klik op de afbeelding om te vergroten
PUB
Maandelijks archief: maart 2013
PUB
Wurlitzerdromen
Berthold Kämpfert werd in Hamburg-Barmbeck geboren op 16 oktober 1923. Van kindsbeen af werd muziek zijn passie. Als zesjarig jongetje begon hij piano te spelen. Al gauw trok hij naar de muziekschool om daar buiten piano ook saxofoon en accordeon te studeren. Hij begon zijn loopbaan als saxofonist bij het Danziger Radio-orkest Hans Busch, wat hem een grondige basis voor zijn carrière zou geven. Het is daar dat hij de bijnaam “Fips” kreeg, een koosnaampje dat hij heel zijn leven zou behouden. Tijdens W.O. II verbleef hij in Denemarken, waar hij verliefd zou worden op een jonge Deense. Uit deze relatie zou zijn oudste dochter, Renate, geboren worden.
Zijn eerste big band orkest, Pik Ass, richtte hij op tijdens zijn gevangenschap in Denemarken. Na zijn vrijlating trok hij met dit orkest door de Britse officiersclubs in Noord-Duitsland. In 1945 was het tijd voor een nieuwe liefde: Hannelore Winkler, een tandartsdochter, was de uitverkorene. Dat ze redelijk goed Engels kon, betekende voor zijn optredens een meerwaarde want zij kon de muzieknummers aan elkaar praten. Op 14 augustus 1946 traden ze in het huwelijksbootje en vestigden zich in Bremerhaven. Na de geboorte van dochtertje Marion keerden ze terug naar Hamburg; in 1951 zag dochter Doris het levenslicht.
Op het einde van de 40-er jaren begon Bert Kämpfert te componeren voor NWDR (Nordwestdeutscher Rundfunk) en platenmerk Polydor. In 1959 maakte hij het arrangement van Freddy Quinns grote doorbraak ‘Die Gitarre und das Meer’; voor Ivo Robics ‘Morgen’ en voor Elvis Presley ‘Wooden heart’, een modernere versie van het volksliedje ‘Muss i denn zum Städtele hinaus’. Het werden wereldhits. In 1959 liep hij te leuren met ‘Wunderland bei Nacht’ bij Duitse platenmerken; niemand toonde interesse. New Yorker Milt Gabler zag er wel de mogelijkheden van, bracht het nummer op de markt op 22 augustus 1960 en het werd Bert Kämpferts internationale doorbraak. Het stond vijf weken op nummer één in de VSA: de eerste nummer één-hit van een Duitser op de Amerikaanse markt. Deze hommage aan Manhattan zou twee miljoen keer over de toonbank gaan, waarvan 1 miljoen keer in de VSA.
Andere titels zoals ‘African Beat’, ‘Swinging Safari’ en ‘Red Roses for a Blue Lady’ waren niet minder succesvol en zijn tot op heden meer bekend omdat ze nog dikwijls gespeeld en beluisterd kunnen worden, vooral als achtergrondmuziek.
Minder bekend is dat Bert Kämpfert in juni 1961 een aantal nummers voor Polydor produceerde met de Engelse zanger Tony Sheridan en het begeleidend orkestje ‘The Beat Brothers’, de latere Beatles. Hij en niemand anders was de ontdekker en eerste producer van de Beatles, nog voor er sprake was van hun latere manager Brian Epstein en producer George Martin in 1962.
Intussen sloeg zijn instrumentale muziek in de heimat niet aan; in de VSA daarentegen bereikte hij met zijn 15 big-bandelpees een verkoopcijfer van 4 miljoen exemplaren. Een voorbeeld: de elpee ‘Blue Midnight’ van december 1964 haalde een omzet van 800.000 stuks in de VSA, in Duitsland amper 8.000. Hij verdiende in 1965 zomaar eventjes DM 3.500.000 op de Amerikaanse markt.
1966 was het jaar van het grote succes toen Al Martino ‘Spanish Eyes’ en Frank Sinatra ‘Strangers in the Night’ – beide composities van Bert Kämpfert – naar de wereldtop zongen.
Na de discorage in de zeventiger jaren ging het interesse aan soortgelijke orkestmuziek achteruit. Bert Kämpfert slaagde er echter in deze trend te doorbreken door handig de fabelachtige tv-shows te gebruiken als begeleiding van de toenmalige bekende zangers/zangeressen.
