Een verslag uit Syrië, zonder poco bril

Geplaatst op door

Goede Vrienden,

In Damascus wordt nu een expo gehouden onder het motto “Rebuild Syria” (19-23 september). Hieraan nemen 164 bedrijven deel (zowel staats- als privébedrijven) uit 23 landen (Azië, Afrika, Europa). Ze zijn gericht op constructie, energie, gezondheid, opvoeding, toerisme, watervoorziening, communicatie…

https://youtu.be/vCRwo1jdB4I

Ondertussen rijden grote vrachtwagens voor ons klooster af en aan met materiaal om verder op de voorbereidingen te treffen voor de gasuitbating. En op zondag ontving Bachar al-Assad de Syriac orthodoxe jeugd met hun patriarch Mor Ignatius Aphrem II. Hij prees de jeugd en de christenen bij de heropbouw van het land en zei dat de christenen hier geen gasten of trekvogels zijn maar de basis van dit land. Zonder hen is er geen Syrië zoals wij het kennen en de christenen hebben buiten dit land geen thuis. Ziedaar de  echte geest van de Syrische harmonieuze samenleving. Hij voegde er tenslotte aan toe dat een verdeling in sektarische staten om de zuiver joodse staat en de bezetting van Palestina te rechtvaardigen, door de Syriërs nooit zal aanvaard worden.

Tenslotte beleven we deze dagen een voor ons  tot heden ongekende ervaring, wat voor jullie het meest alledaagse is: we hebben nu dag en nacht elektriciteit zonder onderbreking omdat een centrale voor goed hersteld blijkt te zijn.  Terwijl we met de  beperking van elektriciteit goed hebben leren leven, geeft dit ons een vreemd gevoel van luxe.

P. Daniel

https://youtu.be/nC7-s-ipgak

Vrijdag 22 september 2017

Druivenoogst

Helemaal aan het einde van het terrein, aan de kant van het dorp is er een wijngaard. Het zijn onooglijk kleine plantjes tegen de grond, omgeven door distels, doornen en allerlei onkruid dat weelderig opschiet tussen de stenen. En ik heb me laten vertellen dat deze plantjes slechts tweemaal per jaar water nodig hebben, nl. in december en in januari.* Maar wat een prachtige trossen! Om de verspieders van het beloofde land jaloers te maken. Er zijn witte, gele, rode en donker blauwe druiven. Soms hangen ze met verschillende kleuren aan eenzelfde tros. Achteraf wordt de oogst nog nagekeken om de grote en mooie trossen op de markt te verkopen want de handel begint weer op gang te komen. Dikwijls hangen er tussen de goede druiven ook verdroogde, als zwarte bolletjes en die moeten verwijderd worden. Niet alleen de wijn, “het bloed van de druiven”, verheugt het hart van de mens, ook de oogst van de druiven zelf stemt tot vreugde. God, Schepper en Vader, ik dank U om het wonder van uw schepping en om de creatieve vondst van de  vruchtbaarheid van de aarde.

Het eerste bezoek

Een Franse regionale verantwoordelijke voor “S.O.S chrétiens de l’Orient” kwam ons de laatste maanden al enkele keren opzoeken en heeft samen met een reisgids uit Damascus ons met een 30-tal Fransen bezocht op zaterdag. Deze twee energieke dames hebben de handen in elkaar geslagen om regelmatig met groepen Syrië te komen bezoeken, nu het steeds veiliger wordt. Het zijn toeristische bezoeken van een week vooral aan christelijke gemeenschappen. Daarbij hebben ze besloten een dag in Mar Yakub te verblijven. Deze groep kwam zaterdagmorgen toe, kreeg een rondleiding, vierde samen met ons de eucharistie om dan uitgebreid in het atrium een feestmaaltijd te gebruiken, klaargemaakt door de zusters en door de kinderen opgediend. En het was echt een feest. Een van de christelijke moeders uit het dorp, wiens twee kinderen nog steeds gekidnapt zijn, had een reuzentaart klaar gemaakt voor deze gelegenheid. Ondertussen werd druk gedeeld over Syrië, de oorlog, de toestand in Frankrijk en in de Kerk. Het was de bedoeling dat de gemeenschap  achteraf zou eten maar de ene na de andere werd dringend  verzocht zich tussen de  bezoekers te plaatsen om de nodige vragen te beantwoorden. Daarna was er nog gelegenheid om ons “winkeltje” te bezoeken met o.m. het breiwerk van de dames uit het dorp. In de late namiddag stapten allen weer in de bus, behalve de twee dames van de organisatie, die maar bleven afscheid nemen en danken. Ook wij waren meer dan tevreden en dankbaar.

