Maandelijks archief: april 2013

Turkije: uw vriendelijke bijna lidstaat

Geplaatst op door

De berichten over verkrachtingen van christelijke vrouwen in de Prachtlanden zijn bijna zo gewoon geworden als een aanrijding op de E40.  We geraken er aan gewend, beschouwen het bijna als een fait divers.  Elke dag opnieuw bereiken ons via bevriende bloggers en andere nieuwskanalen beelden van aanrandingen, verkrachtingen, willekeurige opsluiting, geweld en moord op christenen.

Minder in het nieuws is hoe de kandidaat EU-lidstaat omgaat met zijn minderheden.  In de New York Times verscheen een artikel over de aanhoudend geweldexplosie tegenover oudere Armenische vrouwen in Samatya, de historische Armeense wijk in Istanboel.  Toen in 1453 een sultan de stad innam, dreef hij alle Armeniërs in deze wijk.  Wij zouden het nu een getto noemen.  De angst is bijna voelbaar in de smalle kronkelende straatjes.
De Armeniërs worden door de Turken als mensen van tweede rang beschouwd, als vreemde luizen in hun Ottomaanse pels.  En oude vrouwtjes worden blijkbaar als loslopend wild behandeld… mishandeld en gedood.  In januari nog demonstreerden enkele honderden Armeniërs tegen de discriminatie, met slogans als “Schouder aan schouder, tegen het fascisme”.  Iets over gelezen?  Waarschijnlijk niet.  Maar u zal wel een uitgebreid verslag krijgen als een Turk zich tekort gedaan voelt.

Floriaan Terbeke

Bron: New York Times 3.4.2013

“Tegenwoordig is Bangladesh hier”

Geplaatst op door

MarnixlogoDeze boodschap gaat ons allen aan. Deze waanzinnigen willen ons allemaal het leven ontnemen omdat we niet in “hun verwaand wereldbeeld” met hun “totalitaire ideologie met dwangreligie” kunnen of willen geloven en er dan ook niet inpassen en daarom moeten we verdwijnen als enig alternatief! Dat is niets nieuw, dat is sinds het bestaan van de islam zo, te beginnen met profeet en jihadleider Mohammed.
Uiteindelijk doet het er niet toe of je jood, christen, boeddhist of atheïst zijt.
En laten wij ons dat gebeuren, door hen, die onze cultuur en waarden afwijzen?
Aan u de keuze.
Maar ik ga voor “mijn” waarden, recht en vrijheid, voor de toekomst van mijn kinderen, kleinkinderen en nageslacht en zal verdomd niet zwijgen ook al heb ik de gaven van het woord niet.
Hou zee!

Marnix

‘Nu is het zover: de islam verklaart de globale strijd aan het atheïsme. De oproep komt weliswaar uit het verre Bangladesh en daarom denkt misschien de iets naïeve atheïst””Laat ze maar! Wat interesseert mij Bangladesh? Het is een achtergebleven samenleving in een verre wereld aan de antipoden.”‘

Lees hier verder.

In de brievenbus: Hansworst geeft zijn mening

Geplaatst op door

MM900285281[1]Grote vergadering

Eigenlijk is het niet meer om te lachen, hoewel ik er soms al eens lacherig over doe. Het wordt met de dag dramatischer. En dan heb ik het niet over dat gedoe met die jongeren die naar Syrië gaan vechten. Dan heb ik het vooral over hoe de pamperaars er tegenaan kijken.

Een interview in De Morgen met Hans(worst) Bonte bijvoorbeeld. De man trekt aan de alarmbel. Dan zou je denken dat voor hem de maat vol is met die losgeslagen jongeren, of niet soms?  Nee hoor. Volgens die gediplomeerde pamperaar zijn het slechts “enkele zware jongens” die de rest meesleuren en recrutereren als ‘kanonnenvlees’ voor de strijd in Syrië. En in Vilvoorde spelen sociologische problemen een grote rol.

Dat is eens anders gezegd dan “achtergestelden, kansarmen”.
Vilvoorde barst uit zijn voegen en heeft niet de middelen om die jongeren naar behoren op te vangen. Lees het maar alsof Vilvoorde geen pampergeld genoeg heeft.
Dus; jongeren vervelen zich en laten zich verleiden tot crimineel gedrag. Pas op, daarmee wil Bonte nog niet gezegd hebben dat alle ‘jongeren’, die naar Syrië trekken, daar ook daadwerkelijk de wapens hanteren. Dat zal bij eventueel terug “thuis”komen moeilijk te bewijzen vallen, aldus de Hansworst.

