Georganiseerde misdaad
Criminaliteit neemt steeds andere vormen aan. Dankzij een veel grotere beveiliging, behoren bankovervallen nagenoeg tot het verleden. Homejackings nemen toe. Het voorbije jaar begon nog een andere vorm van criminaliteit op te vallen: het zinloze geweld.
Tussen 2009 en 2011 werden in onze land 11.170 vrouwen brutaal verkracht. Om dit immense cijfer te illustreren: in ons land wordt tussen zonsopgang en zonsondergang élk uur meer dan één vrouw verkracht!
De meeste verkrachtingen hebben plaats in Brussel. Niet minder dan 4.038 in 2011. Dat zijn er 1000 meer dan het jaar voordien! Na Brussel volgen Gent, Luik en Antwerpen.
Crisis?
Sociologen wijten het aan de crisis die mensen zou agressiever maken. Want verkrachting, zeggen deze geleerde mensen, hebben meer te maken met macht dan met libido, en de drang naar macht ontstaat uit frustratie.
In steden voelen mensen de crisis harder dan in pastorale of residentiële gemeenten. Bovendien hebben eerdere beleidvoerders, onze grootsteden omgevormd tot aantrekkingspolen voor marginalen, gelukzoekers, criminelen en illegalen. De volgorde van bovenstaande steden, past precies op het projectieplaatje van hun bevolking.
Er is echter meer aan de hand. Er wordt niet alleen elk uur een vrouw verkracht, maar elke dag is er ook een groepsverkrachting. Jonge vrouwen worden door een groepje ‘jongeren’ ingesloten, weerloos gemaakt en om beurten seksueel misbruikt. Élke dag één! Tot nu toe.
De daders zitten meestal in dezelfde etnische groep die ten tijde van de Balkanoorlog beweerde ‘het Westen te veroveren via de buik van de vrouwen’.
Doelgerichte kwetsuren
Het verkrachtingsgeweld valt samen met een opvallende toename van ‘happy slapping’, het zonder enige aanleiding in elkaar rammen en schoppen van een lukraak uitgekozen slachtoffer.
Ook deze daders worden duidelijk herkend als niet-afkomstig uit Zweden.
Het voorbije jaar waren er enkele honderden gevallen. Reizigers in een autobus, mensen die hun krant lezen op een parkbank of een gezellige bijeenkomst verlaten en rustig huiswaarts keren,… Plotseling worden ze langs achter in de knie getrapt zodat ze onmiddellijk tegen de grond gaan, en dan in het aangezicht geschopt. Vooral ribben, kaaksbeenderen en oogkassen zijn het doelwit. De schedel wordt gespaard. De slachtoffer zijn direct weerloos, hun pijn niet te harden, de genezing langzaam, maar ze lopen nauwelijks een dodelijk risico.
Ze worden niet eens bestolen. Alleen zwaar toegetakeld. Portefeuilles of gsm’s interesseren de daders niet. Die weten dat ze, indien ze toch worden opgepakt, er op die manier zonder veel gevolgen mee wegkomen: geen diefstal, geen blijvend letsel. De straffen zijn dus beperkt. Bovendien zijn ze meestal nog minderjarig. En de retentiecentra zitten nu al overvol.
“Eeuwige glimlach”
De laatste tijd worden ze echter driester. Voor jonge vrouwen en herkenbare homo’s zijn hele stadswijken in Brussel en Antwerpen no go area, op lijfsgevaar.
De belagers terroriseren bovendien niet alleen nietsvermoedende burgers met wat schoppen en slagen. Half december jl werd in Wilrijk een 17-jarige jongen zonder enige aanleiding door twee ‘jongeren’ vastgegrepen. Een derde trok een mes en sneed hem een mondhoek open. Het toebrengen van ‘een eeuwige glimlach’ (meestal langs beide mondhoeken van oor tot oor) is niet nieuw. Het gebeurt al een hele tijd, meestal bij meisjes, vaak op klaarlichte dag en in volle stad. Dokters van spoeddiensten bevestigen me dat. Bij de Antwerpse politie werd het altijd weggewuifd als ‘een stadslegende’ en een ‘mythe, verspreid door extreem-rechts’. Tot Wout met zijn foto en opengesneden mond in de krant stond. Toen kon men het niet meer ontkennen. Maar het toenmalige hoofd van de Antwerpse politie, de burgemeester, had ondertussen toch al beslist om zoals een dief in de nacht het stadhuis te verlaten onder het motto ‘Na mij de zondvloed’.
