Goede morgen lieve dromertjes

Zoals jullie zien, ben ik weer op post met een lied dat nog steeds frequent gespeeld en waar met veel enthousiasme op gedanst wordt. We hebben geluk dat het door Barry White opgepikt werd want het nummer lag gedurende 21 jaar stof te vergaren Peter Radcliffe schreef het als een countrylied met de titel “You’re my first, my last, my in-between”. Barry White zou het omdopen tot “You are the first, the last, my everything” en scoorde er een wereldwijde hit mee.

Barry White werd geboren als Barry Eugene Carter op 12 september 1944 in Galveston, Texas, als oudste jongen in een gezin met twee zonen. Hij groeide op in het door criminaliteit geteisterde South Central Los Angeles. Als kind kon hij helemaal niet zingen; de puberteit bracht daar verandering in. Als tiener was hij en zijn broer betrokken bij een gang, een criminele bende. Toen hij 17 was belandde hij vier maanden in de gevangenis wegens het stelen van Cadillac autobanden. Hij zou naar eigen zeggen zijn leven een ommezwaai geven na het beluisteren van Elvis’ “It’s now or never”.

Dus, na het uitzitten van zijn straf, gooide hij het roer helemaal om in de richting van de muziek. In het begin van de zestiger jaren maakte hij deel uit van verschillende muzikale groepjes. Zijn eerste plaatje was “Too far to turn around” in 1960 als lid van “The Upfronts”. Hij zou dan ook zelf plaatjes opnemen met “The Atlantics” en “The Majestics” als begeleidend koortje.

Vanaf toen ging zijn carrière met een sneltreinvaart de hoogte in. Eerst als liedjesschrijver, arrangeur en muzikant en A & R manager (talentenjager, liaison tussen zangers, producers en platenlabels) voor Bob Keane van Del-Fi Records.

In 1972 begon hij zijn eigen zaak als producer. Hij ontdekte “Love Unlimited”, een meidengroepje, dat voortborduurde op de successen van “The Supremes” en maakte hen tot sterren. Hun elpee “From a girl’s point of view, we give to you… love unlimited” bereikte een verkoopcijfer van meer dan een miljoen. Er zouden nog verschillende elpees volgen. Intussen trouwde hij met Glodean James, de leidzangeres, op 4 juli 1974.

Steeds op zoek naar nieuwe artiesten had hij verschillende demo’s zelf ingezongen tot hij een talent zou gevonden hebben. Uiteindelijk zou hij ze zelf op de markt brengen. In 1973 verscheen zijn eerste solo elpee “I’ve got so much to give”, met wat zijn eerste Billboard R & B nummer één zou worden “I’m gonna love you just a little more baby”.

Dit was slechts het begin: de ene opname volgde na de andere. Barry White had de top bereikt. In 1974 rolde het keuzenummer van vandaag van de persen: “You are the first, the last, my everything”. Zijn populariteit als een zanger van liefdesliedjes én zijn indrukwekkende lichaamsomvang leidden tot zijn koosnaam “de walrus van de liefde”.

Wie dacht dat hij met zijn eigen solo carrière wel genoeg om handen had, vergiste zich. Tussendoor richtte hij in 1973 “The Love Unlimited Orchestra” op, een orkest met 40 leden, ter ondersteuning van de meidengroep “Love Unlimited”. Maar ook dat project ging een eigen leven leiden, met eigen opnames van instrumentale muziek. Mèt succes trouwens, want hun elpee “Rhapsody in White” zou alle verkoopcijfers van instrumentale opnames kraken. Vanaf 1983 zou het orkest nog uitsluitend samen met Barry White op het podium staan; eigen opnames werden gestopt.

In de tachtiger jaren werd het rustiger; de discorage leek voorbij. Zijn eigen platenlabel werd opgeheven, wegens te hoge kosten, en Barry concentreerde zich op concerten. Hij bleef liedjes opnemen, het ene al wat geliefder dan het andere. Maar in de negentiger jaren bleek het publiek nostalgie naar de “seventies” te hebben en Barry White’s elpees gingen weer van de hand als warme broodjes.

Ter afwisseling werd hij ook gevraagd omwille van zijn speciale stem in tv-shows en allerlei filmopnames, o.a. ook voor reclame.

Zijn overgewicht leidde tot allerlei fysische kwalen. Zijn bloeddruk was te hoog en zijn hectische levensstijl begon hem te kraken. In de herfst van het jaar 2002 werd hij (nog maar eens) in het ziekenhuis opgenomen wegens nierinsufficiëntie, hoge bloeddruk en suikerziekte. Tijdens een bloeddialyse – wachtend op een donornier – kreeg hij in mei 2003 een beroerte. Barry White zou dan het podium en zijn publiek moeten vaarwel zeggen. Hij overleed op 4 juli 2003 in het Cedars-Sinai Hospital van Los Angeles.

Bijna tien jaar na Barry White’s dood is dit liedje nog steeds springlevend: “You are the one, the last, my everything”.

Geniet ervan!

Liefs van jullie Lolita