En dan de vraag der vragen: Hier citeer ik letterlijk: “Welke concrete maatregelen nemen jullie om het probleem aan te pakken?” (interview in DM). Samen met slachtofferhulp geven we opvang aan betrokken families. Maar je kan jongeren nu eenmaal niet verbieden om radicale ideeën te koesteren of naar Syrië te gaan.  Ook als die jongeren terugkomen moet je het probleem geval per geval bekijken. Zijn er harde bewijzen dat ze strafrechterlijk iets hebben mispeuterd?  Het is een complex probleem, dat een meervoudige, doordachte aanpak vergt”!  Tot daar de Hansworst.

En wanneer we vandaag lezen dat de 3 betrokken burgemeesters in het Syrië-verhaal een grote bijeenkomst beleggen, (lees:  bijeenkomst met de camera’s in aanslag) dan is het verhaal van Bonte al meer dan duidelijk genoeg.  Het gepamper daar gelaten, zal er weer veel gepraat worden maar helemaal niets opgelost. The show must go on!

Argusoog

Men zegge het voort

Geplaatst op door

Aankondiging FreddyHet stopt niet meer met al die rare rechters !!!!

In een normaal democratisch land zou men respect moeten hebben voor “rechters” ! Maar wat moeten we gaan doen in een land, zoals het onze, waar men dag na dag moet vaststellen dat benoemde rechters misbruik maken van het vertrouwen dat ze hebben gekregen?

Is het nu toeval of niet maar er gaat geen dag meer voorbij of we moeten vaststellen dat onze rechtspraak volledig uit de hand aan het lopen is.

Vandaag kunnen we in alle kranten een nieuw schandaal lezen waarvoor slechts één onderzoeksrechter verantwoordelijk is. Ofwel weet die man wat hij doet en is hij totaal onbetrouwbaar en moet dus stante pede worden afgezet; ofwel is die man vreselijk lui en onbekwaam en wacht hem hetzelfde resultaat.

Waarover gaat het?

Enkele oplichters hebben in de jaren 90, dus ongeveer 20 jaar geleden, honderden brave belgische gezinnen bestolen en bedrogen door hun te beloven appartementen aan de kust te gaan bouwen en hen voorschotten te laten betalen. De goodgelovige kopers stelden na verloop van tijd vast dat ze werden opgelicht en er van bouwen geen sprake was en de bandieten met hun geld blijkbaar naar het buitenland waren vertrokken. Bij hun onderneming, ABC genaamd, was er niemand meer om hun van antwoord te dienen. Het gaat hier niet over één enkele naieve koper maar over honderden gezinnen die door deze beroepsoplichters werden beetgenomen. Dus namen die allemaal advocaten onder de hand om hun spaarcenten te kunnen terugvorderen en dienden ze deze advocaten natuurlijk ook te betalen. Dus tweemaal pech voor al die sukkelaars want geen enkele van al die advocaten had de moed om zich tegen onze rechterlijke macht te keren, en zoals steeds uit angst voor weerwraak,  via de pers aan de bel te trekken!

Resultaat? Na enkele tientalle jaren (!!!!!) werd deze zaak als verjaard beschouwd en zijn al deze gezinnen definitief hun centen kwijt en kunnen de schurken die hen bedrogen hebben vanuit het buitenland al fluitend naast hun zwembad en met de champagne in het glas al die vroegere kopers uitlachen! Men zou een moord kunnen begaan als men hoort op welke schandalige wijze de bevoegde onderzoeksrechter zich heeft gedragen! Gedurende jaren en jaren heeft die onbekwame snul de mogelijkheid gekregen om voor dit dossier NIETS te doen. Onze “overheid” heeft die man steeds blijven betalen om NIETS te doen! Zelfs wanneer een blinde kon zien dat er iets aan het mislopen was deed de overheid niets tenzij enkele dossiers bij die man weg te halen maar men bleef hem wel steeds doorbetalen!

