meetingpartij, activisme, VNV, collaboratie en repressie: het zit allemaal in het collectief geheugen van mijn familie. Door de repressie werd hen alles afgepakt. Hun huis werd kort en klein geslagen en geplunderd. De familie van mijn vader moest verhuizen van Vilvoorde naar Mechelen en werd sociaal teruggeworpen. Mijn vader was acht jaar in 1945 en werd getekend door de naoorlogse jaren, waarin hij honger leed, moest studeren op een aardappelzak en geregeld slaag kreeg op school, omdat hij ‘een zwarte’ was. Hij hield er trauma’s én een onverwoestbaar rechtvaardigheidsgevoel aan over.
Van jongs af zwoer hij zich in te zetten voor de Vlaamse zaak en voor sociale gelijkheid, tegen de arrogante almacht van de zuilen en het oude België. De Volksunie was sinds de jaren zestig dé partij waar je die strijd kon voeren. Het was een partij met een revolutionaire spirit. In 1974, toen mijn vader werd verkozen als parlementslid, haalde ze 22 kamerzetels en werd ze de derde partij van Vlaanderen, groter dan de toenmalige PVV.

Ik heb de emotionaliteit die de Vlaamse beweging kenmerkte in de jaren zeventig en tachtig meegekregen – niet met de paplepel, maar met een grote soeplepel. In die sfeer ben ik opgegroeid.
Via mijn vader werd ik getuige van het gevecht van de VU. Als tiener inhaleerde ik de odeur van de politiek: de ruzies, de vetes en het verraad tussen ‘politieke vrienden’, maar ook de camaraderie, het idealisme en de opwinding van de verkiezingsstrijd. Na de frustratie van de oppositiejaren volgde voor de VU de frustratie van eindelijk mee te mogen regeren en compromissen te moeten sluiten. Ik zag mijn vader knokken en storm lopen tegen de logge machine van de Wetstraat én de eigen partij. Die permanente strijd boeide mij. Tegelijk was ik altijd onder de indruk van grote manifestaties als de IJzerbedevaart en het Zangfeest: 40.000 mensen met een missie op één wei. Pompeus, maar bedwelmend…”

Nu zegt hij: “Wij geloven dat België een meerwaarde heeft.”
Zijn partijvoorzitster wil zelfs een federale kieskring invoeren.  En alle hypocrisie ten top wordt tegelijkertijd gepleit voor de afschaffing van de pariteit en bepaalde grendels.  Alsof iemand geloof kan hechten aan deze betrachtingen.

Zoals bekend moet de pest uitgeroeid worden.  Als het van ons afhangt, samen met het land b.
Florent Van Ertborn

EU…het spiegelbeeld wat zich al jaren afspeelt in dit onland.

Geplaatst op door

Zes redenen waarom de redding van de euro zal mislukken.

Plaatst in onderstaande tekst belgië of walgie telkens je EU tegenkomt en je hebt…het spiegelbeeld wat zich al jaren afspeelt in dit onland.
De EU had haar huidig debacle kunnen vermijden door het belgisch voorbeeld niet te negeren maar juist als voorbeeld te nemen hoe het niet moest.
We zien nu de EU in dezelfde crisis zitten als belgie. Wat wil je met dezelfde gebuisde politiekers aan het roer in de EU. Het Francofiele Europa zal in geval van de onvermijdbare splitsing in noord en zuid Europa, Vlaanderen, omdat we vast hangen aan walbanie, mee sleuren in het kamp van het arme zuiden, HET orgasme van het belgisch establishment.
Het zal Vlaanderen wel terugvoeren naar de donkere tijden van de 19de eeuw.

het onland b en de EU

het onland b en de EU

1. De zuidelijke eurolanden hebben teveel schulden en zijn niet concurrerend.

De zuidelijke eurozonelanden (walbanië) hebben (heeft) twee problemen. Eén: hun concurrentiekracht is niet toereikend, hun producten zijn te duur. Jarenlang hebben ze meer geïmporteerd dan geëxporteerd. Twee: ze hebben te hoge schulden. Dit komt omdat ze hun levensstandaard niet aan hun eigen prestatievermogen wilden aanpassen, maar op de pof hebben geconsumeerd.

