Wim De Wit, voorzitter IJzerwake, is het met ons eens: eigenlijk zouden we jaarlijks onder de IJzertoren moeten bijeen komen. Het kan echter niet. Niet zolang het belgicistisch, mondiaal comité geen “godsvrede” wenst met Vlaamse patriotten, die niet willen meeheulen met het linkse gedachtengoed van het amalgaam dat de IJzertoren gegijzeld houdt. Aan de goede wil van Wim De Wit en andere bemiddelaars zal het niet liggen. De uitgestoken hand, het verzoek om een gesprek, om een tegemoetkoming, om verstandhouding, om “Als het om Vlaanderen gaat, zijn wij één” in de praktijk om te zetten, wordt telkens weer hooghartig geweigerd.
Immers: het IJzertestament werd zgz. “hertaald” – en ze zijn daar bij het Museum a/d IJzer (…elke verwijzing naar het Kruis, naar Vlaanderen is uit den boze) behoorlijk trots op. Citaat uit de webstek:
“Nooit-meer-oorlog, Godsvrede en Zelfbestuur, vandaag hertaald naar Vrede, Vrijheid en Verdraagzaamheid.”
Onze Toren, waarvoor heel Vlaanderen steen voor steen mee bijgedragen heeft nadat de oude gedinamiteerd werd, is gedegradeerd tot een toeristische attractie. U zal zich herinneren dat zelfs de leeuwenvlag er moest aan geloven en dat pas na fel protest deze weer op de Toren mocht wapperen (zie onderaan).
“Nooit-meer-oorlog” moest weg omdat elke verwijzing naar de Grote Oorlog, waarbij Vlaamse soldaten als minderwaardig kanonnenvoer behandeld werden, moest geschrapt worden uit het collectief geheugen.
“Godsvrede” moest weg omdat elke verwijzing naar het geloof, naar de eendrachtigheid onder de Vlaamse nationalisten, verworpen moest worden. “Godsvrede” werd vervangen door “Vrijheid“, een contradictio in terminis in de huidige alles controlerende maatschappij, waarbij de coronacrisis een welgekomen geleider is naar een dictatuur die verder gaat dan het belgische keurslijf.
“Zelfbestuur” werd gecensureerd en vervangen door een belgische en EUropese structuur, waarin we ons allen moeten plooien onder het motto “Verdraagzaamheid”. Immers: we worden verondersteld ons te schikken onder de mondialiseringoekazes die elke vorm van eigenheid willen uitwissen. Paul De Belder, voorzitter, heeft zo zijn eigen mondiale visie: “”Maar dit wordt voortaan een serene herdenking van àlle slachtoffers van oorlog en geweld. We vertrekken vanuit de Eerste Wereldoorlog, maar trekken het geheel verder open.” En “we gaan niet langer op alle communautaire slakken zout leggen”. M.a.w. “communautaire slakken” worden doodgezwegen en vervangen door “àlle slachtoffers”. Ook de dagelijkse slachtoffers bij de blanke Boeren in Zuid-Afrika??? Johan Velghe, ondervoorzitter, tevens voorzitter van VL@S, heeft een andere invalshoek: hij wil heel de wereld uitnodigen om zich hier in Vlaanderen te komen vestigen. Logisch dat er dan van “zelfbestuur” geen sprake meer kan zijn.
Bekijk nog eens deze reportage over het Kruis vàn Vlaanderen, van àlle flaminganten en niet alleen van het “Historisch Pardon”-comité. We zeggen elke dag “pardon”. We zeggen te veel en te dikwijls “pardon”. We verontschuldigen ons voortdurend omdat we blank zijn, omdat we christenen zijn, omdat we onze cultuur en taal willen behouden, omdat we houden van ónze tradities, omdat we onze voorvaderen respecteren, … zo niet dreigt om de poco hoek mogelijke vervolging en straffen. We verontschuldigen ons door onze houding, onze meegaandheid, onze gehoorzaamheid, ons zwijgen… door onze lafheid. We verontschuldigen ons door de insijpeling van het Amerikaans-Engelse taalgebruik. We verontschuldigen ons door de rare namen die we aan onze kinderen geven. We verontschuldigen ons door het gebrek aan verzet tegen de zgn. klassieke partijen, tegen de poco pers, tegen de kunst-en cultuurpausen, tegen de verkleuring, tegen de doodscultuur, tegen de seksualisering van onze kinderen, de alles-mag-praktijken van de holebibeweging…
Met heimwee en verdriet denken wij terug aan ‘onze’ IJzerbedevaarten. En dat neemt niet weg dat wij telkens weer met even veel overtuiging naar de weide bij het Gebr. Van Raemdonckmonument trekken… en dromen dat we de IJzerwake zouden kunnen verplaatsen onder onze Toren.
Neem morgen eens een kijkje hoe 100 jaar IJzerbedevaart herdacht wordt. Wij hebben er de moed niet toe…
Een terugblik, omwille van historische redenen:
Voor geïnteresseerden: https://vlaams-historisch-archief.org/gebeurtenissen/ijzerbedevaart
In de Bijbel staat : “Aan de vruchten kent men de boom. Een goede boom brengt een overvloed aan goede vruchten voort. Een slechte boom niets dan slechte vruchten”.
Dat alles blijkt uit het traject dat de bezetters van de IJzertoren aflegden : het perfiede bestaat erin dat ze verdraagzaamheid in hun vaandel voeren, maar werkelijk een grote verachting koesteren voor de echte Vlaamsnationalisten en hun strijd.
Het “sujet” Dirk Demeurie werd verwijderd na niet zo duidelijke mistoestanden(onregelmatigheden restauratie), terwijl Paul De Belder, een benoemde in de Lotto hierarchie ook niet vrij te pleiten valt van belgicistische connecties.
Nog in 2013 zegde Demeurie : “Ons extreemrechtse imago is sinds Ten Vrede verdwenen”.
Zij beschouwen aan de IJzertoren dus diegenen die niet aan hun kant staan als extreemrechts.
Voor de viering van 100 jaren Ijzerbedevaarten hebben ze figuren uitgenodigd zoals nestbevuiler Bruno De Wever, Chantal Kesteloot (Cegesoma) en Philippe Van Parijs (franstalig prof).
In Diksmuide, ook in het stadje, schiet niets over van de heerlijke jaren van grootschalige verzameling van Vlaamsgezinden aan de IJzertoren. Er heerst de sfeer van het kerkhof : de dood aan alle (gerechtvaardigde) eisen van ons onderdrukt volk.