Een van de grootste fraudedossiers uit onze “vastgoed” geschiedenis bleef men wel verder toevertrouwen aan deze profiterende idioot zodat uiteindelijk al die brave burgers definitief hun centen kwijt blijken te zijn , wegens “verjaring” na tientalle jaren onderzoek door een beroepsamateur!

Hoe is zoiets nu mogelijk in een land tenzij dat land inderdaad op haar laatste pootjes aan het lopen is? Hoe kunnen beroepspolitiekers en andere verantwoordelijken zoiets laten gebeuren?
Waar zaten al die advocaten gedurende jaren? Hoe is het mogelijk dat in 2013 een woordvoerder van “het gerecht”, een zekere Louis Vandenberghe, mag verklaren dat er inderdaad nu verjaring werd vastgesteld voor dit belangrijke dossier maar dat er als verzachtende omstandigheid toch moet vermeld worden dat het over een “complex” dossier ging en dat er weinig politiemensen beschikbaar waren voor het onderzoek!!!!!

Schande. Pure schande. Ondergetekende, en met de mogelijkheden en macht van een onderzoeksrechter, zou op enkele dagen hebben kunnen vaststellen dat het hier over misdadigers ging; dat er tientalle bewijzen en verklaringen waren van bedrogenen en zou een beslissing hebben genomen:

1.De oplichters onder aanhoudingsmandaat en hen zo snel als mogelijk hebben laten veroordelen;
2.Alle bezittingen van ABC en van de oplichters onder beslag om de slachtoffers zo veel als mogelijk te vergoeden voor hun geleden verlies.

Moeilijker was dit niet.

Maar wat hier nu in ons land met dit dossier is gebeurd is pure schande. In plaats van ARCO of bepaalde banken en vrienden van de beroepspolitiekers met belastinggeld te helpen zou men veel beter in dit geval die slachtoffers van ABC met overheidsgeld hebben moeten vergoeden en  de betrokken onderzoeksrechter wegens zijn  gigantische fout stante pede hebben moeten ontslaan in plaats van nog “verzachtende omstandigheden” in te roepen!

Wij zouden trouwens al de bezittingen die die beroepsprofiteur in beslag laten nemen omdat hij niet alleen bewezen heeft totaal onbekwaam te zijn maar bovendien honderden gezinnen heeft benadeligd door zijn extreme luiheid en gemaakt misbruik van zijn mandaat!

Maar in ons land kunnen en mogen rechters van dit kaliber alles en dan nog wel levenslang. Arm Belgie!!

Men zegge het voort,

Freddy Van Gaever

Beschaving is meer dan een woord

Geplaatst op door

Over de doden: niets dan goed

Zo letterlijk hoeft het voor ons niet.  Wie tegen onze Vlaams-radicale schenen gestampt heeft, hoeft van ons geen lauwerenkroon te verwachten.  Wij zijn wat dat betreft niet bepaald vergevingsgezind.  Maar er bestaat toch een ongeschreven wet over het geciviliseerd omgaan met het overlijden van een mens.  Het hoeft zelfs niet om een ‘medemens’ te gaan.

Bij Angeltjes bestond er zoals bij Golfbrekers nu een code, een code van omgaan met de tijdelijke aanwezigheid op deze aardbol en met het verdriet bij het heengaan.  Een code bij ziekte en menselijk leed.  Een code gebaseerd op waardigheid. Het woord ‘respect’ nemen we niet in de mond, want dat werd al te dikwijls misbruikt.
Dat onderscheidt ons van de dieren; wij hebben empathie, wij hebben een hart en een ziel.  Onze hersens gebruiken we tegenover een weerbare tegenstander.

De beelden en berichtgeving over het ‘straatfeest’ naar aanleiding van de dood van Margaret Thatcher herinnert ons aan de scènes in de Prachtlanden, aan de executies, aan de onbarmhartigheid en wreedheid, waarvoor wij geen begrip kunnen opbrengen.
Wij geven slechts enkele indrukken van de ontmenselijking in het Verenigd Koninkrijk.  Zonder verdere commentaar, behalve dan: dit kan niet, niet in een geciviliseerde samenleving.

