Maandelijks archief: april 2013

De sossen verschieten hun kruit

Geplaatst op door

Sp.a-nationaal en sp.a-Aalst: de gespleten tong van het socialisme

Wij volgen, zoals de meeste Vlamingen, de politieke spelletjes in Aalst slechts via de kranten. Maar ook dát verhindert niet dat we terzake van de ene ergernis in de andere  lachkramp vallen.

Neem nu het uitgelekte, al dan niet nog volledig geldig zijnde, bestuursakkoord (er wordt dus al vijf maanden ‘bestuurd’ zónder akkoord). In dat akkoord werd zelfs door de linkiewinkies van vzw t’Uilekot (spelfout voor rekening van de vzw) nauwelijks iets gevonden dat (volgens hen) niet door de beugel kan.

Er wordt gevraagd dat de meerderheid met het, in principe collegiaal beslissende, college meestemt, maar meerderheden doen zelden of nooit wat anders in welke Vlaamse gemeente dan ook. Gemeenteraadsleden van de meerderheid zijn door de band genomen op zitpenningen werkende ja-knikkers.

Men wil besparen op de personeelskosten, maar er is geen enkel gemeente- of stadsbestuur dat dat niét wil. Als ze bij de sp.a vergelijkingsmateriaal willen, moeten ze trouwens eens komen kijken in Sint-Niklaas, waar de N-VA-sp.a-Groen!-meerderheid (een nationaal-socialistische coalitie, zeg maar) onder andere de vuilnisophaaldiensten privatiseert zonder daarover vooraf ook maar enig overleg gepleegd te hebben met het personeel en met als enige doel te besparen.

Men wil met het stedelijke woonbeleid zoveel mogelijk mensen met een band met de stad vooruit helpen en de taalwetgeving strikt toepassen; dat is niet meer dan normaal en valt nauwelijks een prestatie te noemen.

En men wil de diensten Vreemdelingenzaken en Integratie samenvoegen en daar eventueel permanent een vertegenwoordiger van de politie op plaatsen. Een mens kan zich slechts afvragen waarom dat nog niet veel eerder gebeurd is, gezien de logica daarvan.

Druisen die zaken, zoals Freya Van den Bossche, behalve minister ook sp.a-voorzitter van Oost-Vlaanderen, beweert tegen de fundamentele principes van de sp.a in? Kan best, maar dan zit het probleem hem in die principes. Is één van die principes dat mensen altijd het recht hebben tegen de “hogere” organen in te gaan en ten gevolge daarvan niét mogen aan de kant gezet te worden? Neen. En dat bewijst Freya Van den Bossche meteen.

Wat zegt ze immers? Dit: “Verder moeten de gemeenteraadsleden beloven altijd conform de afspraken in de meerderheid te stemmen. Wie dat niet doet, stelt zich buiten de gemeenteraad. Hij of zij verliest ook alle mandaten. Dat een burgemeester verkozen raadsleden zo zwaar intimideert … Onthutsend”. Waarop ze zonder enige schaamte laat volgen: “(…) als dit soort beslissingen worden genomen, dan zal het voor mijn partij niet zo moeilijk zijn om het kaf van het koren te scheiden. (…) als ze dit akkoord omzetten in werkelijkheid, staat het in de sterren geschreven dat het partijbureau zal oordelen dat ze zich buiten [de] partij zetten”.

Écht, zo staat het er. Wie als lid van de sp.a niet meehuilt met de nationale wolvenleiders in het provinciale bos, die wordt met zijn klikken en klakken uit de roedel gezet. Wie als lid van de meerderheid in Aalst niet meehuilt met de lokale wolvenleiders in het stadsbos, die mág volgens de nationale wolvenleiders niét uit de roedel gezet worden. Om de woorden van Van den Bossche te persifleren: “Dat een minister verkozen raadsleden zo zwaar intimideert … Onthutsend”.

