Het lijkt wel alsof iedereen krampachtig de andere kant opkijkt als Israël – internationaal erkend als de énigste democratie in het M.O. – buurlanden aanvalt, als Israël grondgebied van buurlanden annexeert, als Israël bodemschatten van buurlanden – op het land of in de zee – rooft en ten gelde maakt. Israël is ‘s werelds knuffelbaby, die ten allen prijze moet beschermd worden tegen reële en fictieve belagers. Met bovenaan kinderjuf VSA, die haar baby – volgens het motto “mijn kind, schoon kind” – de hemel inprijst en alle stoute kindjes in de buurt de les leest. Het inmiddels beruchte vredesplan wordt tot na de nieuwe Israëlische verkiezingen opgeborgen in de map “Israëls uitbreiding: wie laat zich omkopen?”

Israël gaf zelf toe in drie landen aanvallen uitgevoerd te hebben: Syrië, Libanon en Irak. Doet zelfs geen poging het te ontkennen of zich van de domme te houden, vindt dat het dit mag en kan: zelfverdediging, nietwaar? Proactief, zoals dat heet. Proactief… goed hoor, dan is het in orde. Proactief is prima. Moeten we onthouden. Een argument dat we misschien in de toekomst kunnen gebruiken bij bv. het (niet) verlenen van asielvergunningen.

En de wereld kijkt weg. Reageert zelfs niet als er tijdens een persconferentie in Merkelland, Buitenlandse Zaken, een vraag over gesteld wordt. Het nietszeggend antwoord behelst slechts “Syrië” – de beide andere landen worden stomweg genegeerd.

De Libanese president, Aoun, heeft er een andere mening over. De aanval in zijn land is niets minder dan een oorlogsverklaring, vindt hij. (…)

Eind 2017 wuifde Aoun die mogelijkheid nog weg – nadat het Israëlische leger bij de Libanese grens oefeningen hield – Israël zou nooit meer Libanon aanvallen. “Nooit” bestaat niet in het M.O. Letizia Buonaparte, Napoleone’s mama, wist het al toen ze hoorde over haar zoons militaire overwinningen “Pourvu que ça dure!”

De kans op escalatie stijgt: Hezbollah dreigt met een “berekende aanval” op Israël. Geen proactieve, maar een reactieve. Dit ondanks Netanyahu’s orders aan de drie landen dat ze geen wraak mogen nemen… (…) Intussen schiet het Libanese leger quasi dagelijks op Israëlische verkennerdrones. (…)

Israëls leger is nu ook in het Farsi op sociale media (twitter, instagram en telegram) actief. Kwestie van de Iraanse bevolking de mogelijkheid te geven “zelf te kunnen beoordelen dat zij niet de vijand zijn, maar wel het onderdrukkende Iraanse regime” en “Het Iraanse volk verdient het de waarheid te horen, en dat is het wat wij willen delen.” Het Israëlische leger houdt de wereld van de waarheid in zes talen op de hoogte op sociale media. (…)