Bert Kämpfert schreef ca. 400 composities en 750 orkestarrangementen. Tot aan zijn dood werden wereldwijd 150 miljoen platen met zijn melodieën verkocht. Hij geldt als één der vaders van de ‘easy listening’ muziek: zijn motto was: “Ik wil muziek maken die niet stoort”.
Op 16 juni 1980 gaf hij in het Royal Albert Hall te Londen zijn laatste concert. Vijf dagen later, op 21 juni 1980, overleed hij in Cala Blava, Mallorca, aan een beroerte. Zijn as werd volgens zijn wens uitgestrooid in de Everglades, waar hij menige vakantie bij vrienden doorgebracht had. Zijn gouden en platina platen opnoemen zou ons te ver leiden: het zijn er talrijke. Postuum kreeg hij een plaatsje in de ‘Songwriters Hall of Fame’ en in zijn geboorteplaats, Hamburg-Barmbeck, werd een plein naar hem genoemd.
Wurlitzerdromen geeft hem bij deze ook de erkenning die hij verdient. Bert Kämpfert en zijn orkest spelen voor jullie ‘African Beat’.
Lieve groeten van Lolita
Geef mij maar Madame Blanche
Twaalf jaar geleden deed de wetenschapper Mojib Latif van het Hamburgse Max Planck instituut voor meteorologie de voorspelling dat winters zoals in het verleden met vorst en sneeuw tot het verleden zouden behoren. Nooit meer in onze streken, zegde de wijze man. Intussen schrijven we 21 maart, de eerste lentedag, en hebben we vijf maanden winter achter de rug. En toch blijft die toekomstvoorspeller in functie.
Sinds de aarde opwarmt, is het nog nooit zo koud geweest. Sinds er watertekorten voorspeld werden, zijn de overstromingen nog nooit zo hoog geweest. Sinds men gratis scheert, zijn de prijzen nog nooit zo snel gestegen. Sinds de verrijking zijn intrede gedaan heeft, zijn we rapide armer geworden.
Floriaan Terbeke
Bron: PI
Men zegge het voort
Corruptie is nog een succesnummer in de meeste landen in 2013
In een vorige bijdrage hadden we het over het schandaal van de zogenaamde “daaras” in Sénégal.
Maar dit land heeft ook nog andere problemen. Een van de belangrijkste is waarschijnlijk de vreselijke corruptie die er heerst van het laagste tot het hoogste niveau.
Om dit te begrijpen geven we graag enkele voorbeelden die we hetzij zelf ondervonden tijdens de enkele dagen die we er vertoefden of die ons uit betrouwbare bron werden verteld. Alle verhalen speelden zich af in de maand maart 2013!
Voorbeeld 1:
Jean Claude V. is een 72 jarige oud-universiteitsprofessor uit Toulouse. Samen met tienduizenden gepensionneerden uit Frankrijk brengt hij zijn laatste jaren door in Sénégal waar het weer steeds prachtig is en het levensonderhoud slechts een fractie kost vergeleken met het moederland. Jean Claude, die nu in de badstad Saly woont, heeft een personenwagen laten overkomen uit Frankrijk en moet nu naar de technische controle in het op ongeveer 40km afgelegen THIES.
Jean Claude kan soms zijn lach niet bedwingen wanneer hij mij zijn verhaal vertelt. Hier laten we dus Jean Claude aan het woord.
“Ik was rond 9 uur reeds in THIES en vernam snel van de ambtenaar dat ik twee mogelijkheden had waaruit ik mijn keuze diende te maken. Ofwel betaalde ik de voorziene 2000 CFA (ongeveer 3 euro) en dan zou de controle ongeveer een halve dag duren ofwel betaalde ik 15.000 CFA (ongeveer 23 euro) en dan kreeg ik onmiddellijk een stempel en hoefde men het voertuig zelfs niet te zien!
Het waren niet de 23 euro die Jean Claude afschrikten maar aangezien hij een zee aan tijd had enerzijds en toch eens wou ondervinden hoe dat daar allemaal in zijn beloop ging anderzijds liet hij weten het bij de 2000 CFA te houden.
Dit bleek geen probleem te zijn. Na ongeveer een kwartier kwam een beamte hem vragen de linkse en rechtse richtingaanwijzer te laten werken. OK.Prima. Geen probleem.