Björn Roose in http://rechtsactueel.com/2013/04/25/sp-a-nationaal-en-sp-a-aalst-de-gespleten-tong-van-het-socialisme/

Overheid als hardnekkige regelneef werkt zichzelf op de zenuwen

Geplaatst op door

Onze overheid gelooft niet langer in haar eigen wetten

Dat burgers klagen dat de overheid teveel probeert te regelen is van alle tijden en alle regimes. Een opiniestuk daarover zal dan ook door de ene enthousiast begroet worden en door de ander met schouderophalen genegeerd worden. Op die manier wordt het preken voor eigen parochie.

Toch geven enkele gebeurtenissen van de laatste maanden onmiskenbaar aan dat de staat echt te ver is doorgeschoten in zijn regeldrang. Ik heb het over de gevallen dat de overheid zelf begint te foeteren over de complexiteit en vaak absurditeit van regels die ze prima geschikt acht voor de burger en die ze zelf heeft gestemd. Het maakt daarbij even niet uit of het gaat over overheden die botsen met eigen regels of regels van andere overheden of met overheidsinstellingen die formaliteiten verlangen. Op zich zou dat nog niet zo erg zijn, voor zover die overheid er zich sportief bij zou neerleggen.

Wat verontrustend is, is de reflex van de overheid, niet om de te zware regels te milderen of frustrerende wetgeving voor iedereen af te schaffen, maar wel door de verdrukkende bureaucratie te laten bestaan en een uitzonderingspositie voor zichzelf te creëren. Dat terwijl de gelijkheid voor de wet van iedereen net de hoeksteen van de rechtstaat vormt.  Lees hier meer.

Geen vertrouwen in de EU! Hoe zou dat nu komen?

Geplaatst op door

EUSSRPers luidt noodklok over functioneren EU

In het vierde nummer van Europa, het supplement dat gezamenlijk gemaakt wordt door Gazeta Wyborcza, The Guardian, Le Monde, El País, La Stampa en de Süddeutsche Zeitung, buigen de kranten zich over het gebrek aan vertrouwen dat de Europeanen hebben in de EU. Dat heeft, zoals de laatste Eurobarometer laat zien, een dieptepunt bereikt.

De bijlage “Europa” die (onder meer) verschenen is in Le Monde, El País en de Süddeutsche Zeitung op 25 april 2013.

Bijlagen gewijd aan de EU in b.g. kranten

In The Guardian werden voorstellen om het vertrouwen te herstellen geformuleerd.  Zo stelt men dat een Europees leger de samenhang zou bevorderen.  En een EU-app moet er komen, iets handig als een spelletje.  En een Europese voetbalploeg.  En een nieuwe democratie… dat schrijven ze zelf.  Laat het nou net dát zijn waar wij hier voor pleiten, maar dan niet op de eurocratische manier, die zij in hun achterhoofd hebben.

Lees hier meer.

Floriaan Terbeke

http://www.presseurop.eu/nl/content/news-brief/3722361-pers-luidt-noodklok-over-functioneren-eu

 

Keukenicoon past zich aan

Geplaatst op door

Ons Kookboekje van de Boerinnenbond

Ons Kookboek wordt Mijn Kookboek

BRUSSEL – Vanaf maandag ligt een nieuwe versie van het legendarische kookboek van de KVLV in de rekken. Opmerkelijk is dat de kookbijbel, die al sinds de eerste editie in 1927 in het collectief geheugen zit als Ons Kookboek, Mijn Kookboek zal heten om nauwer bij de geëvolueerde Vlaamse tijdsgeest aan te sluiten.

De Vlaamse kookbijbel is aan zijn achtste versie toe sinds de eerste druk van Ons Kookboekje in 1927, in een oplage van 1000 exemplaren. “Ons Kookboek is met elke editie mee geëvolueerd met de tijdsgeest en de technologische ontwikkelingen”, benadrukt KVLV-voorzitster Nik Van Gool. “Zo kwam er in de jaren zestig een hoofdstukje ‘recepties’ bij, aangezien vrije tijd vanaf dan belangrijker werd, en begin jaren negentig hebben we ook de microgolfoven opgenomen als nieuwe technologie.