Uniformallergie
Stilaan breidt de doelgroep uit met hulpverleners, mensen in openbare dienst en uniformdragers. Buschauffeur en treincontroleur zijn risicoberoepen. Ambulanciers en verpleegkundigen van de dienst 100 zijn drukker in de weer met elkaar te beschermen, dan met het toedienen van eerste zorgen. Maatschappelijk werkers van OCMW krijgen een speciale training tegen agressie. Politieagenten zijn zelfs in hun combi (Houthalen-Meulenberg), niet eens in hun lokaal commissariaat (Sint-Jans-Molenbeek), nog veilig voor een overmacht aan belagers, die via een sms-piramide op de kortste tijd gemobiliseerd wordt.
Georganiseerde misdaad
Betrouwbare tipgevers bij de Staatsveiligheid en de Federale Recherche zeggen me dat dit alles nog maar het topje van de ijsberg is. Sinds een goed jaar is deze vorm van terreur in verscheidene landen aan de gang. Het is helaas geen lamlendig tijdverdrijf van rondhangende jongeren, jaloers op onze welvaart, zonder normen en waarden, en met een andere culturele achtergrond. Het is evenmin stoerdoenerij, het uitdagen van het gezag, of een bevestiging van de eigen macht. Deze straatterreur is volgens mijn contactpersonen, niets minder dan… ‘georganiseerde misdaad’!
Ze hebben de gekende misdrijven in kaart gebracht. Er zit een duidelijke lijn in: het profiel van de slachtoffers, het aantal daders, hun (veelal minderjarige) leeftijd, hun herkomst, de dagen van de week en de uren waarop ze toeslaan, de manier waarop ze te werk gaan. Oogkassen en ribben zijn geliefkoosde plekken om een met staal verstevigde schoen op neer te planten. In kleine groepen worden jongeren hierin opgeleid en ze geven de technieken aan elkaar door. Internationaal!
De lijn loopt immers veel verder dan de uitgangsbuurt van Antwerpen, Brussel, Leuven of Kortrijk. Hetzelfde verschijnsel doet zich al langer voor in Nederland en Duitsland. Mijn tipgevers kunnen het weten, want zij overleggen regelmatig met hun buitenlandse collega’s.
Twee jaar geleden al, werden ze gewaarschuwd dat binnenkort ons land zou ‘bewerkt’ worden.
Het doel: terreur zaaien, de bevolking bang maken, de maatschappij destabiliseren.
Angstklimaat creëren
De daders zijn gekend en de opsporingsdiensten weten op welke manier ze aangestuurd worden. In de moskees wordt het gedrag pro forma afgekeurd. Daar hoor je geen ophitsende taal. Ze weten immers dat er infiltranten zijn, die vlot Arabisch en Berbers begrijpen. Het gebeurt nu dus via een piramidesysteem. Eén smsje wordt binnen het half uur een waterval van berichten, die nagenoeg het hele land overspoelt.
Toch grijpt men niet in. Via onnaspeurbare wegen wordt dit afgeremd. De hoogste politici, koningshuizen en presidenten laten dit bewust gebeuren. Zijn zij misschien de stille opdrachtgevers, aan de top van de piramide?…
Men weet nu al dat het ‘zinloze geweld’ nog zal toenemen. Tot nu toe is het geweld tegen ambtenaren, treinconducteurs en politieagenten nog redelijk beperkt. Naar schatting over een jaar, zullen ordehandhavers echter niet meer in staat zijn om voor de veiligheid van de burgers te zorgen, omdat ze zelf niet meer veilig zijn. Men zal ook meer en meer politiemensen in hun vrije tijd en op privéterrein beginnen aan te vallen.
Destabiliseren en isoleren
De achterliggende bedoeling is, dat vanaf de vooravond niemand nog buiten durft te komen. Het culturele en het uitgaansleven zullen totaal stilvallen. Daardoor zullen ook de sociale contacten tussen de burgers grotendeels verdwijnen. De mensen moeten zich opsluiten in hun huizen, niet meer vergaderen, niet meer van gedachten wisselen. Ook het rookverbod en de torenhoge accijnzen op alcohol en benzine, het optreden van de GAStapo voor de belachelijkste overtreding, enz… dragen bij tot dat isolement. Een mogelijke revolutie wordt zo in de kiem gesmoord.
De media zijn al volledig ingepalmd. Die verzwijgen wat er aan de hand is, zogenaamd ‘om geen paniek te zaaien’. Ook dat is strategie. Mond-tot-mondverhalen hebben meer impact dan de mainstream media die hun geloofwaardigheid verspeelden.
Parket en magistratuur staan zo erg onder druk, dat ze hun macht uit handen geven. Straks blijft alleen nog de zelfverdediging over.
En als dan op een keer de posse uitrijdt, zullen ze zich afvragen: “Wat hebben we toch in godsnaam verkeerd gedaan?”
Elveebee