Ongeveer 15 minuten later kwam een andere beamte vragen om even op het rempedaal te duwen zodat hij kon nakijken of de stoplichten wel werkten. OK. Prima. Geen probleem. En zo ging het verder via de standlichten; het verzekeringsbewijs; de inschrijvingskaart; de hoofdlichten enz.enz. Steeds bleken die controles maar enkele seconden te duren maar wel telkens met een tussenpauze van ongeveer een kwartier. Een groter probleem bleek toen een soort ingenieur aan Jean Claude vroeg om hem het motor- en chassisnummer te tonen. Jean Caude had daar geen benul van zodat deze controle uiteindelijk meer dan een half uur heeft in beslag genomen.
Kort na de middag ontving Jean Claude zonder verder probleem een nieuw schouwingsbewijs dat voor één jaar geldig was. U zal begrijpen, zei Jean Claude, dat ik volgend jaar met plezier 15.000 CFA zal betalen en binnen de minuut mijn weg zal kunnen verder zetten.
Voorbeeld 2:
Ik reed met een taxi van Dakar naar Saly en ongeveer halfweg reden we een politiecontrole voorbij. De taxichauffeur vertelde dat die controleploeg daar reeds jaren actief is en van s morgens tot s avonds voertuigen laat stoppen. Op deze drukke weg heeft men ongeveer één op de tien kansen uit het verkeer te worden geplukt. Ongeveer 99% van de weggebruikers kent “het systeem” en steekt onmiddellijk zodra ze werden tegengehouden een briefje van 1000 CFA (1,5 euro) door het raam waarop de politieagent met een ruim armgebaar teken geeft de weg te vervolgen.
Hoeveel geld daar iedere dag wordt binnengehaald is niet geweten maar het overtreft zeker vele malen de officiële wedde van de aanwezige politieagenten. Indien er een weggebruiker (b.v. een toerist die met een huurwagen voorbijkomt) geen 1000 CFA geeft uit onwetendheid begint men aan een uitgebreide controle. Deze sukkelaar zit in de val en men zal steeds iets vinden om hem te bekeuren tot zelfs het eisen van niet wettelijke verplichtingen. Hij wordt dan voor de keuze gesteld om 20.000 CFA ter plaatse te betalen voor de bekeuring ofwel 5000 CFA zonder verder papier. Deze 5000 CFA in plaats van 1000 CFA is het gevolg van de tijd die de politieambtenaren inmiddels met hem hebben verloren!!
Op mijn vraag waarom er niemand is om daar tegen in te gaan kreeg ik als antwoord dat iedereen die dat durft met “hogere” ambtenaren in contact komt en de steekpenningen die men dan zal moeten betalen steeds maar groter worden. Als voorbeeld geeft men mij de naam van de zoon van de vorige president WADE die de laatste verkiezingen heeft verloren en die nu door de overheid wordt verplicht om een gedeelte van de miljarden die hij in zijn zak heeft gestoken terug aan de overheid te geven!!!
Voorbeeld 3:
Een Fransman beslist terug naar Frankrijk te keren en verkoopt zijn huis aan een landgenoot. Er zijn dus een reeks formaliteiten te vervullen. Beëindigen van de contracten voor alle nutsvoorzieningen, notaris voor de verkoop van het huis, telefoon- en internetverbindingen enz. OVERAL staat men voor een muur aan zinloze eisen tenzij steeds 5, 10 tot 20.000 CFA aan steekpenningen worden betaald. Zo zal men b.v. voor het overschrijven van een elektriciteitscontract een fotocopie van uw paspoort vragen voorzien van uw handtekening, maar indien U het nog niet begrepen hebt en geen briefjes hebt toegestoken komt daar onmiddellijk bij dat uw handtekening voor het politiekantoor moet gelegaliseerd worden enz.enz.. Alle eisen hebben hun prijs en zijn steeds ONMIDDELLIJK te regelen mits betaling van steekpenningen. We hebben dit nu enkele dagen meegemaakt.
Sénégal, zoals de meeste Afrikaanse landen, kreunt onder de corruptie van hoog tot laag of omgekeerd.
Toen ik dit aan een zakenrelatie vertelde kreeg ik als antwoord:
“Ja Freddy U hebt gelijk. Ik sta reeds 30 jaar in onze Belgische zakenwereld en ken de slagen van de zweep.