Op net dezelfde manier willen we nu aansluiten bij het toenemende individualisme door de titel te veranderen in Mijn Kookboek.”
“Laat ons eerlijk zijn, met al die eenoudergezinnen, happy singles en vereenzaamde bejaarden is kokeneten in het hedendaagse Vlaanderen al lang geen sociale aangelegenheid meer”, beaamt socioloog Marc Elchardus. “Ons idee van een gezamenlijke maaltijd is geëvolueerd naar allemaal tegelijkertijd naar hetzelfde kookprogramma te kijken.” De wetenschapper juicht dan ook toe dat er een apart hoofdstuk is gewijd aan de noden van de alleenstaande, gescheiden man. “Daarin bespreekt de KVLV verschillende soorten chips en bier, en uiteraard de lekkerste combinaties van de twee, alsook handige microgolfrecepten die klaargemaakt kunnen worden terwijl de porno laadt”, bevestigt Van Gool.

Tajines en fajita’s
Nieuw is ook dat Mijn Kookboek uitgebreid aandacht besteedt aan vegetarische en exotische recepten. Zo vervangen drie radicchio’s de traditionele bussel asperges op de cover. “Tajines en fajita’s horen er tegenwoordig bij zoals wortelstoemp en sossissen”, aldus Elchardus. “In die zin reflecteert Mijn Kookboek gewoon de toenemende diversiteit van onze maatschappij. Ik vind dat een goede evolutie, want zeg nu zelf: zijn we niet beter af met enkele hoofdstukken over ras-el-hanout, kardemom en steranijs dan honderden variaties op pellepatatten met grof zout, zoals in de allereerste editie?”

Puristen vinden het desondanks jammer dat het hoofdstuk over de thuisslacht in de laatste editie voorgoed naar de prullenmand is verwezen. “Buiten een paar hobbyisten en streng gelovige moslims vond niemand het anno 2013 nog relevant om in detail te weten hoe je een volwassen stier moet kelen en uitbenen in de woonkamer”, besluit Van Gool. “Maar goed, de vrijgekomen pagina’s hebben we integraal besteed aan een hoofdstuk over genetische modificatie. In de 21ste eeuw kunnen we ons goed voorstellen dat hobbykoks zelf met GGO’s aan de slag willen gaan in de moestuin.”

Gepost door Jan-Pieter De Leugheneire op 24 april 2013
http://www.raaskalderij.be/2013/04/ons-kookboek-wordt-mijn-kookboek/

Niet elke vluchteling is gelijk voor de Ver. Naties

Geplaatst op door

MarnixlogoVerenigde Naties erkent twee verschillende vluchtelingen: ‘Palestijnen’ vs. ‘alle anderen samen’

“Allah is Groot, maar UNRWA is Groter!” luidt het gezegde onder Palestijnen in Gaza en op de West Bank en zij beseffen deksels goed waarom dat zo is.

unrwamachine3Maandelijks worden miljoenen dollars en euros in de Palestijnse Autoriteit gestort, evenredig verdeeld over Gaza dat gerund wordt door de terreurgroep Hamas en anderzijds aan het bestuur van het corrupte Al Fatah van Mahmoud Abbas op de West Bank.

Geld dat in hoofdzaak komt van het Westen en de Verenigde Staten want de Arabische landen geven geen lor om de Palestijnen en doneren nagenoeg geen rooie duit aan de PA. Waarom geven de Arabieren niks? Omdat voor de Arabieren elke dode Palestijn 100 keer meer waard is dan 10.000 levenden, want dit brengt hen telkens een stap dichterbij de vernietiging van Israël.