2. Er dreigt een Transferunie te ontstaan. (nee toch)

Als landen met een verschillende concurrentiekracht een gemeenschappelijke muntunie oprichten, zijn er maar twee realistische mogelijkheden: óf zo’n gemeenschap valt door het tegengestelde fiscale beleid vroeg of laat uit elkaar, of het wordt een (feitelijke) Transferunie, waarin de sterkere landen de zwakkeren overeind houden. Mislukken en samen nu ten onder gaan of een Transferunie en later ten onder gaan. belgie is voor dat laatste het beste voorbeeld.

3. De Transferunie is slecht voor de concurrentiekracht

Degenen die de euro ‘tegen elke prijs’ overeind willen houden komen graag met het argument dat de eurozone hierdoor naar buiten toe een sterkere concurrentiepositie heeft. ( Exact de woorden van de waalse politiekers). Precies het tegendeel is echter het geval, want het ‘euro-rangeerstation’ van economische prestaties leidt tot verkeerde stimulansen. Als het makkelijker is om welvaart door Transfer dan door eigen prestaties te krijgen, dan daalt de algehele prestatiedrang. (waals-hangmat-socialisme).

4. De redding is slecht voor de sterkte van de euro.

Niet de euro als munt wordt gered, maar de samenstelling van de eurozone. Het krampachtige vasthouden aan de samenstelling van de eurozone (belgie) maakt de euro niet sterker, maar zwakker. Als Griekenland in 2010 de eurozone had moeten verlaten (als belgie veel eerder was gesplitst), dan zou de euro nu een waardevolle munt zijn.

5. De euro-redding vraagt teveel van de noordelijk landen.

De voorstanders van de euro blijven beweren dat het rijke noorden (Vlaanderen) zoveel profijt hebben van de euro, omdat we zoveel kunnen exporteren. Uit onderzoeken zou bijvoorbeeld blijken dat de economische groei zonder de euro rond 0,5% lager zou zijn geweest. Voor Duitsland gaat het daarbij om een jaarlijks bedrag van € 13 miljard minder. Dit bedrag is echter niets vergeleken bij de Duitse aansprakelijkheid voor de ‘euro-redding’ (Vlaamse transfers): inmiddels meer dan € 650 miljard, het 50-voudige van het jaarlijkse groeiverlies (voor het kleine Vlaanderen is dat sinds Di Rupo gestegen naar 18 miljard € per jaar dat naar het noordelijk walbanië gaat).. Voor Nederland gaat het om een bedrag van meer dan € 200 miljard. Kortom: de euroredding is een slechte zaak voor alle Europeanen.

6. De euro drijft de volken uit elkaar in plaats van hen te verenigen

De eurozone is te vergelijken met een flat waar 17 partijen vreedzaam met elkaar samenleefden, met elkaar feestvierden, et cetera. Toen kwamen de slinkse EU figuren en zeiden: ‘Als jullie je deuren weghalen en een gemeenschappelijke rekening nemen, zal jullie levenskwaliteit nog beter worden.’

Het tegendeel bleek echter het geval: sommige partijen begonnen op de werklust van anderen te vertrouwen. De anderen begonnen hierdoor ook  te verslappen, het wantrouwen groeide en men begon elkaar de schuld te geven van alle ellende.

Uiteindelijk blijven er nog maar twee opties over: of de gemeenschap wordt met harde hand bij elkaar gehouden (gedwongen eenheid, zoals belgie), of ze valt uit elkaar.

Iedere dag dat de ‘euro-belgie-redding’ langer duurt, wordt een op vrijheid, vrijwilligheid, economisch vernuft en eigen verantwoordelijkheid gebaseerd gemeenschappelijk Europa onwaarschijnlijker. Of er wordt ons een centralistische EU-staat (in belgie een PS-staat) opgedrongen, of de Europese integratie mislukt.

Beide opties zijn niet wenselijk – met dit verschil, dat na het instorten van de eurozone ( belgie) de volkeren (Vlaanderen) in staat worden gesteld om puin te ruimen en hun democratie, zelfbeschikkingsrecht en concurrentiekracht kunnen terugkrijgen. De andere, door de EU (PS) nagestreefde koers leidt ons naar een totalitair systeem waarin met uitzondering van de politieke, financiële en economische elite,  iedereen het uiteindelijk permanent veel armer zal krijgen en niets meer te zeggen zal hebben over de koers en toekomst van zijn eigen land.

Lees ook;

http://xandernieuws.punt.nl/content/2013/01/De-euro-vernietigt-Europa–nogmaals-de-harde-feiten