In de lagere regionen in ons land is de corruptie grotendeels verdwenen. Men verwacht bij ons niet meer om bij een aangifte 5 of 10 euro aan een politieambtenaar te moeten toesteken of onder druk te worden gezet door een ambtenaar in het Gemeentehuis om steekpenningen te betalen bij het afhalen van een document.
Maar bij het toekennen van grote aanbestedingen; het bouwrijp maken van grote oppervlakten enz.kunnen onze allerhoogste ambtenaren of onze toppers van
beroepspolitiekers niets meer leren van de Afrikanen!”
Men zegge het voort,
Freddy Van Gaever
Cyprus zoekt steun in Rusland
Het beleid van de EUSSR
EU schenkt € 7.000.000,- aan Palestijnen
De Europese Unie ondersteunt de Palestijnen met 7 miljoen euro. Een desbetreffend akkoord werd dinsdag in Brussel ondertekend door de hoge vertegenwoordiger voor buitenlandse zaken en veiligheidsbeleid van de EU, Catherine Ashton, en de minister-president op de “Westelijke Jordaanoever”, Salam Fayyad.
Lees er hier meer over.
Over Alzheimer en model-federalisme
“Das habe ich nicht gesagt”!
Het zou alvast kunnen, maar mogen we eraan twijfelen? Gisteren ontkent Bourgeois in alle toonaarden dat hij in het interview met DS heeft gesproken over “totale autonomie” en nog zo van die zaken. Als we hem mogen geloven hield hij het bij meer bevoegdheden voor Vlaanderen en daarmee uit.
Waarom hij dan door de grote baas, die van zijn pluimen begint te verliezen, teruggefloten werd is dan ook meer dan een raadseltje. Dat ze bij DS of DM niet vies zijn van een verdraaiing, dat is ook al langer dan vandaag geweten. Maar wanneer Geert Bourgeois meer dan twee uur de tijd kreeg om het interview na te lezen, zoals wordt gesteld, blijven zijn beweringen niet overeind. Tot daar Bourgeois.
Vandaag komt die andere ‘prominent’ van de N-VA nog maar eens de neus aan het venster steken: de voorzitter van het Vlaams parlement, Peumans. Hij geeft er in Servië een lap op. Het moet niet altijd hier zijn.
De man die liever Waal was geweest steekt nu de loftrompet over zijn liefelijk land belgië/belgique. Een model-federalisme vertelt hij openhartig aan de Serven. “U kan er misschien een voorbeeld aan nemen om uw problemen op te lossen”, meent de Vlaams-nationalist.
Ik weet niet meer wie de woorden sprak; “Wie president van Vlaanderen wil worden, spreekt best zo weinig mogelijk het woord ‘Vlaanderen’ uit en loopt zeker nooit met een Vlaamse leeuw te zwaaien. Zo iemand heeft geen schijn van kans!” Dit indachtig geldt hetzelfde voor de voorzitter van het Vlaams parlement, heb ik nu de vaste overtuiging. Peumans, tenzij ik iets heb gemist, is mijn gedacht toch een Vlaams-nationalist? Wanneer zo iemand “het belgisch federalisme” in het buitenland als model aanprijst …tja !
Maar het geeft wel aan dat de partij N-VA zeker geen gevaar voor het apenland van Eyskens betekent. Maar door de uitspraak van Bourgeois was de partij min of meer verplicht om eens bij monde van één der prominenten een geruststellend bericht de wereld in te sturen. Dat is dan bij deze gebeurd. Hij laat meteen ook weten niet als N-VAer maar als parlementsvoorzitter te spreken. Zo herkennen we zijn clubje weer. Voor alle duidelijkheid, straks als N-VAer:”Das habe ich nicht gesagt” !
Professor
Doe mee het licht uit
![MM900236531[1]](https://i0.wp.com/www.golfbrekers.be/wp-content/uploads/2013/02/MM9002365311.gif)
Doet u ook het licht uit?
Naast alle rampen, financiële debacles, politieke spelletjes, verrijking en ondergang van onze samenleving, wil de redactie van Gdolfbrekers toch ook aandacht besteden aan wat de goegemeente “de betweterige wollensokkenidealisten” noemt.