“… de Arabische landen willen het Arabische vluchtelingenprobleem niet oplossen. Ze willen het bestendigen als een open zweer, als een belediging voor de Verenigde Naties en als een wapen tegen Israël. De Arabische leiders kan het geen barst schelen of deze Arabische vluchtelingen leven of sterven.” [Ralph Galloway in augustus 1958, toenmalig UNRWA chef, zoals hij geciteerd werd door Terence Prittie in The Palestinians: People, History, Politics, blz. 71 bron]

Door de Verenigde Naties werden na het einde van de Tweede Wereldoorlog twee aparte vluchtelingenorganisaties opgericht: de UNRWA (alléén voor Palestijnen) en de UNHCR (alle andere vluchtelingen van de wereld samen). Die opvallend aparte behandeling van de Palestijns Arabische vluchtelingen ten aanzien van alle anderen is duidelijk politiek geïnspireerd.
Terwijl de UNHCR zich erop toelegt om de problemen van de internationale vluchtelingen op te lossen en hen zo vlug mogelijk te hervestigen in het land waar ze verblijven of waar ze vandaan komen, beoogt de UNRWA precies het tegenovergestelde. Met name: de situatie van Palestijnse vluchtelingen bestendigen met het officieuze doel hen ooit te vestigen in Israël, alwaar hun inmiddels bijna allen overleden voorouders ooit gewoond zouden hebben. Dit zou uiteraard het demografisch evenwicht in Israël doen kantelen in het voordeel van de Arabieren en het feitelijke einde betekenen van de Joodse staat.

Nog een belangrijk verschil is dat in tegenstelling tot die van alle anderen vluchtelingenpopulaties (UNHCR-vluchtelingen), de vluchtelingenstatus van de Palestijnen (UNRWA-vluchtelingen) erfbaar werd gemaakt. De status wordt van vader op zoon automatisch doorgegeven en dat onbeperkt in de tijd met inbegrip van alle voordelen die dergelijke status genereren: gratis onderwijs, medische verzorging, huisvesting, voeding enz.
Het is dan ook voor iedereen zonneklaar dat voor de Verenigde Naties niét alle vluchtelingen gelijk zijn. De begunstiging van de ‘Palestijnen’ ten aanzien van alle andere vluchtelingen in de wereld, kadert ontegenzeglijk in de gevoerde Apartheidspolitiek en de disproportionele focus van de VN jegens de Joodse staat Israël.

Wie de opmerkelijke verschillen in een verhelderende grafische toelichting wil zien, klik hier.
Marnix

http://brabosh.com/2013/04/25/pqpct-ota-2/#more-95702

Alternatieve energie

Geplaatst op door

MM900236531[1]Lichtgevende schapen gefokt

In Uruguay is met erin geslaagd schapen te fokken die oplichten onder ultraviolet licht. De beestjes werden genetisch aangepast met een fluorescent gen van een kwal. Dit schrijft Belga.

De geboorte van de oplichtende schapen werd gisteren bekend gemaakt door een groep wetenschappers die samenwerkten met het Pasteur-instituut in de Uruguayaanse hoofdstad Montevideo. Het is een primeur in Latijns-Amerika.

De schapen werden vorig jaar oktober geboren en groeiden, buiten dat ze licht geven onder ultraviolet licht, volkomen normaal op. Er was geen specifiek doel voor de genetische modificatie, behalve om te kijken hoe effectief de methode om een vreemd gen te plaatsen in het dna van dieren is.

http://www.spitsnieuws.nl/archives/raar/2013/04/lichtgevende-schapen-gefokt

 

Zwitserland… een verstandige natie

Geplaatst op door

Zwitserland stelt limiet aan aantal EU-migranten

Inwoners van ‘oude’ EU-landen als Nederland en Duitsland kunnen zich niet meer onbeperkt in Zwitserland vestigen. Het land heeft een maximum gesteld aan het aantal langdurige verblijfsvergunningen voor EU-burgers.
Jaarlijks verstrekt het land nu nog maar 53.700 verblijfsvergunningen aan niet-Zwitsers uit de zestien traditionele EU-landen zoals Nederland, Duitsland en Italië.