Floriaan Terbeke

 

De oogst van jaren gedoogpolitiek

Geplaatst op door

MM900236531[1]De TV-flamingant nodigt zijn burgemeester-collega’s uit Mechelen en Vilvoorde uit voor een overleg over radicalisering van moslimjongeren.  Het probleem zou zijn aandacht getrokken hebben naar aanleiding van de naar schatting 80 ‘jongeren’ die ten oorlog trokken in Syrië.  Alsof er voor deze burgeroorlog nog geen radicalisering van moslimjongeren in Antwerpen en andere steden bestond.

Jarenlang werd dit door het Vlaams Belang aangeklaagd, niets werd er ondernomen, behalve excuses zoeken.  Excuses voor hun gedrag en tegelijkertijd een aanklacht tegen ons, tegen de eigen bevolking, wegens onbegrip, discriminatie enz.

Wij vinden dat dit pas een probleem wordt als die lieverdjes terug naar huis komen.  Zolang ze ginder blijven, al dan niet boven of onder de grond, is het ons probleem niet.  Het is hun vrije keuze samen met andere Allahaanbidders het Prachtland Syrië te gaan willen ‘bevrijden’ van de dictator.  Hoe dit past met het alom aanvaarde plaatje ‘godsdienst van de vrede’ is ons een raadsel.

Maar goed, BDW is dus ongerust over de afloop.  Wij nemen aan dat de toestand in Syrië én de uiteindelijke kaartenverdeling van de burgeroorlog hem, zoals ons, geen fluit kan schelen.  Ze doen maar: als ze elkaar willen uitmoorden, da’s hun goed recht.  Wij moeien ons niet met de binnenlandse politiek van de zandbaklanden.  We hebben het al moeilijk genoeg met onze eigen conflicten, met ons eigen recht op (voort)bestaan.

Maar BDW maakt zich wèl zorgen als die djihadisten terug komen.  Dat begrijpen we volkomen; tenslotte zijn we ze ook liever kwijt dan rijk.  En het mag dan voor de ouders wel moeilijk liggen – het is hun kind dat kan sneuvelen – de ‘jongere’ heeft er zelf voor gekozen.
Het verschil zit ‘m hierin dat de ‘jongeren’ een tijdbom kunnen betekenen in onze maatschappij, of liever, een op scherp gestelde tijdbom, want hun lontje kan nog een stuk korter zijn dan voorheen.   Of een omgekeerde mogelijkheid, een anti-climax: misschien hebben ze daar begrepen dat de godsdienst van de vrede slechts oorlog brengt en willen ze de maagdendroom zo lang mogelijk uitstellen.  Ze zouden zo lezingen kunnen geven bij het Rode Kruis of bij de Boerinnenbond: ‘Ik heb het licht gezien in Syrië’ en met een badge ‘Nooit meer oorlog’ op hun revers rondlopen.  En uiteindelijk belanden in de politiek: bij Groen! zullen ze met een verleden als ‘vrijheidsstrijder’ zeker een verkiesbare plaats op de lijst krijgen.

Onze jongens en mannen trokken ook als vrijwilliger naar de oorlog: naar het Oostfront.  Zij geloofden dat ze hun cultuur en geloof moesten verdedigen tegen het bolsjevisme.  Niemand heeft ooit een vergadering van burgemeesters bijeen geroepen om te overleggen hoe onze jongens bij hun terugkeer zouden kunnen opgevangen worden.  Of toch: de procureurs-generaal, die hen sito presto voor langere tijd lieten opvangen in de gerenommeerde huizen van bewaring.  De familieleden werden voor het gemak ook maar meteen gebroodroofd, woningen geplunderd, gebrandmerkt.  De staatsveiligheid volgde hen op de voet.
Wat zou er dan nu zo moeilijk aan zijn om een kleine honderd – voor zover ze allemaal terugkeren – en hun aanhang in het oog te houden en hen bij het kleinste signaal van ‘islamsyndroom’ op te sluiten? De staatsveiligheid heeft toch genoeg ervaring bij het schaduwen, volgen en dossiers aanleggen van Vlaamse Bewegers, zoals Voorpost en TAK, , van Filip Dewinter en van de meeste VB-politici en militanten.

Waarschijnlijk is het dweilen met de kraan open, want elke dag worden er nog meer vredelievende verrijkers geïmporteerd.

