Er kan op nog zoveel bespaard worden!
Er gaat geen dag meer voorbij of een of andere minister of beroepspolitieker wil ons duidelijk maken dat wegens de “crisis” nieuwe belastingen noodzakelijk zijn om aan de zogenaamde Europese richtlijnen te voldoen. Niets is minder waar. Door allerlei ontstane misbruiken van het verleden zijnh er voorbeelden genoeg waarop kan worden bespaard. Neem nu de honderden limousines en privé-chauffeurs die in Brussel ronddraaien. Generaals, ministers, topambtenaren enz.verbrassen jaarlijks fortuinen om zich gewoon te laten rondvoeren.
Het is vroeger al eens gebeurd dat een of andere van die geprivilegieerden me vroeg “wil U dat mijn chauffeur U voert?” waarop ik dan meestal als antwoord gaf “Nee, dank U, ik kan zelf met een auto rijden!”. Waarom zijn al die honderden statussimbolen nodig in deze moeilijke tijden? Welke arbeidsvreugde kan zo een privéchauffeur halen uit zijn werk? Kan men zich iets méér vervelend indenken dan gedurende uren doelloos in een wagen te moeten zitten wachten tot het baasje opdaagt? Eens opgedaagd moet de chauffeur hem dan wat verder gaan afzetten en begint een nieuwe wachttijd. Of het nu voor de deur van een of ander ministerie is, voor de deur van een restaurant of waar ook het blijft een zielige bedoening.
De overheid zou op enkele grote uitzonderingen na dat hele wagenpark moeten verkopen en al die chauffeurs een meer zinnige bezigheid verschaffen. Zogenaamde hoogwaardigheidsbekleders die durven spreken van “crisis” en zich dan door een privéchauffeur laten voeren zijn huichelaars. Noch min noch meer.
Toen ik jaren geleden soms aan het hoofd stond van meerdere bedrijven tegelijk die samen enkele duizenden werknemers telden heb ik steeds zelf mijn personenwagen bestuurd en heb het steeds onverantwoord gevonden om iemand in dienst te nemen die soms nog geen uur per dag werkelijk zou moeten “werken” en gedurende weken en weken per jaar met de vingers zou moeten draaien als het baasje op reis was enz. Voor de meeste chauffeurs in overheidsdienst kan men beter van bezigheidsterapie spreken dan van werk. Indien de overheid zich reeds van het aantal ambtenaren dat wordt “beziggehouden” zou ontdoen zou een grote stap in de goede richting worden gezet en zou men reeds een klein fortuin kunnen besparen!
Men zegge het voort,
Freddy Van Gaever
![MM900285281[1]](https://i0.wp.com/www.golfbrekers.be/wp-content/uploads/2013/02/MM9002852811.gif)
In Hannover gelden vanaf 1 april (geen aprilvis) nieuwe reglementen in de stad.
Het woord “fietser” zit ook in het verdomhoekje. Heel de verkeerscode moet geslachtsneutraal opgesteld zijn: dus spreken we in de toekomst van personen die aan het verkeer deelnemen, personen die zich op hun voeten voortbewegen, personen die zich met de fiets verplaatsen enz.
Hoe kun je iemand die in staat van diepste liefde verkeert, wijzen op de donkere verborgen kant van zijn geliefde? Of iemand nu idolaat is van een meisje, van een jongen, van een dochter, van een zoon, vader of moeder, artiest, sporter, het maakt allemaal niet uit. Welke hun duistere kanten ook zijn, wat je er ook over zou kunnen opmerken, wat hun mogelijke wandaden ook zijn, welk intens verdriet hun daden de omgeving ook moge aanrichten. Liefde is nu eenmaal liefde, ware liefde is ware liefde. Het brein is gedrogeerd, rationeel denken een onmogelijkheid. Elke goedbedoelde waarschuwing zal derhalve slechts kunnen rekenen op hoongelach en diepe toorn; “je begrijpt het niet, je snapt het niet, je ziet het verkeerd, ik haat je”. En met de Grote Liefde voor de EU is het al niet veel anders.
