Maandelijks archief: april 2013

Liefdadigheidsinstelling financiert radicale moslims in Syrië

Geplaatst op door
De SOS-Stichting zegt geld in te zamelen voor humanitaire hulp

De SOS-Stichting zegt geld in te zamelen voor humanitaire hulp

Liefdadigheidsinstelling zamelt geld in voor Syrische radicalen

De Tilburgse islamitische liefdadigheidsorganisatie SOS-Stichting, die zegt geld in te zamelen voor humanitaire hulp aan Syrië, heeft banden met twee zeer radicale strijdgroepen in het noorden van dat land. Zij vechten voor de oprichting van een islamitische staat in Syrië.
De Tilburgse organisatie opereert onder een Nederlandse en een Arabische naam. De Nederlandse naam luidt SOS-Stichting, niet te verwarren met SOS Syrië, de recente tv-inzamelingsactie voor Syrië. De Arabische naam is ‘Ansar al-Shaam’ – ‘Bondgenoten van Syrië’- en dat is tevens de naam van een van de bewuste Syrische strijdgroepen.

Lees hier meer.

Bij meneer doktoor

Geplaatst op door

Bij meneer doktoorMeer keelkanker door seks
Het aantal gevallen keelkanker dat wordt veroorzaakt door het humaan papillomavirus (HPV) is de laatste 20 jaar verzesvoudigd. Dat stelt het Amsterdamse VUmc na onderzoek onder eigen patiënten dat tussen 1990 en 2010 plaatsvond, meldt Spits vrijdag.
HPV veroorzaakt baarmoederhalskanker bij vrouwen en keelkanker bij mannen. Veel wisselende seksuele contacten en orale seks zijn bij mannen risicofactoren voor deze vorm van keelkanker.

Arts-onderzoeker Michelle Rietbergen van de afdeling KNO-hoofd/halschirurgie van het VUmc onderzocht met de afdeling Pathologie tumorweefsel van 240 patiënten met keelkanker. ‘Ongeveer 550 mensen krijgen jaarlijks keelkanker. Het komt bij mannen driemaal zoveel voor’, aldus Rietbergen.

Bron: http://www.trouw.nl/tr/nl/4492/Nederland/article/detail/3420711/2013/04/05/Meer-keelkanker-door-seks.dhtml?utm_source=RSSReader&utm_medium=RSS

Oef!

Geplaatst op door

U hebt het allemaal via de media gehoord: de jacht op de belastingontduiking neemt spectaculaire vormen aan.

Een lek over belastingparadijzen legt de gegevens bloot over de fortuinen van duizenden mensen wereldwijd, onder wie heel wat (top)politici en dictators. Op de lijst staan ook verschillende Belgen, bericht Le Soir op zijn webstek.

Tot onze geruststelling mogen wij bij genoemde krant vernemen dat er geen belgische politici bij betrokken zijn.  Oef!

“En Belgique, Le Soir a eu accès à ces informations.
 
Selon le site du quotidien, on y retrouverait de nombreux belges, “des centaines de fraudeurs belges,
notamment de nombreux diamantaires anversois d’origine indienne, des conseillers fiscaux des trois régions
du pays, des cadres de banques œuvrant pour le compte de leurs clients, et de nombreux particuliers d’Anvers,
de Bruxelles, d’Uccle, de Waterloo ou de Dinant.” Des laboratoires pharmaceutiques sont également cités.
 
Par contre, il n’y a ni patron du Bel20 ni politicien.”

Cijferdans

Geplaatst op door

CijferdansCijferdans

Indien we nu eens bij wijze van theoretische oefening de Cypriotische aanslag op de spaargelden naar het land b overplaatsen, dan zou de staatskas er behoorlijk rijker van worden.

Volgens de cijfers van de Nationale Bank hebben we met de gezinnen 294 miljard euro op bankrekeningen staan en de niet-financiële bedrijven hebben 79 miljard.  Samen geeft dat een optelsom van 373 miljard euro.
Een enorme uitdaging voor de regering Di Rupo om een systeem te vinden hoe daar – zonder een volksopstand uit te lokken – kan afgeroomd worden.
Als we nu volgens de denkoefening en berekening van De Tijd  de gemiddelde aanslagvoet in Cyprus nemen, nl. 8%, en de genoemde spaargelden daarmee belasten, dan zou het koninkrijk van Albert en zijn onderdanen  eensklaps 30 miljard euro rijker worden.

