Dat de situatie in Syrië nog niet volledig genormaliseerd werd, mag duidelijk zijn. De laatste oorlogshaarden blijven doden eisen, maar in het grootste gedeelte van het land is het rustig. Veel is vernietigd – de situatie is op vele plaatsen nog ver van ideaal. Maar het land richt zich op. In het westen van het land werden vluchtelingenkampen gesloten bij gebrek aan vluchtelingen.
Dat er nog steeds ‘Syrische vluchtelingen’ hierheen gehaald worden – ondanks de goede intenties van de betrokkenen – geeft volgens onze bescheiden mening een verkeerd signaal. Dat het leven in kampen ver van ideaal is, willen wij vanzelfsprekend geloven, maar, nèt nu het normale leven in Syrië stilaan weer tot de mogelijkheden behoort, gaat de vrijwillige import in tegen alle logica die de N-VA steeds verkondigd heeft “opvang in eigen regio”.
De importsecretaris mag verklaren wat hij wil “het gaat ons geen eurocent kosten, want de verschillende geloofsgemeenschappen betalen alles”… maak dat de ganzen wijs! Bon, ze betalen hun vliegticket, vangen hen initieel op, begeleiden hen bij hun asielaanvraag. Alsof dat op termijn de grote kosten zijn. Wat met taallessen, integratiecursussen? Wat met speciale kinderbegeleiding, met ‘speciale noden’ in het onderwijs, in de gezondheidszorg, abonnementen openbaar vervoer…?
En als ze dan uiteindelijk het gegeerde statuut van “asielzoeker” bereikt hebben… We durven voorspellen dat de witte raven die onmiddellijk als ‘vakkracht’ kunnen ingezet worden, zo zeldzaam zullen zijn als de filevrije ochtenden op de Antwerpse Ring. Hoe dan ook komen de humanitair geredden uiteindelijk ten laste van de belastingbetaler. Via onderwijs, kindergeld, sociale woningen, leefloon en alle geneugten die u en ik mogen betalen.
We hebben er alle begrip voor dat mensen vluchten voor geweld ter bescherming van zichzelf en hun kinderen. Maar als de reden voor hun vlucht ophoudt te bestaan, dan moeten ze terug naar hun vaderland. Daar zijn ze broodnodig voor de opbouw van hun land, voor de cohesie van de bevolking, voor hun eigen wortels, hun cultuur, voor de identiteit van hun kinderen. En dan zou het Westen een veel nuttigere en humanere invulling kunnen geven aan hun ‘vluchtelingenbeleid’ door de opbouw financieel te steunen en aan te moedigen in plaats van onze landen te ontwrichten door onze cultuur en etniciteit te mengen met al te vreemde invloeden.
Een modeontwerper/kleermaker uit Hamburg, Marco Glowatzki, leeft grotendeels in Syrië en bericht regelmatig in video’s hoe de situatie er ter plekke uitziet. Geloof het of niet: om die reden werd hij al 30 dagen van facebook geweerd. Positieve berichtgeving over Syrië… verboten! Merkel kan immers haar ‘beschermelingen’ niet missen, ook al zal dat op termijn haar politieke ondergang betekenen.
U kan bij Rubikon News in een verhelderend artikel (Duits; te uitgebreid om te vertalen) van april 2017 met hem kennis maken: Der unsichtbare Krieg. Nicht Assad – der Boykott des Westens verursacht große Not in Syrien.
Deze foto lichten we eruit, met de bijhorende tekst “Realiteit in Syrië: links een kerktoren, rechts een minaret, in het midden de Syrische vlag”:
Realität in Syrien: Links ein Kirchturm, rechts ein Minarett, in der Mitte die syrische Flagge
Een voorbeeld van een videoboodschap op facebook:
De Duitse regering van aflopende zaken debatteerde over de terugkeer van Syriërs: