Vooruitgang in Aceh: flatulerende vrouwen verboden.

De islamitische raad van de stad Banda Aceh in de Indonesische provincie Aceh, waar de Sharia van kracht is heeft het winden laten voor vrouwen verboden. The Wadyan
Sayyid Yahia, burgemeester van de stad vertelde de media dat het verbod nodig was omdat flatuleren niet samengaat met de Islamitische wellevendheid. “Het is Moslima’s  niet toegelaten winden te laten met geluid, dat is tegen de Islamitische leer” zei hij. De Indonesian Feminists Association heeft de kranten al geïnformeerd al wat mogelijk is te zullen doen om de discriminerende wet te blokkeren.

Tot de krant “The Wadiyan” zei burgemeester Sayyid Yahia dat de wet tot doel heeft de menselijke moraal en het menselijk gedrag te beschermen. Sayyid zei: “Wanneer je een vrouw ziet (hoort?) luidruchtig winden laten, lijkt zij een man te zijn. Maar wanneer zij zich opzij zet en de wind zachtjes laat ontsnappen, lijkt dat vrouwelijk”.
Het laten van “harde winden” is niet ongewoon in Zuidoost Azië, voornamelijk bij vrouwen die aardappelen en erwten eten. Vrouwen beweren zich gezonder te voelen indien zij luidruchtige winden laten. Fathima Khan, een vrouwelijke dokter van het Al Banni Islamic Hospital in de hoofdstad Banda Aceh heeft haar bedenkingen over het wetsvoorstel. “Het is niet nodig dit gebruik in vraag te stellen, laat staan het te regelen, mensen doen het voor hun gezondheid en veiligheid” zei zij.
Volgens de burgemeester waren de straffen voor de overtreders nog niet vastgesteld, terwijl een ander raadslid, welk niet genoemd wilde worden, aan de “The Wadiyan” verklaarde dat, indien de overtreder schuldig bevonden zou worden door de Sharia, zij 20 zweepslagen zou krijgen voor kleine winden en dit zou kunnen oplopen tot 3 maanden gevangenis voor grotere.

Het merendeel van de Korangeleerden is verdeeld over de wet. De gerenommeerde Moslimactivist Bshar Abdulla verwoord zijn objecties in een Twitterbericht: “Hoe men gas dient te laten ontsnappen, staat niet in de Sharia. Er is ook nergens een vermelding over in de Koran”. Langs de andere kant zegt Mehmood Hussain, een andere geleerde en tevens supporter van de wet: “De beleefdheidswaarden en tradities van de Islam dulden niet dat vrouwen luidruchtige scheten laten”.
“Met de nieuwe regeling zullen alleen vrouwen op publieke plaatsen geviseerd worden” zegt de burgemeester “thuis zal het de verantwoordelijkheid van de man zijn de vrouw te houden aan de Islamitische waarden”. “In de Koran wordt nergens vermeld dat het laten van winden de gezondheid ten goede komt” argumenteert Sayyid Yahia verder.
De stadsraad zal over een week de verordening evalueren, waarna het een wet kan worden.

Wes Hardin

http://sheikyermami.com/2013/04/10/progress-in-aceh-female-flatulence-banned/#more-129883

Dag lievelingen

Noem het lied van vandaag gerust melig en niet van deze tijd.  Kan best zijn, maar toch heeft het net dat ietsje dat het onderscheidt van een doorsnee zakdoekenschlager.
Ik heb altijd een boontje voor Willeke Alberti gehad.  Niet alleen als zangeres maar ook als actrice, televisiester en presentatrice.  Het hoeft toch niet altijd even hoogdravend te zijn of  afkomstig uit een ander werelddeel?

Zij werd geboren in Amsterdam op 3 februari 1945 als Willy Albertina Verbrugge, dochter van Carel Verbrugge, alom bekend als de razend populaire zanger Willy Alberti.
Zij startte als kindsterretje in de musical ‘Duel om Barbara’ in 1956; twee jaar later werd haar eerste plaatje geperst ‘Zeg pappie, ik wilde u vragen’ , een duet met haar vader.
In 1963 begon haar carrière pas echt met haar eerste hit ‘Spiegelbeeld’, goed voor een gouden plaat.  Het was een bewerking van George Jones’ ‘Tender Years’.

In de zestiger jaren was ze vooral bekend als zangeres: ook in Vlaanderen waren liedjes als ‘Mijn dagboek’ en ‘De winter was lang’ succesvol.  En wie kent niet ‘Morgen ben ik de bruid’ uit 1965? Ze was ook een bruid dat jaar, de eerste keer van de drie pogingen tot eeuwige trouw.
Van 1965 tot 1969 had ze samen met haar vader een eigen televisieshow.  Haar acteertalent bleef niet onopgemerkt.  In 1970 speelde ze de rol van Marleen Spaargaren in de televisieserie ‘De kleine waarheid’, een Nederlandse productie, die ook in Vlaanderen gesmaakt werd.  Ook in filmen kwam ze aan bod: de hoofdrol in ‘Oom Ferdinand en de toverdrank’ en ook de titelrol in speelfilm ‘Rooie Sien’ uit 1975.  Het nummer ‘Telkens weer’ stamt daaruit.

Nadat zij een aantal jaren uit de schijnwerpers verdwenen was, keerde Willeke in 1987 terug, en opnieuw werden haar platen met goud bekroond. Een hit uit deze tijd was ‘Samen zijn’. Ook verscheen ze weer op televisie en had zij een eigen theaterprogramma. Ze werkte samen met onder andere Paul de Leeuw, André van Duin en Jos Brink. In 1994 vertegenwoordigde ze Nederland in het Eurovisiesongfestiva, met het ‘Waar is de zon’ . Het werd een fiasco.
In 2004-2005 toerde Willeke met Jos Brink in de musical ‘Hello Dolly’ door Vlaanderen en Nederland. In hetzelfde jaar kreeg ze de Radio 2 zendprijs uitgereikt in theater Carré.
Nadien speelde ze verschillende gastrollen in televisieproducties en sinds verleden jaar is Willeke te zien in de musical ‘De Jantjes’.
Eind 1965 trouwde Willeke met Joop Oonk, basgitarist bij The Jumping Jewels. Uit het huwelijk werd een dochter geboren die later zou trouwen met voetballer John van ‘t Schip. Na negen jaar volgde de echtscheiding. Twee jaar later trad ze opnieuw in het huwelijksbootje met John de Mol; samen kregen ze een zoontje.  Ook deze echtverbintenis zou slechts enkele jaren stand houden.
In 1983 dacht ze: ‘derde keer, goede keer’ en trouwde met de bekende Deense voetballer Søren Lerby.  Uit deze relatie werd ook een zoontje geboren.  Maar ook dit huwelijk bleef niet duren..
Willeke Alberti’s prijzenkast is goed gevuld met onderscheidingen. In 1996 werd haar  zelfs de ‘Ridder in de Orde van Oranje-Nassau ten deel.

Ik hoop dat jullie mijn keuzenummer van vandaag kunnen waarderen.  Veel luistergenot bij ‘Mijn dagboek’ gezongen door Willeke Alberti. En omdat ik nog iets goed te maken heb, krijgen jullie er nog een filmfragment uit ‘De kleine waarheid’ er bovenop.

Kusjes van Lolita