Hou u vast aan uw bretellen: zaterdag komt het milieuevenement “Earth Hour” eraan.
Volledige participatie van Golfbrekers op zaterdag bij Earth Hour
U doet toch ook mee? Zet enkele kandelaren met kaarsen gereed, lucifers ernaast, een flesje wijn ontkurken doet u ook best op voorhand. Leg u dan rustig onderuit in de zetel. Neen, geen tv, neen, geen cdeetje opzetten, een boek lezen wordt ook moeilijk, tenzij u foefelt en een apparaat of zaklamp op batterijen gebruikt. Dàt mag niet.
Een uur lang geen stroom verbruiken. Een kaars branden is toegestaan, maar u zou bv. ook een uurtje in het donker kunnen doorbrengen. Er bestaan bezigheden waarbij andere zintuigen het visuele kunnen overnemen.
Wij hebben ons laten vertellen dat beroemde en bekende gebouwen of plaatsen in het donker zullen baden. We noemen er enkele: de Eifeltoren in Parijs,het Paleis op de Dam in Amsterdam, de Tafelberg in Z-A, de Zeemeermin in Kopenhagen, het operagebouw in Sydney, de Brandenburger Tor in Berlijn, de Empire State Building in New York…en ontelbare andere plaatsen: overal gaat voor een uur het licht uit!
Met de symbolische actie scharen elk jaar miljoenen mensen, bedrijven, organisaties en gemeenten zich achter het gegeven dat we zuiniger moeten omgaan met onze aarde en samen krachten moeten bundelen voor duurzame oplossingen. Nieuwe landen die zich hebben aangesloten zijn onder meer Suriname, Tunesië, Rwanda en Galapagos.
Voor enkelen zal dit geen probleem geven want daar is al langer het licht uitgegaan.
Golfbrekers doet mee: wij willen niet alleen het licht doven voor een uurtje – onze ambitie reikt verder. Wij pleiten ervoor definitief, voor altijd, het licht uit te doen in het land b en in de EUSSR, opdat uit de duisternis een stralend Vlaanderen binnen een Europa der Avondlanden mag opstaan.
Florent Van Ertborn, hoofdredacteur Golfbrekers
Orhodoxe kerk biedt Cyprus hulp aan
Orthodoxe kerk wil Cyprus helpen. Wat is precies het plan?
“Onze complete rijkdom staat ter beschikking van het land
Aartsbisschop Chrysostomos II
Met welk reddingsplan zou Cyprus komen nu het Europese steun heeft afgeslagen? Aartsbisschop Chrysostomos II deed woensdag een opmerkelijk voorstel. Met een paar grondige financiële ingrepen zou de Oosters-Orthodoxe Kerk het land uit het slop kunnen trekken. Het plan in vijf punten.
– Op de Cypriotische televisie herhaalde de hoogste geestelijke woensdag het aanbod dat hij even daarvoor aan president Anastasiades had gedaan. De kerk is bereid om haar volledige vastgoedportefeuille aan de staat te geven en zelf een hypotheek te nemen.
– De staat zou dan nieuwe obligaties kunnen uitgeven. Alle bisdommen, parochies en kloosters kunnen wat Chrysostomos betreft een deel van die obligaties opkopen. ‘Onze complete rijkdom staat ter beschikking van het land’, stelt de aartsbisschop.
– Of de kerk werkelijk een substantiële bijdrage kan leveren aan economisch herstel is nog maar helemaal de vraag. De totale schuldenlast bedraagt 15,8 miljard euro. Bovendien lijkt een redding door Rusland veel waarschijnlijker. Toch moet de financiële slagkracht van de kerk niet onderschat worden. Ze heeft veel aandelen in de grootste bank van het land, is de grootste aandeelhouder van de derde bank en bezit bovendien een eigen drankenfirma, Keo (naar verluidt de grootste Heineken-importeur). Ook haar vastgoedportefeuille is indrukwekkend.
– Chrysostomos erkent dat de bezittingen van de kerk ‘enorm zijn’. Het plan maakt in principe al het kerkelijke bezit beschikbaar voor de staat. Zo ‘steunt de kerk het volk, voorkomt ze dat banken omvallen en helpt ze het land om op eigen benen te staan’.