Florent Van Ertborn

Fin de carrière à la EUSSR

Geplaatst op door

EUSSRCatherine Ashton, een mooi voorbeeld van niets kunnen, veel binnenrijven: de EUSSR-zelfbedieningscultuur ten top

Na haar eerste jaar in die functie werd barones Ashton uitgeroepen tot de minst nuttige van alle EU-commissarissen, in een enquête waaraan meer dan 320 Europese beleidsmakers deelnamen.

Haar baan eindigt het volgende jaar en haar gulle gouden handdruk bedraagt​​ £133.500 per jaar – het equivalent van 55 procent van haar jaarsalaris van £287.543  – tot het einde van 2017.

Als zij haar ministerie verlaat, zal de hoge vertegenwoordiger van buitenlandse zaken meteen een maandsalaris van £ 23.962 ontvangen.
Neem nu dat pilletje voor je bloeddruk en lees dan hier hoe de EUSSR het geld van u en mij, van de belastingbetaler, uit ramen en deuren gooit.

Exotische cultuur

Geplaatst op door


heks vectorDat er buiten de islamaanbidders nog een achterlijke cultuur bestaat, bewijst Papoea-Nieuw-Guinea.  In deze eilandenstaat, die deel uitmaakt van het Australische werelddeel, worden vrouwen steeds weer wegens “hekserij” gefolterd en onthoofd.

Zoals de twee ongelukkige oudere vrouwen, die naar een dorp versleept werden en daar drie dagen lang gefolterd werden, zo schreef de ‘Post Courier’ verleden maandag.  Ze werden van heksenpraktijken beschuldigd en men houdt hen verantwoordelijk voor de dood van de leraar uit het dorp.  De politie stond erbij en keek ernaar want ze kon niets beginnen tegen de uitzinnige massa.

Dit zijn niet de ‘heksen’ – maar wel enkele deelneemsters aan de ‘miss’-hakbijl-verkiezingen in de exotische eilandenstaat Pap.N-G

Familieleden van de leraar, gewapend met bijlen en messen, verwondden beide vrouwen.  De politie, die naar het dorp gestuurd werden om te onderhandelen, konden – naar eigen zeggen – niets beginnen tegen de woedende menigte.  Tenslotte werden de vrouwen voor de ogen van de politie onthoofd.
In  Papoea-Nieuw-Guinea is het geloof aan zwarte magie en hekserij alom verbreid.  Voor enkele dagen kwam aan het licht dat recent nog zes vrouwen met gloeiende ijzerstaven gefolterd werden en een maand geleden werd een vrouw levendig verbrand.
Amnesty International heeft zich over de begane feiten behoorlijk opgewonden en de regering ter verantwoording geroepen.
En toch wordt er door de politiek-correcte, linkse kerk op gehamerd dat alle culturen evenwaardig zijn.  Een onthoofding hier, een brandstapel daar, een foltering hier, een verkrachting daar… moet kunnen.

 Floriaan Terbeke
Bron: AFP, Berliner Zeitung

Modern betalingsverkeer: ruilhandel in Spanje

Geplaatst op door
MM900236531[1]Ruilhandel in Spanje
Stel: ik ben kapper, maar wegens de crisis komen de klanten slechts als het echt niet meer anders kan.  Ik moet hoe dan ook eten op de plank brengen.  Dan is het in Spanje meer en meer mogelijk het vakmanschap, per taak of per uur, te ruilen voor bv.  een kilo aardappelen, 1/2 kilo uien en drie sinaasappels.  Het kraantje in de badkamer lekt, minstens twintig liter water loopt elke dag ongebruikt weg.  De loodgieter komt dit herstellen in ruil voor bv.  een uur gebruik van de hogedrukreiniger.  Een advocaat geeft juridisch advies over een huurgeschil in ruil voor de droogkuis van zijn pak.

Door de zware economische crisis zijn alternatieve betalingsvormen populair in Spanje. In het land zijn nu al meer dan dertig complementaire munten in omloop.

Een vrouw verkoopt voedingsmiddelen in een kraam op de markt El Caminito in Malaga. Ze accepteert de Coín, een van de drie complementaire munten in de Zuid-Spaanse stad.
© IPS/Inés Benítez

Brood, sla en biet: het zijn maar enkele van de producten die je op de kleine biologische markt El Caminito in de Zuid-Spaanse stad Málaga kunt kopen zonder euro’s op zak te hebben. Je betaalt er gewoon met de Málaga Común, een complementaire munt waarvoor zich al meer dan zevenhonderd gebruikers hebben geregistreerd.