En donderdag streek een groep van acht Engelsen neer, onder leiding van een goede vriend, de Anglicaanse priester Andrew van Canterbury, die al eerder bij ons verbleef. Hij ijvert al jaren om zijn kerk en gelovigen te openen voor wat er werkelijk in Syrië gebeurt. Zo was hij vorig jaar in september met een delegatie op bezoek bij president Assad, wat in Engeland een golf van verontwaardiging verwekte. Wat door Canterbury wordt gedaan en gezegd heeft grote invloed in de Engelse politiek, geheel anders dan bij ons. Met veel humor vertelde hij over de kerkelijke en politieke reacties. Uiteraard leven de monster-leugens over Syrië in Engeland even erg als bij ons en hun politici en journalisten blijken het nog moeilijker te hebben om te erkennen dat zich fataal vergist hebben. ’s Avonds hadden we met de groep een  bijzonder aangename uitwisseling. De groep heeft een jonge alawitische vrouw uit Lattakia als tolk en gids bij zich. Toen ze vernam dat ik uit België kom, vertelde ze enthousiast over haar goede vrienden uit Antwerpen, waarbij we meteen  begrepen dat het ook onze goede vrienden zijn.

Echo-team

Zondagavond begon een cursus in het grote salon bij de ingang. Een twintigtal jongeren uit het dorp nemen deel alsook enkele zusters en fraters. De bedoeling is mensen vormen tot goede managers van kleine of grote bedrijven. De volle nadruk ligt evenwel niet op het economisch rendement maar op de harmonieuze en constructieve samenleving en samen-werking van de groep. Drie jonge Syriërs, twee jongens  en een meisje vormen het “echo-team, dat nu twee jaar bestaat. Zij zullen twaalf dagen lang, van vier tot zes en van zeven tot negen de vorming geven. En ze doen het schitterend met levendige interactie. De deelnemers leren zichzelf en de anderen beter kennen en op een aangename manier met elkaar omgaan. Duidelijk werd gewezen op de concrete gevaren vanuit het westen en de communicatiemiddelen die eerder groepen tegen elkaar willen opzetten, terwijl we geroepen zijn om in vrede samen te leven en samen te werken met de verschillende rijkdom die ieder heeft. Hun cursus steekt vol met kleine psychologische oefeningen om conflicten positief op te lossen.

Onwillekeurig denken we  terug aan de vormingssessies (“counseling”) waarmee we in de jaren ’70 overspoeld werden, geïnspireerd door de hogepriesters van de humanistische psychologie (Abraham Maslow + 1970, Erich Fromm + 1980, Carl Rogers +1987, Benjamin Spock + 1998…) Alom werd groepsvorming gegeven opdat de mensen hun diepste gevoelens zouden ontdekken. Ook religieuze gemeenschappen nodigden dergelijke psychologen uit om in plaats van bezinningsdagen en retraites, groepssessies te organiseren. Kerk én de maatschappij zijn er met twee voeten ingetrapt. In plaats dat mensen aangespoord werden om hun roeping en engagement beter te vervullen, begonnen ze (eng individualistisch) te “voelen” dat ze door een andere levensvorm of inzet meer werden aangetrokken. Het was één grote psychologische manipulatie, los van de  werkelijkheid. Het christelijk geloof en het evangelie speelden plots geen rol meer. Het resultaat is inmiddels bekend: kerken, seminaries, kloosters liepen leeg. Hoe geheel anders is de vorming die deze drie moslimjongeren geven. Zij willen door een meer oprechte kennis en aanvaarding van zichzelf, van de  anderen en van de  maatschappij bijdragen aan een positieve en creatieve samenleving en samenwerking. Soms geven ze uitdrukkelijk evangelische gedachten weer zoals de spontane neiging om bij anderen de splinter uit hun oog te halen terwijl we zelf een balk hebben. Zij stralen veel meer evangelie uit dan de hoger genoemde hogepriesters.