De verleiding weerstaan moet hartverscheurend zijn.

Florent Van Ertborn

Bron: http://netto.tijd.be/geld_en_gezin/belastingen/Belgische_Cyprus_taks_zou_30_miljard_opbrengen.9318191-1624.art?ckc=1

8 miljard euro per jaar naar Prachtlanden

Geplaatst op door

‘Migranten sturen miljarden naar thuisland’

Migranten in Nederland sturen jaarlijks zeker 8 miljard euro naar hun thuisland. Ze doen dat via de bank, maar laten het ook achter als ze het thuisland weer bezoeken, blijkt uit onderzoek van De Nederlandsche Bank (DNB).

De 8 miljard euro die migranten jaarlijks naar hun thuisland sturen komt voor uit cijfers van de Wereldbank, maar volgens De Nederlandsche Bank is het werkelijke bedrag waarschijnlijk veel hoger omdat niet iedereen het geld via banken of transactiekantoren stuurt.

Weinig sturen geld via de bank
Slechts een op de acht migranten verstuurt geld via de bank en een op de zes via een geldtransactiekantoor, blijkt uit onderzoek van DNB onder 1600 migranten. Het merendeel geeft het geld daadwerkelijk in het land zelf. Bijna tweederde van de ondervraagde migranten neemt het geld mee bij een bezoek aan het thuisland. De helft haalt het in zijn thuisland uit de geldautomaat en geeft het dan aan familie of vrienden in het land van herkomst.

Hoogopgeleiden vaker naar de bank
Opvallend is dat vooral hogeropgeleide migranten minder vaak geld sturen via ‘informele kanalen’ (fysiek meenemen, meegeven of in het land van herkomst uit de automaat halen). Zij kiezen eerder voor banken of geregistreerde geldtransactiekantoren. DNB heeft een voorkeur voor banken en transactiekantoren omdat over het algemeen veiliger en minder misbruikgevoelig is.

Bron: Nl. media

Men zegge het voort

Geplaatst op door

Aankondiging FreddyWat heeft voetbal nog met sport te maken?

We hebben reeds meermaals over dit onderwerp geschreven. Voetbal heeft niets meer met sport  maar alles met geld te maken.
Om doelpunten te maken heeft men de beste spelers nodig. En de beste spelers kosten handenvol geld. Geld en niets anders is de kern van het hele verhaal. Indien men mij morgen een miljard euro ter beschikking stelt dan zorg ik er b.v. voor om de baas te worden van Ternesse Wommelgem die nu aan de staart hangt in vierde klasse. Zonder probleem zorg ik er dan voor dat we niet degraderen en binnen de drie jaar spelen we in eerste klasse. Anderlecht zal dan eens ondervinden wat het is om een betere ploeg naast zich te hebben en geen enkele kans meer te hebben om nog kampioen te spelen.

Het is onbegrijpelijk dat de supporters van de belangrijkste Europese ploegen dat blijkbaar nog niet hebben begrepen. Maar zelfs in een voetbalwereld waar alles om geld en niets anders draait heeft men de kaarten nu vervalst. Dank zij “justitie” in bepaalde landen, zoals het onze, laat men voetbalploegen toe om verder te spelen zelfs als ze een negatief eigen vermogen aan het opbouwen zijn. Dit is de zuiverste vorm van competitievervalsing. In een vorige bijdrage schreven we over Beerschot A.C. Deze ploeg heeft reeds miljoenen euro schuld en kan alleen overleven en de competitie verder vervalsen dankzij de hulp van de rechtbank. Het is droevig om te moeten vaststellen dat zelf sommige rechters de trappers volledig zijn kwijt geraakt.

Indien wij het voor het zeggen hadden zouden we onmiddellijk de volgende beslissingen nemen:
1.Iedere voetbalploeg met een negatief eigen vermogen kan niet meer aan de competitie deelnemen.
2.Geen enkele speler kan in de eerste ploeg van een voetbalploeg worden opgesteld indien hij niet minstens gedurende twee jaar aangesloten is bij deze ploeg.

Op deze wijze zouden we terug over voetbalsport kunnen spreken.