Inpikken van banen
De maatregel is vooral ingesteld om te voorkomen dat Duitsers alle goed banen inpikken. Duitsers hebben een voorsprong op de arbeidsmarkt omdat ze het in het zakelijke leven gebezigde ‘Hochdeutsch’ vaak beter beheersen dan de Zwitsers.
Ook Italianen maken zich niet geliefd in Zwitserland omdat ze hun diensten vaak tegen lagere tarieven aanbieden.

EU boos
Voor inwoners uit de ‘nieuwe’ EU-landen stelde het Alpenland al eerder een instroomlimiet in. Het land laat jaarlijks slechts 2.180 gelukszoekers uit voornamelijk Oost-Europese nieuwe EU-lidstaten toe.
De EU is boos over de maatregel, maar Bern zegt de beslissing met oog op de economische en maatschappelijke omstandigheden goed te kunnen verantwoorden.

http://www.elsevier.nl/Buitenland/nieuws/2013/4/Zwitserland-stelt-limiet-aan-aantal-EU-migranten-1239947W/

Men zegge het voort

Geplaatst op door

Aankondiging FreddyBeroepspolitiekers blijken elkaar te hebben gevonden over de grenzen heen !

Het is nu bij de meesten doorgedrongen dat bijna al onze problemen door beroepspolitiekers werden veroorzaakt en dat het met de dag duidelijker aan het worden is dat de overheidstekorten in bijna alle landen pijlsnel aan het stijgen zijn en de talrijke gemaakte beloften niet meer kunnen worden nageleefd. In ons land heeft men de beloofde subsidies voor groene energie reeds sterk moeten terugdraaien en begint men jaar na jaar te morrelen aan de zogenaamde dienstenchecks.

Maar spijts alle veranderingen en aanpassingen; spijts steeds stijgende belastingen het blijft een feit dat de putten niet meer op normale wijze kunnen gedempt worden. Wat men ook in de meeste landen kan vaststellen is dat vele beroepspolitiekers niet vies zijn om te trachten aan de door hen gestemde hoge belastingen te ontsnappen en hetzij last krijgen met de fiscus of betrapt worden op het aanhouden van zogenaamde geheime rekeningen in het buitenland.

Men moet dus op zoek naar nieuwe inkomsten. En nu stellen we vast dat een meerderheid aan beroepspolitiekers, en in een razend snel tempo, over de grenzen heen elkaar blijkbaar hebben gevonden om hun eeuwige dorst naar nieuwe inkomsten te kunnen lessen. Men blijkt zich geen al te grote zorgen meer te maken om in de toekomst gewoon
beslag te gaan leggen op niet aangegeven buitenlandse rekeningen. Op deze wijze kunnen dan, zogezegd wettelijk, miljarden worden binnengerijfd om het woord stelen niet
te moeten gebruiken. Dat het dan feitelijk steeds meer en meer onproductieven en profiteurs zijn die het resultaat, van niet zelden hard werkende productieven, afpakken blijkt
niemand meer te storen.