Een nieuwe valstrik voor Syrië

Op 5 september werd de belegering van IS van Deir Ezzor na meer dan drie jaar doorbroken. Sindsdien behalen het Syrische leger en zijn bondgenoten ook hier de ene overwinning op de andere. Onze fraters waren de allereersten die met een hulpkonvooi binnen reden. IS wordt ook hier steeds meer verdreven. De mensen die al meer dan drie jaar geen gewoon voedsel hebben gezien, krijgen weer verse groenten, fruit, vlees, water, elektriciteit… Ze vieren feest en helpen elkaar om er weer bovenop te geraken. Het bevrijde militaire vliegveld is weer operationeel. Dinsdag hebben het Syrische leger en hun bondgenoten de Eufraat ten oosten van de  stad overgestoken, vele terroristen gedood en oorlogsmateriaal in beslag genomen. Ook vele IS strijders verlaten als ratten hun zinkend schip of liever, ze vluchten in rubberbootjes.

https://youtu.be/0SxGbt2Xd0E

https://youtu.be/wZk1kvj2pOo

https://youtu.be/pJDVOq2LP_k

https://youtu.be/_YM1a7KpeiI

We mogen er gerust in zijn: het kalifaat gaat niet door. Dit was bedoeld om een onafhankelijk Soennistan te  creëren, te paard op het Syrisch en Irakees grondgebied als begin van de verdeling van die landen in ministaten die zich blijven bestrijden. Hierna moest dan nog een Shitiistan komen en in Syrië een afzonderlijk staatje voor de Alawieten, voor de christenen en de  Druzen. De geliefde zionistische droom. Toch heeft het Pentagon al lang een nieuw plan klaar, “Rojava” genaamd. Hiermee wil het een onafhankelijk Koerdistan creëren te paard op Syrië en Irak om toch aan het “verruimde Midden-Oosten” verder te werken.

Brett McGurk is de speciale gezant van Trump om IS te bestrijden. Hij was al raadgever van Obama. Op 18 augustus organiseerde hij een samenkomst, zogezegd met stamhoofden, om IS te bestrijden. En wat bleek? Verschillende leiders van IS waren uitgenodigd. Op 26 augustus kwam een Amerikaanse helikopter 2 Europese IS leiders oppikken vooraleer ze door het Syrische leger gevangen genomen werden. En op 28 augustus kwamen speciale Amerikaanse strijdkrachten nog eens 20 IS leiders met hun familie in veiligheid brengen.

https://youtu.be/eXDTTjgs8nY

https://youtu.be/AhFXEZso1m0

Alles in dienst van het zionistische plan Rojava om een onafhankelijk Koerdistan te maken en alvast zo Syrië en Irak te breken. Inmiddels heeft Massoud Barzani, de leider van de Iraakse Koerden, een referendum over een onafhankelijk Koerdistan aangekondigd voor 25 september terwijl de zionisten al 200.000 Israëlische Koerden klaar houden om naar het gebied te sturen.