Men zegge het voort,

Freddy Van Gaever

Wurlitzerdromen

Geplaatst op door

crosley_wurlitzer_1015_jukebox_thumbGoede morgen lieve mensen

Verleden vrijdag hebben jullie me moeten missen wegens technische problemen.  Mijn oprechte verontschuldigingen.  Vandaag bied ik jullie een vrolijk nummer aan met een rare naam: Wooly Bully dat eigenlijk Hully Gully had moeten heten, maar dat mocht niet.

Het groepje dat dit plaatje op de markt bracht was Sam the Sham & the Pharaohs.  De spil waarrond alles draaide, Sam, werd geboren als Domingo Samudio op 6 maart 1937 in Dallas, Texas; hij was van Mexikaanse afkomst.  Reeds op school trad hij op als zanger en met een begeleidend groepje, waarvan Trini Lopez ook deel uitmaakte.  Na zijn middelbare school tekende hij voor zes jaar bij de marine en ging in Panama wonen.  Vervolgens zou hij twee jaar klassieke muziek proberen te studeren, gecombineerd met optredens van rock ’n roll, maar hij gaf er de brui aan.

In 1961 werd voor het eerst de groep The Pharaohs opgericht met Sam the Sham als zanger.  Ze namen een plaatje op maar dat kende geen succes en eind 1962 gingen ze uit elkaar.  Vervolgens zou Sam bij Andy & The Nightriders gaan spelen, die naar Memphis ging verkassen en daar enkele hits scoorden.  Hun optredens vielen op door hun buitenissige kledij, die nu doodgewoon wordt beschouwd, nl.  met lange gewaden en een soortement sjeik-hoofddoeken.  Platenopnames volgden: de eerste twee zijn het vermelden niet waard, maar de derde, ons keuzenummer van vandaag, was bingo.  Het verkocht wereldwijd 3 miljoen exemplaren en kwam in de Amerikaanse Hot 100 op nr. 2.

Bij ons en in Nederland werd het zelfs een nummer één hit.  De oorspronkelijke naam, Hully Gully, werd door de platenmaatschappij verboden omdat er copyright op zat: iedereen danste toen een soort lijndans, de Hully Gully.  Daarom werd het lied naar Sams kat genoemd: Wooly Bully.

Vraag me niet naar de zin of onzin van Amerikaanse benamingen; een behoorlijk aantal vind ik gewoon krankzinnig.  Hoewel het liedje een groot succes was, werd het op sommige radiozenders geboycot, omdat het nummer zou verwijzen naar (homo)seks.  Da’s nog zoiets dat intussen als normaal beschouwd wordt, of beter gezegd, als aanbeveling verkondigd wordt.  Wat vijftig jaar geleden als ‘normaal’ beschouwd werd – en bijgevolg al het andere als  ‘abnormaal’ – heeft nu andere criteria gekregen.  ‘Normaal’ van toen betekent nu ‘enggeestig’, ‘conservatief’ of ‘discriminerend’. ‘Abnormaal’ van toen is nu ‘progressief’, ‘flexibel’, ‘vooruitdenkend’, ‘verdraagzaam’ en ‘modern’.

Ik kom terug op ons liedje, want anders is mijn stemming voor heel de dag naar de vaantjes.  Sam nam met zijn Pharaohs nog nummers op maar die wisten in Vlaanderen het succes van Wooly Bully niet te evenaren.  In hun vaderland kenden de opvolgers daarentegen wel succes.   Sam was zowat de enige constante factor in het bestaan van de groep: Pharaohs kwamen en gingen; in 1966 werden ze aangevuld met drie achtergrondzangeressen, die zich de Shamettes noemden.

Op het einde van de zestiger jaren werd de groep opgedoekt en Sam the Sham ging solo verder. In 1972 kreeg hij een Grammy Award.  Hij neemt nog steeds nummers op, treedt af en toe op tijdens concerten maar houdt zich hoofdzakelijk bezig als dichter en predikant.
Privé valt er niet veel te melden.  Hij trouwde in 1959 met Louise Smith.  Ze hebben samen één zoon, Dimitrius en zij gingen na hun echtscheiding elk hun eigen weg in 1968.

Mag ik jullie applaus voor een pretentieloosnummer met Sam the Sham & the Pharaohs: Wooly Bully?