We dachten aan deze nieuwe mogelijke trend bij het lezen van een hoofdartikel in de China Daily van gisteren 25 april. In een exclusief interview bevestigt de Canadese ambassadeur in Peking dat er eerstdaags een akkoord zal ondertekend worden tussen China en Canada. Daarbij gaan die twee landen miljarden onder elkaar verdelen. Het gaat hier over gigantische sommen die gedurende de laatste jaren door honderden Chinezen op Canadese banken werden geplaatst. Volgens de ambassadeur, Guy Saint-Jacques, gaat het hier over sommen die corrupte ambtenaren of Chinese zakenlui die belastingaanslagen gedeeltelijk wilden ontlopen op Canadese banken hebben geplaatst. Wat ons als schrikwekkend overkomt is dat men hier niet meer spreekt van het gedeeltelijk belasten van die sommen maar gewoonweg spreekt om de volledige bedragen in beslag te nemen! Volgens de ambassadeur was Canada een paradijs voor de Chinezen omdat er geen akkoord bestond tussen de beide landen om Chinese zondaars uit te wijzen. Dit gaat nu veranderen en beide landen zouden de, in de toekomst in beslag genomen sommen, onder elkaar gaan verdelen. Of de eigenaars van die rekeningen, in afwachting van de ondertekening van dit akkoord, op de dag van vandaag nog over hun centen kunnen beschikken is niet duidelijk.

Maar het staat als een paal boven water dat vele beroepspolitiekers uit vele landen akkoord zullen gaan om snel allerlei bilaterale akkoorden te gaan ondertekenen in de zin van dit nieuwe geplande akkoord tussen Canada en China. Wij vrezen dat het niet lang meer zal duren dat er in verschillende landen mogelijkheden zullen geschapen worden om aan de heersende politieke klasse de mogelijkheid te geven, om op zogenaamd wettelijke wijze,  gewoon willekeurig het geld af te pakken van diegenen die men wil raken.

Hopelijk maken wij dergelijke toestanden niet meer mee.

Men zegge het voort,

Freddy Van Gaever

Cijferdans

Geplaatst op door

CijferdansCijferdans

  • In 2010 – 2012 werden in het land b 108 pensioenuitkeringen teruggevorderd omdat ze onterecht werden toegekend.  Het ging om een totaalbedrag van € 785.310 en 87 dossiers, of 80.55% van het totaal aantal,  hadden betrekking op Franstaligen die een pensioen hadden ontvangen, zonder dat ze er in feite recht op hadden. (Trends 31.01.2013)
  • De meest voorkomende naam bij pasgeborenen in Antwerpen is Moham(m)ed.  In de top tien van de mannelijke borelingnamen vinden wij niet minder dan zeven Arabische namen terug.  In de ranglijst van de tien populairste meisjesnamen zijn er dat minstens vier.  Het feit dat de neo-Antwerpenaars blijven kiezen voor Arabische namen zegt veel over hun integratieproces en de rampzalige bevolkingsvervanging.
  • Zo zal Antwerpen – waar vandaag 39.7% van de bevolking allochtoon is – over tien jaar een allochtone meerderheid hebben (55%).  Mechelen kent dezelfde demografische ontwikkeling: vandaag 27% allochtonen, binnen tien jaar 41%.
  • 65.6% van de Antwerpse OCMW-klanten is allochtoon.  Men vergelijke met het jaar 2010: 58%.  De buitenlandse steuntrekkers komen uit heel de wereld naar het manna: niet minder dan 114 nationaliteiten staan popelend te wachten aan de kassa.
  • In Gent is er geen vuiltje aan de lucht vermits er geen allochtonen meer wonen.  Bij het OCMW zijn ze een andere mening toegedaan.
  • Belgacombaas Didier Bellen verdient 80 keer zoveel als een postbode (Het Nieuwsblad).Vorig jaar liet minister van overheidsbedrijven, Jean-Pascalle Labbiles voorganger, Paul Magnette, een studie uitvoeren over de lonen bij overheidsbedrijven. Daaruit bleek dat Bellens toen 32 keer meer verdiende dan de gemiddelde werknemer bij Belgacom. Bij Bpost verdient CEO Johnny Thijs 23 keer zoveel als de doorsnee postbode. Het komt erop neer dat een postbode 80 jaar zou moeten werken om Bellens’ jaarloon bij elkaar te krijgen.
  • Wat betreft de huidige begrotingen… Uit de begrotingsdocumenten van het monitoringcomité blijkt een begrotingstekort van 400 miljoen euro voor Wallonië  en 132 miljoen euro voor Brussel. Het is nog niet duidelijk of men inspanningen gaat doen om dit weg te werken. De afspraak was dat er dit jaar geen tekort meer mag zijn op het niveau van de gemeenschappen, gewesten en lokale overheden.