In heel Spanje zijn zo al meer dan dertig complementaire munten in omloop. In Málaga kun je met de Común, de Lazo en de Coín betalen, in Sevilla met de Puma, in Jerez de la Frontera met de Zoquito, in Almería met de Pita, in Granada met de Justa, in Madrid met de Boniato, in Bilbao met de Bilbodirus en in Girona met de Res.

Alternatief voor wild kapitalisme
“De bedoeling is een alternatief te zoeken voor het wild kapitalisme en de fundamenten te leggen voor een meer rechtvaardige en solidaire samenleving”, zegt David Chapman van het platform Málaga Común.

De complementaire munten zijn “instrumenten die gemeenschappen sterker maken via de uitwisseling van producten en diensten en het creëren van parallelle markten”, zegt econoom en schrijver Julio Gisbert.
Het profiel van de gebruikers van complementaire munten is zeer verscheiden. “Er zitten masseurs bij, artsen, elektriciens, advocaten, leraren… De kwaliteit van het aanbod is ongelooflijk”, zegt Chapman.

Computer hersteld
De Puma in Sevilla, die een jaar geleden ontstond als systeem voor onderling krediet, stimuleert de creativiteit, ontwikkelt nieuwe vaardigheden en biedt de gebruikers morele steun en zelfrespect, zegt Natalia Calzadilla, producent van groentemarmelades.

Het begon met ruilen..Ze betaalt 25 Puma’s (het equivalent van 25 euro) voor een massage bij een ander lid van het platform. Daardoor verwerft de masseur een krediet waarmee hij binnen de Puma-gemeenschap een andere dienst of een ander product kan kopen. Maandelijks wordt een markt georganiseerd, Mercapuma, waarop producenten hun waar voorstellen.

Carmela San Segundo, die aan de leden van Málaga Común lessen Engels, Frans en Esperanto verkoopt, zegt dat ze het schilderwerk van twee kamers in haar huis en de herstelling van haar computer in Común heeft betaald.

De Res, waarmee men in Girona betaalt, ontstond meer dan vijftien jaar geleden in België. Hij heeft dezelfde waarde als de euro. Je kunt er in de Catalaanse stad mee betalen in vijfduizend kleine en middelgrote bedrijven.

Tijdbanken
De zware crisis stimuleert deze ruilvormen, omdat “de mensen andere modellen en manieren van leven zoeken”, zegt Gisbert, auteur van het boek (en de gelijknamige blog) Vivir sin empleo (Leven zonder werk).

Er zijn niet alleen de complementaire munten, maar bijvoorbeeld ook de tijdbanken. Die worden zo genoemd omdat ze niet met geld maar met tijd werken: wie een dienst levert, krijgt als betaling een uur (of meer) krediet. Spanje telt zo meer dan driehonderd tijdbanken.

Critici zeggen dat complementaire munten het probleem van de armoede niet oplossen. Gisbert zegt daarop dat de munten niet de bedoeling hebben “behoeftige mensen te eten te geven, maar om onderlinge hulp mogelijk te maken en zo tot zelfredzaamheid en een duurzamer sociaal model te komen.”

Ruilhandel met de Asmath-Papoea’s

Wij gingen er eigenlijk vanuit dat de komst van de euro tot een Europese eenheidsmunt moest leiden, niet tot de oude betalingsvorm van voor het muntstelsel: de ruilhandel.

Bron: IPS, Vivir sin empleo

De huidige spreidstand is ondraaglijk

Geplaatst op door

Hoe geraken we uit de onhoudbare en dure Belgische spreidstand?
Het splitsen van de federale schuld kan wel degelijk beleidsruimte creëren. En afstappen van de binaire redenering ‘het is mét of zonder Brussel’ kan de discussie over de toekomst van België echt wel vooruithelpen. Een denkoefening. Lees hier verder.

http://www.tijd.be/nieuws/opinie_column/Hoe_geraken_we_uit_de_onhoudbare_en_dure_Belgische_spreidstand.9323922-7116.art