Nvdr: aanvulling 22.9.2017, Reuters: Rockets hit Damascus airport area in probable Israeli attack: report

Haaretz: Syrian Media Report Israeli Strike on Weapons Depot Near Damascus Airport

Uiteraard jagen ze hiermee Turkije de kast op en ook Syrië en Rusland willen op deze wijze geen ondermijning van Syrië en Irak. Het zal wellicht ook zo ver niet komen maar … ondertussen gaat de oorlog tegen Syrië toch maar verder (Thierry Meyssan, 19 september 2017, http://www.voltairenet.org/article197914.html). Na de “Arabische Lente”, de “gematigde rebellen”, Al-Nousra, IS, heeft het Pentagon nu een wapenlevering voorzien van 500 miljoen dollar langs Ramstein (Duitsland) voor Koerdistan. Dit is een nieuwe investering voor een oorlog tegen Syrië (http://www.voltairenet.org/article197985.html)

https://youtu.be/C_i3KAkRep0

Rusland is de enige wereldspeler die nu met gezag kan onderhandelen met alle betrokken partijen, ook met hen die de meest onverzoenlijke belangen nastreven, zoals Israël en Iran. Washington is als onbetwiste sterkste militaire supermacht op diplomatiek vlak zwak en is niet gewoon noch in staat om vanuit een zwakke positie te onderhandelen. Hopen maar dat er niet te veel achter de schermen diplomatiek geregeld wordt (zoals: het gas voor de Russen en de olie voor de VS). Rusland mag gerust in de  toekomst vergoed worden voor zijn belangrijke steun aan Syrië, maar de VS verdienen een strenge  veroordeling voor hun misdaden en moeten hun verwoestingen vergoeden. Helaas blijft oorlog voeren een Amerikaanse verslaving: “Het gaat niet alleen over Korea of het Azië aan de Zuidzee, maar ook over het Midden-Oosten, Noord Afrika, Zuid Azië, de uitbreiding van de NAVO in Europa, Oekraïne en de Balkan, Venezuela, Cuba en Latijns  Amerika, over conflicten in alle uithoeken van de aardbol in het verleden en het heden. Dit maakt deel uit van Amerika’s obsessie om oorlog te voeren omdat vrede absoluut verboden is voor Amerikaanse heersers” (Finian Cunningham, 16 september 2017: https://sputniknews.com/columnists/201709161057451619-us-alien-peace/)

2000 kinderschoentjes in het Sokolniki Park

In 34 Russische steden werd op 14 september gemanifesteerd n.a.v. het begin van het schooljaar door de pan Russische “pro vita” beweging met de slogan: “Zij hadden naar de school kunnen gaan”. Rusland heeft in het verleden een verschrikkelijk hoge abortuspraktijk gehad. Nu nog, zegt de beweging, verliest Rusland iedere dag de leerlingen van een grote school, nl. 2000. Zoveel paar kinderschoentjes werden in het Sokolniki Park van Moskou uitgestald. Sinds 2,5 jaar wordt hard gewerkt aan een verbetering van de mentaliteit. Vele vrouwen worden effectief geholpen om hun kindje te houden. De laatste vier jaar is het aantal abortussen al gehalveerd. Op 15 augustus hield de orthodoxe kerk in Moskou een nachtelijke liturgie om de kindermoord te stoppen. Een terugkeer naar de eerbied voor het menselijk leven is ook in onze westerse landen een dringende noodzaak.**

 En dit nog:

1.Forniture mediche di base
2. Sistemi di depurazione dell’acqua
3. Alimenti che non necessitano di cottura
4. Latte in polvere
5. Scarpe
6. Prodotti per l’igiene personale
7. Abbigliamento per neonati
8. Una buona stretta di mano amichevole e una tazza di tè.

Ciao!  Fiorenza

P. Daniel

*Nvdr: waarschijnlijk gaat het om een soortgelijke druivenvariëteit zoals we op Kreta hebben leren kennen.  De ranken groeien niet niet verticaal, maar wel horizontaal in kringetjes rond de stam.  Ze vangen met hun bladeren de dauw op en ‘bedruipen’ zichzelf met de druppels die door de verwarming overdag gevormd worden.

** ‘In Rusland is abortus plegen verleidelijk’