Wurlitzerdromen

Geplaatst op door

crosley_wurlitzer_1015_jukebox_thumbDag lieve mensen

Op 1 april 1970 richtten zangeres Sally Carr, een voormalige kapster, drummer Ken Andrew en de broers Ian , gitarist, en Eric McCredie,bassist, samen de band ‘Middle of the Road’ op.  Derde keer, goede keer, want ze traden vroeger ook al samen op: eerst onder de naam ‘Part Four’ en later brachten ze latinoklanken onder de naam ‘Los Caracas’.  Zij wonnen zelfs met deze laatste muziekstijlkeuze een TV-talentenshow in het V.K.

 Op uitnodiging van een Argentijnse manager – die zegt in zijn geboorteland te beschikken over belangrijke  contacten met grote tv-maatschappijen – vertrekt de groep in het voorjaar van 1970 naar Italië met de bedoeling daar aan te monsteren op een cruiseschip naar Argentinië. Eénmaal in de haven van Genua beland, komt men tot de ontdekking dat er helemaal geen cruiseschip naar Argentinië  vertrekt. Ook de Argentijnse manager is opeens verdwenen en, veel erger, met hem de laatste spaarcenten van de groep.

Om toch aan geld te komen, treedt Middle of the Road op in diverse lokale clubs in Florence en Rome. Ze maakten er  kennis met de Italiaanse producer Giacomo Tosti, die de groep hun speciale klankkleur gaf en zorgde voor hun internationale doorbraak.  In 1971 deed de band mee aan het San Remo festival in Italië. Door dit optreden kreeg de formatie een platencontract bij RCA.

Hun stijl kan men beschouwen als een Europese variante van de bubblegum.  Nu vragen jullie natuurlijk wat ‘bubblegum’ is.  Het is een popmuziekstijl die eind jaren ’60 tot begin jaren ’70 populair was in de V.S. met een mengeling van garagerock en teenyboppermuziek zoals door de Monkees geproduceerd.  Europese artiesten spraken voor zichzelf niet van de bubblegum omdat ze dat eerder kinderachtig vonden.

Hun debuutsingle zou hun eerste en grootste hit in het V.K. worden: ‘Chirpy chirpy cheep cheep’ stond in juni 1971 vier weken lang op de eerste plaats van de hitlijst.  In totaal zou Middle of the Road vijf hits scoren in hun thuisland tijdens de jaren 1971 – 1972.  In Duitsland oogstten ze tot 1974 elf top-40 hits.

  In 1974 kwam Neil Henderson met zijn gitaar erbij.  Hij zou liedjes voor de groep schrijven, maar de volgende platen zouden nooit het succes van de vorige jaren evenaren. In 1976 nam de band haar laatste album op. In dat jaar vertrok ook zangeres Sally Carr uit de band en begon een solocarrière. In 1978 verliet ook Ken Andrews de band. De overgebleven bandleden maakten een doorstart met een nieuwe zangeres, Linda Carroll.
Begin jaren ’80 had de band een revival dankzij de Stars on 45. Dit was een muzikaal project van producer Jaap Eggermont. Hij maakte een hitmedley van de band waardoor de band weer volop in de aandacht stond.

Tegenwoordig treedt Middle of the Road weer op in de originele bezetting en zijn er plannen om een dvd uit te brengen. Op 6 oktober 2007 overleed Eric McCredie. Hij werd 62 jaar oud.

Uit mijn Wurlitzerdromen-archief: Middle of the Road met ‘Chirpy chirpy cheep cheep’.

Kusjes van Lolita