– De kerk deelt de mening van het parlement dat Cyprus geen Europese hulp nodig heeft. Parlementariërs hebben volgens de aartsbisschop ‘duidelijk aan de Europeanen laten blijken dat ze kleinere landen moeten leren respecteren’.
Floriaan Terbeke
Bron:http://www.trouw.nl/tr/nl/4496/Buitenland/article/detail/3412562/2013/03/21/Orthodoxe-kerk-wil-Cyprus-helpen-Wat-is-precies-het-plan.dhtml
Wij vragen een ander en beter Europa
EU: laat ook de Vlamingen hun zeg doen
Tijdens een langverwachte toespraak over de Europese Unie (EU) zette de Britse conservatieve premier David Cameron uiteen hoe hij de toekomst van zijn land ziet binnen de EU. Hij vraagt de kiezers om een mandaat om de positie van Groot-Brittannië binnen de EU te heronderhandelen. Op basis van de resultaten van die heronderhandelingen mogen de Britten zich bij referendum uitspreken over de vraag of hun land al dan niet in de Europese Unie moet blijven.
Wie kan zichzelf een democraat noemen en daar iets op tegen hebben? Nogal wat mensen, blijkbaar. De reacties in het eurofederalistische kamp (de voorstanders van de Europese superstaat) waren behoorlijk hysterisch: Cameron speelt met vuur, zijn voornemens zijn gevaarlijk, hij beschouwt de Europese Unie als een zelfbedieningsrestaurant, een Spaanse herberg of een supermarkt… Inhoudelijke argumenten tegen het voornemen van de Britse eerste minister werden niet of nauwelijks gehoord.
Cameron kreeg het verwijt dat hij met zijn toespraak eigenlijk gewoon de eurosceptische UK Independence Party (UKIP) en de opstandige parlementsleden in zijn eigen fractie tot bedaren wil brengen. En wat dan nog? De Europese Unie is een thema dat de publieke opinie in Groot-Brittannië, vooral in Engeland, wel degelijk bezig houdt. Het debat wordt er op het scherp van de snee gevoerd. Mocht er nu een referendum zijn over een mogelijk uittreden uit de EU, wijzen de opiniepeilingen momenteel op een meerderheid die daar positief op antwoordt.
Ivoren toren
David Cameron is overigens zelf geen voorstander van een mogelijke Britse exit (Brexit) uit de EU. Hij gelooft dat het mogelijk is de Europese Unie te hervormen, of ervoor te zorgen dat er meer bevoegdheden in eigen land gehouden worden. De Britse conservatieven willen een lichtere, flexibele EU, geen politieke unie die zich met van alles en nog wat bezighoudt.
Hoe men het ook draait of keert, Cameron heeft een nuttig en noodzakelijk debat aangewakkerd. Het gaat om veel meer dan alleen maar de positie van Groot-Brittannië binnen de Europese Unie. De onvrede over het functioneren van de EU groeit ook in andere lidstaten. Vanuit hun ivoren torens in Brussel en Straatsburg lijken de eurocraten en andere beroepseuropeanen niet te beseffen wat voor een kloof er gaapt tussen hun beleid en de mening daarover bij de man/vrouw in de straat.
Pest of cholera
Verder aanmodderen zoals men nu bezig is, of een blinde vlucht vooruit naar de totale Europese superstaat, zoals Verhofstadt en co willen: het is een keuze tussen pest en cholera. Er zijn andere opties mogelijk. Het wordt hoog tijd dat het debat dáárover wordt gevoerd. Dat debat gaat over twee zaken: waar willen we naartoe met Europa, en hoe willen we dat bereiken?
Wat de methode betreft, kan rustig gesteld worden dat het gebruik maken van een referendum revolutionair is. De grote afwezige in het debat over Europa, de kiezer, wordt immers voor het eerst uitgenodigd om mee te beslissen. Men zou kunnen opwerpen dat er in het verleden al referenda geweest zijn, bijvoorbeeld in Frankrijk, Nederland en Ierland over de Europese Grondwet (Verdrag van Lissabon) en dat de EU zich niets van het resultaat aangetrokken heeft. In het licht van de economische recessie, de eurocrisis en de nog meer fundamentele vraag die nu gesteld wordt, is het weinig waarschijnlijk dat de wil van de kiezers even brutaal genegeerd kan worden als toen. Wie dat overkokende potje probeert af te dekken, krijgt het deksel finaal op zijn neus.