Liefs van Lolita


Sam The Sham & The Pharaohs – Wooly Bully… door TOCARD-CONNEXION

Woestijnbeurs met boten

Geplaatst op door

MM900236531[1]Zo kijken oliesjeiks naar boten
De Dubai Boatshow is een toonaangevende beurs in het met oliedollars gezegende Arabische emiraat. Speciaal voor de Vaarkrant maakte Klaas Post een video impressie van deze woestijnbeurs.

http://www.telegraaf.nl/vaarkrant/21444820/__Zo_kijken_oliesjeiks_naar_boten__.html

Vol is vol en op is op

Geplaatst op door

camera_cartoon_CA01P021Het opiniestukje  van  Michael Lescroart in de Gazet van A over de verhoging van het inschrijvingsgeld voor vreemdelingen in de Sinjorenstad zette ons even op het verkeerde been, t.t.z. heel even dachten we dat hij het licht gezien had in de rode duisternis. Niet dus.  Of misschien een uitgeblazen kaarsvlammetje. (http://www.gva.be/opinie/standpunt-antwerpen/extern-protest-tegen-inschrijvingstaks-vreemdelingen-is-hypocriet.aspx)

De schrijvelaar komt tot de analyse dat kritiek ten tijde van de rode wonderboy Patrick Janssens onbestaande was, alhoewel de man met soortgelijke plannen rondliep om de stadskas niet verder te laten pluimen door elke strandjutter in Antwerpen.  En dat de gevoerde politiek niet de ‘rode’ draad van de discussie uitmaakt, maar wel de partij die de meerderheid vormt, wisten wij ook al veel langer.

Het Vlaams Belang kan ervan meespreken.  De N-VA heeft weliswaar de verdienste de problematiek, eigen aan grootsteden, te willen aanpakken, maar haar voorstellen zijn – ook op een hoger beleidsniveau – niets meer of minder dan een afgezwakte copy van de jarenlange wegeffening van het VB.  Waarvoor het VB verketterd en in de ban van de politieke en maatschappelijke samenleving gegooid werd.

Maar we hadden het over de vreemdelingentaks.  De bedoeling is duidelijk: Antwerpen minder aantrekkelijk maken voor potverterende nieuwkomers.  Naar onze mening is daar niets mis mee.  Dat die dan gaan afzakken naar andere gemeenten, die nog steeds de politiek-correcte rode loper uitrollen lijkt ons logisch.  Maar het veto van provinciegouverneur Cathy Bercx maakte snel een einde aan deze aanpak.  Of Liesbeth Homans vooraf niet op de hoogte was van de wetteloosheid van haar maatregelen, is een vraag die slechts enkele mensen op het Schoon Verdiep zullen kunnen beantwoorden.  Voor een stunt is de N-VA nooit verlegen: de Calimerohouding is nooit ver weg “we willen wel, maar we mogen niet!”

Lescroart komt vervolgens tot de conclusie dat Antwerpen de toevloed van potverteerders niet meer kan slikken en dat andere steden zich ook niet geroepen voelen om over hun grootmoedig hart te strijken.  En dan komt die man tot de bevreemdende wens dat men op federaal en gewestelijk niveau werk moet maken van een spreidingsplan, dat iedere gemeente verplicht om naar vermogen nieuwkomers op te vangen.

Rare hersenkronkel heeft die Lescroart.  Ten eerste de bewoording ‘naar vermogen’: overal zijn de kassen leeg, overal zijn de gemeentes verplicht de tering naar de nering te zetten.  Een gemeente besturen: zorgen voor kinder- en ouderenopvang, onderwijs, ondersteuning van behoeftigen, gebouwen- en wegeninfrastructuur enz., dat zijn gemeentelijke plichten.  Niet de opvang van alle mogelijke gelukzoekers, die door het land b binnengelaten worden en niet door de gemeenten.  Deze laatsten moeten dan ook niet de verantwoordelijkheid voor hun verblijf op het grondgebied van het land b dragen.

En daarmee kom ik tot punt twee: wat de schrijvelaar voorstelt is een pleister op een houten been.  De overheid moet er gewoon voor zorgen dat ze hier niet belanden.  Een disciplinaire asielpolitiek voeren.  Vol is vol en op is op.
Dan zal geen enkele stad of gemeente nog ‘onwettelijke’ of ‘discriminerende’ maatregelen moeten nemen om het stedelijk faillissement te vermijden.

Florent Van Ertborn