En Vlaanderen?
Het spreekt voor zich dat ook de Vlamingen zich bij referendum moeten kunnen uitspreken over Europa. Het principe ‘No taxation without representation’ geldt immers des te meer voor de grootste nettobetalers in heel de EU. Het zou overigens de allereerste keer zijn dat er in Vlaanderen een breed debat over de Europese Unie zou gevoerd worden. De talrijke tegenstanders van een referendum beweren dat de verkiezing voor het Europees Parlement, om de vijf jaar, een gelegenheid tot debat is. Dat is een cynische grap, want deze verkiezing valt altijd samen met die voor het Vlaams Parlement, zodat de Europese thema’s (niet onbegrijpelijk) helemaal ondergesneeuwd worden door de ‘Vlaamse’ thema’s. En in mei 2014 zijn er tegelijk ook nog eens federale verkiezingen. Het enige wat sommigen zich nog zullen herinneren van de jongste Europese campagne, in 2009, was het belachelijke non-debat in de Zevende Dag waarin Verhofstadt en Dehaene (andere kandidaten werden niet uitgenodigd) elkaar voortdurend zaten gelijk te geven.
Het Europees Parlement is bovendien geen echte volksvertegenwoordiging aangezien er geen Europees volk bestaat, maar wel 27 lidstaten met eigen visies, noden en problemen. De meeste kiezers hebben ook geen enkel zicht op wat hun vertegenwoordigers in Straatsburg uitspoken, wat dan weer extra ruimte schept voor (meestal linkse) wereldvreemde houdingen en beslissingen. Wie weet bijvoorbeeld dat de N-VA al sinds 2009 deel uitmaakt van de groene fractie in het Europees Parlement, en daar de meest waanzinnige voorstellen voor nog meer Vlaams geld naar de EU, en nog meer massa-immigratie enthousiast goedkeurt?
De op zijn zachtst gezegd gebrekkige werking van de indirecte (vertegenwoordigende) democratie moet gecompenseerd worden door het invoeren van de directe democratie. De traditionele partijen moeten dus ophouden met de kiezers te wantrouwen en te minachten. De kiezers hebben nu het – terechte – gevoel dat ze geen invloed hebben op het EU-beleid. Door een referendum in te voeren, zijn het de kiezers die beslissen.
Balans
De tijd is gekomen om een balans op te maken van het functioneren van de EU. Toen ‘Europa’ nog gewoon een eengemaakte markt was, ging alles goed. Toen de federalisten heimelijk een economische unie hebben laten evolueren naar een politieke unie, zijn de grote problemen gekomen. De euro bracht niet het land van melk en honing, maar werd een factor van instabiliteit, van conflict en van collectieve verarming. De Schengen-ruimte waarin geen binnengrenzen meer zijn, maar waar de buitengrenzen zogezegd zouden gecontroleerd worden, is een zo mogelijk nog grotere mislukking dan de euro. Er is nog meer immigratie gekomen, aangevuld met actieve EU-tegenwerking tegenover de lidstaten die wel nog hun grenzen willen beschermen.
Het perverse aan de situatie is dat de eurofederalisten hun eigen mislukkingen willen gebruiken als argument voor een nog loggere EU. In die optiek moet de EU zich ook nog eens gaan bezighouden met het begrotingsbeleid, het fiscale beleid en zelfs het sociale beleid van de lidstaten. Dat betekent dus nog minder democratische controle vanuit de lidstaten.
Er moet een ander en beter Europa komen. De interne markt moet blijven. Verdere vrijwillige samenwerking tussen soevereine, vrije Europese landen is ook mogelijk. Geval per geval. Artikel 48 van het huidige Verdrag bepaalt trouwens dat er ook bevoegdheden naar de lidstaten terug kunnen, naar het bestuursniveau dat de meeste zaken zelf beter en efficiënter kan regelen. Een Copernicaanse revolutie is wat Europa nodig heeft, niet meer of niet minder.
Philip Claeys
Nvdr: dit artikel werd enkele weken geleden geschreven, maar heeft aan actualiteitswaarde niets ingeboet. De schandelijke bankkraak in Cyprus is slechts het begin van een evolutie naar een totalitaire superstaat, waar niemands eigendom nog veilig is voor de EU-waanzin.